31 - Spitten? Geen goed idee. Zaaien wel.

 

Eind September, en veel van mijn planten beginnen er wat sleets uit te zien.

Hoewel ik zo'n afstervend hostablad bijna even schitterend vind als een frisgroen hostablad.

Mijn tuin is op wat hortensia, lelies, nasturtiums, slaapmutsjes, calendula, hebe en heel veel onkruid na, leeg.

Vanochtend heb ik wat in de kas gezaaid voor volgend jaar en mijn mooie bloedrode Mantanilla opgebonden in de hoop hem in de lente tegen de nog niet aanwezige obelisk op te leiden. Ik heb een opdracht uitstaan voor twee obelisken, voor broodnodige hoogte, hopelijk komen ze er ook. En ik heb een handmaaier gevonden.

Bovendien heb ik een geen geld kostend idee voor een vijver, waarbij ik hulp nodig heb, want mijn arm laat me nog geen graven toe. Van de week heb ik heel voorzichtig, dacht ik, in mijn meest rulle grond twee kleine plantgaten gegraven, voor mijn hulst en viburnum omdat die na een paar jaar balkon echt toe waren aan volle grond. En man, man, man, wat heb ik daar een spijt van gehad! Dagen en vooral nachten ellende.

Dus de vaste planten die ik vast gekocht heb in het kader van " nu is de grond nog lekker warm " staan voorlopig even in de kas, ik durf ze niet te planten.  Ik heb wel sla gezaaid. Buurman Jasper heeft de tuinbank versleept van Puck's Parlour naar de schaduwkant van de tuin, want in de zon zitten is niks voor mij.

En vanochtend heb ik fanatiek een berg onkruid verwijderd, want dat stond op het punt zaad te strooien. Mijn arm protesteert nu wederom, hele scheldkannonades krijg ik. Maar buurman Hans geeft me een paar Echinacea beloofd, wat veel goedmaakt, en gezegd dat ik zijn Nigella zaaddozen mag plukken, wat ik me natuurlijk geen twee keer liet zeggen.

Al met al is het net voldoende om me het gevoel te geven dat ik tuinier...nèt.

Maar wanneer ik uitblaas terwijl de geur van de vijg van buuf om me heen waaiert, en in mijn hoofd mijn tuin zie zoals hij er over een jaar uitziet, dan ben ik al zwetend en vloekend van de steken in mijn arm tóch zielsgelukkig.

Meer over mijn tuin op Instagram @songsmith2962. 

Let me know if you'd like an English translation.

30 - September tuin

 

Iedere keer dat ik door de poort van de volkstuinvereniging loop, daalt er een rust over me neer die niet verstoort wordt door alles wat ik daar nog moet doen.

En dat is best wel bijzonder, want ik wil zo ongelofelijk veel doen en kan bijna niets.

Maar de geur van de tuinen die ik passeer om bij mijn eigen stuk grond te komen, kalmeert. Vooral de vijg is geweldig, het kan geen toeval zijn dat deze boom prominent in verschillende wereld-religieuze geschriften genoemd wordt.

Mijn tuin is nu grotendeels kaal. Hoewel het onkruid alweer opschiet als een puber die in zijn grote groeispurt zit.  De bloemenborder naast de kas doet nog wel heel weelderig aan en geeft een voorproefje van hoe over een jaar die hele tuin eruit zal zien. Ik ben de laatste 40 jaar meegegroeid met de Gardener's World school voor hobbytuinierders, en inmiddels betekent dat wild, kleurig en vooral geen onbedekte aarde in zicht. En no-dig, oftewel niet-spitten, omdat dat het bodemleven aantoonbaar vernietigt.

Hoewel ik daar voor de vijver niet onderuit kom natuurlijk. Ik heb Charlie Dimmock door de jaren heen zoveel vijvers zien aanleggen dat ik het met mijn ogen dicht kan. She loves a water feature, our Charlie, liefst met klaterende fontein met zonnecel. Ga ik niet doen, het is geen stadstuin. Overigens kan ik nog geen spa vasthouden, klein detail, gauw overheen lezen.

Vrijdag zag ik in GW een grote vijver waarnaast een vleesetende moerasplant groeide en zelfs bloeide. Dat wil ik ook, een moerasgedeelte, met spirea en salamanders. 

Ik tuinier met een klein budget, zeg maar een liefst geen budget,  dus dat wordt nog een hele uitdaging. De tegels voor de paden tussen de bedden  heb ik in elk geval al gescoord, gratis. Na lang nadenken heb ik besloten toch geen houtsnippers te gaan gebruiken, die moet ik immers aanschaffen, en steeds om de paar jaar opnieuw opbrengen, maar tegels als stapstenen omgeven door gras. Yup, dat wordt maaien, maar dat geeft niet. Dus als je nog een oude maar goede handmaaier hebt staan, laat het me weten? Ik wil hem wel ruilen tegen een koude bak die ik over heb.

Mijn idee van verhoogde bedden laat ik voorlopig ook even varen. Ook geen budget voor. Maar dat komt wel.

Inmiddels heb ik bijna alles uit de kas verwijderd, er staan alleen nog twee vleestomaten die nog heerlijk fruit hebben. Als hij leeg is, moet hij schoon, niet mijn hobby. Maar daarna kan de pret beginnen, ik heb heel veel zaden verzameld.

Meer over mijn tuin op Instagram @songsmith2962. 

29 - Uien, uien en nog meer uien.

 

Het is één ding om je uienoogst door een vriend te laten uitspitten en opknopen zodat hij mooi kan drogen, maar echt een ander om ze er weer af te halen wanneer je je arm niet hoger krijgt dan 1.76,5 (ik meet!).

Maar goed, een beetje trekken werkte uiteindelijk ook.

Ik kreeg al snel bezoek van een nachtvlindertje, dat gezellig bleef rondhangen en een voorkeur bleek te hebben voor de rode uien. Die zijn dan ook heerlijk, al zeg ik het zelf, hoewel mijn gele ook super smaken.

Ik wilde perse voorkomen dat de oogst door het vochtige weer opnieuw nat zou worden. En ik heb netjes de ingedroogde stengels en de baard eraf geknipt.

Ik was al vroeg op de tuin, en ik was de enige daar. Misschien daardoor zag ik nu wel vogels: goudvinken, vijf stuks, op de zonnebloemen van buuf, en halsbandparkieten in de bramen van de buurman. Die kunnen dus snacken en kwebbelen tegelijk. Een meesje vloog naar het dak van mijn kas en hield me een tijdje in de gaten.

 

Mijn handen jeuken om die kas aan te pakken, want de tomaten zijn nu over hun hoogtepunt heen, slierten over het middenpad als een uitgeputte dronken vrouw en hebben inmiddels last van meeldauw. Maar dat trekt mijn lijf echt nog niet, helaas. Het knippen van de uien was al een hele klus, waarbij ik steeds moest pauzeren omdat één of ander onzichtbaar wezen telkens een mes in mijn onderarm stak. Tel daarbij mijn hoofd vol appelmoes als gevolg van belabberd slapen 's nachts en dan snap je misschien waarom ik mijn mobiel op de waterton liet liggen toen ik na 2,5 uur naar huis ging.

Honey I'm home, honey your human is a twit who now has to go back to get her phone...

Gelukkig lag hij er nog.

Afijn, ik kan de rest van de dag weer niks meer, maar het wordt deze winter uiensoep, uienfritata, uienquiche, uiensiroop (goed als je verkouden bent!), en eigenlijk alles met ui behalve mijn yoghurt.

En een zak met jun voor Henk.

28 - Hunky Dory

 

Voor t geval dat de naam je niks zegt: ik ben sinds mijn 14e groot David Bowie fan.

"Hunky Dory" is een uitdrukking en betekent being satisfactory or in satisfactory condition. Oftewel alles kits. 

En nee, alles is allesbehalve kits, maar ik verdom het om me te laten weerhouden door mijn bevroren schouder en de messteken die ik bij iedere beweging voel en plan gewoon door.

Dus noem ik mijn tuin met vooruitziende blik Hunky Dory, want it bloody will be...Hunky Dory!

Ik ga mijn bedden op kleur planten met een mix van voornamelijk vaste planten, wat eenjarigen en wat groenten. Vooral niet te veel groenten, want ik haat ze te moeten weg gooien en heb geen ruimte voor een vriezer. En altijd met de natuur niet in het achterhoofd, maar in het voorhoofd. Okay, ik zeur over slakken, maar eigenlijk horen die er gewoon bij en doen ook nuttig opruimwerk en ik wil een vrijplaats zijn voor amfibiën en insecten en voor egels en vogels. Want nu ik wat vaker op mijn tuin geweest ben, vind ik het gebrek aan vogels daar zorgwekkend. Overigens: aan de persoon die een houten kwikstaartje op mijn watervat heeft geplaatst, heel erg bedankt, ik waardeer het. 

Mijn kas zal wat eetbaars bevatten, maar voornamelijk kweekruimte en overwinterruimte zijn. En onderdeel van Puck's Parlour uiteraard. En mijn schuur wordt in plaats van een vergaarbak van oud ijzer een volwaardige ruimte om ook bij regen te kunnen verblijven en een pan soep op te warmen, ik noem maar wat. 

Ik heb er zin in! Nou die rotarm nog.

Meer op Instagram @songsmith2962 .

If you need an English translation, let me know. 

27 -Plannen /Plans

 

When your vegpatch is filled with lovely healthy plants an allotment is a joy to behold.

"The best laid plans of mice and men". 

Robert Burns en John Steinbeck waren wijze mannen.

Wanneer je groententuin gevuld is met mooie gezonde planten is een moestuin prachtig om te zien.

Sommige tuiniers weten er een kunstwerk van te maken. Andere doen een dappere poging. Weer andere maakt t ogenschijnlijk geen moer uit en het boeiende van een volkstuin is dat je alle drie de soorten naast elkaar hebt.

Voor mij moet het een kunstwerk zijn. Dat is de schilder in me. Kleuren, vormen, maken uit en het uiterlijk van een appelboom is even belangrijk als de smaak van de appels. Ik kan de keurig in rechte lijnen opgebouwde tuin van mijn buurman waarderen, met exact 15 cm tussen ieder preitje, maar mijn tuin zal bestaan uit ronde vormen, al was het maar omdat niets in de natuur recht is. En mijn persoonlijke plannen zijn uitgebreid genoeg om me jaren bezig te houden. Nu zéker, nu ik ze noodgedwongen in de koelkast moet zetten. 

Ik krijg er steeds meer moeite mee, mijn geduld wordt behoorlijk op proef gesteld. Het is bollen plant tijd. Planten deel tijd. Border aanleg tijd. Maar ik kan niks. Misschien dat bollen planten, maar ik ben gewaarschuwd mijn linkerhand niet te veel te belasten, anders zit ik straks met twee pijnlijke armen.  Burns bedoelde dat je nog zoveel plannen kan maken, maar eigenlijk geen enkele garantie hebt dat je ze ook werkelijk ten uitvoer kan brengen, het leven is onvoorspelbaar.

Meer op Instagram @songsmith2962 

"The best laid plans of mice and men". Robert Burns en John Steinbeck were wise men.

When your veg patch is filled with beautiful healthy plants an allotment is a joy to behold. Some gardeners turn it into a work of art. Others make a courageous effort. Others again don't seem to care, and the interesting thing is all three kinds work side by side on an allotment.

To me it should be an artwork. That is the painter in me. Colours, shapes do matter and the shape of an apple tree is as important as the taste of the apples. I can appreciate the regimented borders of my neighbour with 15 cm between each baby leek, but my own garden will consist of rounded borders, if only because there are no straight lines in nature. And my personal plans are extensive enough to keep me busy for years.

Certainly now I have had to shelve them in the cooler. 

It becomes more and more of an effort to be patient. It is time to plant bulbs. Time to separate plants. Time to map out borders. But I can do nothing. Perhaps I could plant some bulbs, but I have been warned not to strain my left hand, otherwise I will be left with two painful arms. Burns meant that you can plan all you like, but you have no guarantee at all that you can actually realise those plans, life is unpredictable.

More on Instagram @songsmith2962 

26 - Baden in groen / Green bathing

 

Het was na 6 dagen loeiharde wind en zwaar bewolkt opeens mooi. Versluierd zonnetje, maar bijna windstil en 23 graden, wat een bof. Dus besloot ik naar mijn tuin te lopen.

Wel zonder Puck, die stap is nog te groot. En met het plan alleen maar een uurtje op mijn bank te zitten en te genieten van het buiten zijn. Maar toen ik de kas open had gezet, riepen de tomaten en die dappere meloen me toe: gut mens, we hebben dorst hier! Een volle gieter trek ik niet, maar heel veel halfvolle werkt ook. En ik kwam er bij toeval achter dat de doorgeschoten broccoli met heel weinig kracht uit de grond kwam : een snelle draai en rukje en klaar. 

Dus het uurtje zitten werd een uurtje rommelen, heerlijk!

Uiteraard kreeg ik na afloop de rekening gepresenteerd.

Maar de arts had het heel duidelijk gezegd: voorzichtig aan, maar ga alsjeblieft bewegen, sling af, probeer die arm te gebruiken, anders word die frozen shoulder alleen maar stijver.

Frozen shoulder, had er nog nooit van gehoord. Nou, ik heb er dus één, gratis en voor niets. De ijskappen smelten, maar Grashoff hier doet een individuele vorstperiode. Alsof die breuk nog niet erg genoeg was. Dus ik ben nog langer gehandicapped, zucht.  Hoe kan ik verhoogde bakken timmeren, een vijver graven, met één hand? Niet, dus.

Maar ik laat me niet kisten, ik doe wat ik kan. En als ik dan de vlinders en bijen op de bloemen van buurman Hans zie, dan neem ik de pijn in mijn schouder op de koop toe. Ik was toch niet van plan vanavond te gaan dansen.

Maar goed ook, want terug op de Langesingel reed een stomme trut bijna over mijn tenen met haar VW.

Meer op Instagram @songsmith2962 

English

After 6 days of blustery winds and heavy cloud cover,  it suddenly turned fair. Wispy clouds and sun and 23 degrees, wonderful. So I decided to walk to my allotment.

I left Puck at home, that is a step too far. And the plan was only to sit on my bench for a while and enjoy being outside. But when I had opened the greenhouse, the tomatoes and that brave melon immediately started shouting: golly, woman, thirsty here! I cannot lift a full watering can, but many half full ones worked fine. And I found out by accident that a swift twist and pull lifted my bolted broccoli very easily. So an hour of sitting turned into an hour of jobs, lovely!

Obviously I was presented with the reckoning afterwards.

But the doctor had put it quite clearly: take it easy, but please start moving, off with that sling, use that arm, otherwise your frozen shoulder will only freeze some more.

Frozen shoulder, never heard of it. Well, I got it for free. Ice caps are melting, but Grashoff here does a one-woman frost! As if that fracture wasn't awful enough. So I'll be handicapped for even longer, sigh. How can I erect raised beds and dig a pond with one hand? Not.

But I will not let it get me down, I'll do what I can. And when I see the butterflies and bees on my neighbour Hans' flowers, I'll ignore the pain in my shoulder. I hadn't planned to go dancing tonight anyway. Which is a good thing, as some stupid cow nearly drove her VW over my toes on the Langesingel on my way home.

More on Instagram @songsmith2962 

25 - Het voelt al als herfst / It feels like Autumn already

 

 Gisteren wederom met Henk een bezoek aan mijn tuin gebracht. Het was zwaar bewolkt, winderig, zoals zo vaak deze zomer eigenlijk. Maar ondanks dat deze augustusmaand zijn naam zomermaand niet verdient was het weer heerlijk in de tuin. Daar binnenlopen geeft me hetzelfde gevoel als dat ik vroeger kreeg wanneer ik de krijtrotsen van Dover zag vanaf de ferry: thuis!

Wanneer je het complex opgaat door de poort die ik gebruik, loop je eerst tussen tuinen door die vol bloemen staan en dan valt het nog niet zo op. Maar sla linksaf naar mijn grond en dan verandert het karakter, hier wordt serieus verbouwd! En dan zie je meteen dat dit seizoen al op zijn eind loopt. Hele lappen grond lagen al braak, keurig ontdaan van de aardbeien en slakroppen en netjes aangeharkt.

Ook mijn oogst zat er bijna op. Terwijl Henk het verleden week eruit getrokken onkruid naar de afvalhoop reed, plukte ik de ingedroogde capucijners. De vogels, of misschien wel de muizen, hadden de onderste peulen leeggegeten, maar er zat nog genoeg aan om een flinke voorraadpot te vullen. Inmiddels ben ik redelijk bedreven met een snoeischaar in mijn linkerhand, maar mijn rechterarm moest nu meehelpen de peulen te grijpen en dat viel niet mee. Gek genoeg had ik na de eerste pijn de rest van de dag minder last, dus dat geeft de burger moed! 

Henk rukte nu de verdorde tuinbonen eruit en riekte de laatste aardappels uit de grond, terwijl ik een emmer appels plukte. Driekwart van mijn appels lag inmiddels onder de bomen, door die harde wind van de laatste dagen. Waar is een ciderpers als je hem nodig hebt? Ik weet genoeg voor volgend jaar! Op mijn lijst: takkenzaag, betere snoeischaar, loterij winnen, ciderpers.

Eigenlijk was ik van plan een deel van mijn appels te drogen. Gedroogde appelringen blijven maanden goed als je ze luchtdicht opbergt. Maar dat is met links niet te doen, ik zie er dan van komen dat ik uitschiet en mezelf een oog uitsteek. Vrouwe Geluk heeft een blinde vlek waar het mij betreft. 

Meer over mijn tuin op Instagram @songsmith2962 

English

Yesterday I went to my garden again. It was overcast, heavy cloud and very windy, like most of this Summer. But in spite of not living up to its name of Summer month, August was still lovely on the allotments. Arriving there gives me the same feeling I used to get when I spotted the white cliffs of Dover from the ferry in the past: home!

When you enter the complex through the gate, you walk initially along flower gardens, so it isn't evident, but as soon as you turn the corner towards my plot the character changes to one of serious veg gardening. And it shows the season is nearing its end. Large plots are bare and neatly turned over, empty of the strawberries and salad leaves that were there.

My harvest was also almost done. Whilst Henk carted the weeds to the heap, I picked the dried marrowfat peas. The birds, or perhaps the mice, had got to the lower pods, but there were enough left to fill a large jar. I'm reasonably adept with my left hand by now, but my right arm had to cooperate to grip the pods, and that wasn't easy. Funnily enough it ached less after the initial pain, so I got my courage up!

Henk pulled the desiccated broad beans from the ground and raked up the last potatoes, and I picked a bucket full of apples. Three quarters of my apples were on the ground, due to that nasty wind of late. Where is a cider press when you need one? I am wise to next year! On my list: branch saw, good secateurs, win lottery, cider press.

I had planned to dry a part of my apples, really. Dried apple rings will keep for months if you keep them airtight. But impossible with my left hand, I am liable to slip and gauge out my own eye. Lady Luck has a blind spot where I am concerned.

More about my garden on Instagram @songsmith2962