193 - December 2024 - home with Puck

 Alwéér een jaar bijna voorbij...En wat voor een jaar! Het is maar goed dat dit geen politiek blog is, maar een gezellig tuinblog voor plantenliefhebbers. Kan ik hier fijn alle ellende, waar ik wel een mening over heb maar die voor mezelf houd, overslaan. Zeg nou zelf, als je een beetje het nieuws volgt, dan word je toch dieptriest? Dus: here we go!

Om je er maar even aan te herinneren waar mijn hart warm van wordt een foto van een Engels landschap, afgelopen zomer genomen door mijn dochter.  Hier word ik erg blij van. Rustig ook! En dat is fijn, wanneer de storm om je balkon heen giert en je weet dat je over een uur toch echt je hond moet uitlaten, omdat ze het nog steeds niet op de wc doet.

Nòg iets waar ik blij van word. Mijn tuin zoemt en ronkt in de maanden dat ik bloemen heb van de hommels. Ze gaan volkomen hun eigen gang, landen af en toe op mijn schouder of arm, maar meestal doen ze alsof ze me niet zien. Ik weet echter zeker dat ze me wèl zien, want er is er nog nooit eentje tegen me aan gevlogen. Misschien denken ze 'oh, daar heb je die rare boom weer, eromheen!'. Maar eerder vinden ze me volkomen onrelevant.

Het was deze week erg nat en erg stormachtig. Mijn kaardebollen (op de foto in juli 24 bij zonsondergang) staan echter nog fier rechtop, terwijl Pucks poten bijna onder haar vandaan geblazen werden, ik haar anker was en tegelijkertijd ervoor moest zorgen aan de loefzijde van haar piesie te staan. Ja,ja, waar je niet allemaal rekening mee moet houden met zo'n hond. 

Ze houdt me trouwens toch wel bezig, want nu ze wat ouder is (zou 7 kunnen zijn, maar ook zomaar 9), wil ze 's avonds niet meer naar buiten. Het vuurwerk helpt hierbij ook niet mee! Maar ze moet wel uit, want anders knapt haar blaas bijna om 05.00 en maakt ze me wakker: 

'Ik moet plassen! NU!' Dus maak ik haar rond 22.00 wakker en dan kijkt ze me aan met een blik die zegt 'Serieus? Je wilt nu gaan lopen?' Die blik doet me denken aan Mr Darcy: 'I cannot forget the follies and vices of others so soon as I ought, nor their offences against myself...My good opinion once lost is lost forever.'

Of kort door de bocht in het Rotterdams: 'Jeetje, zeg, doet effe normaal!'

Aaaachchch, dat maak je toch niet wakker? Nou, echt wel! De CBD relaxsnoepjes liggen al klaar in de kast, want we gaan de Knalweken weer in. Eén knalletje in de verte en ze is panisch, zo zielig.

Het is echt Hollands decemberweer: nat, guur, veel wind. Op het balkon en in Hunky Dory is nu niet veel te beleven. De zakken moestuinaarde en stekgrond liggen al klaar, maar het is nog te vroeg in het seizoen om iets te zaaien. Ik gebruik mijn kas momenteel alleen om mijn bluesmondharmonica te oefenen. Thuis is dit niet te doen, want Puck zingt luidkeels mee, zij is ook gek op blues. Van mij mag ze, maar de buuf is geen bluesfan...

Okay, vanuit een stormachtig, regenachtig en guur Brielle wens ik je alvast een mooi weekend, een hele gezellige decembermaand en fijne Feestdagen. Oh enne, mocht jij vuurwerkliefhebber zijn, hou een beetje rekening met de (huis-)dieren, okay?

Renée 

192 - Update over de update over BOERENWORMKRUID

 Oh help! Vriendinnen wezen me er gisteravond op dat mijn updated post 173 op hun mobiel niet naar boven kwam. Ze konden mijn nieuws niet lezen. Uiteraard zet ik dat vandaag recht, want waarom schrijf ik? Juist!

Dit is Noor.

Noor is zo'n oudere vrouw die in hoongelach uitbarst wanneer je haar vertelt dat je nog echt niet oud bent wanneer je best dicht tegen de zeventig jaar aanschurkt. Botox, fillers, voor diabetici bedoelde pillen, 'nips 'n tucks' (zij vindt dat de Britten een veel creatievere woordenschat hebben), het is allemaal niet aan haar besteed.

Wanneer zij (na 2x toiletbezoek gedurende de nacht) haar bed uitstapt, zijn haar benen stijf en doet haar nek zeer. En dat is zoals het is. Ze neemt haar leven zoals het komt, met hobbels en bobbels. 

Tót de ochtend dat ze een dode vent op haar composthoop vindt. Die gebeurtenis maakt de speurhond in haar wakker, en geholpen door een grote dosis onbezonnenheid, overmoed en de honderden 'whodunits'* die ze verslonden heeft, gaat ze zelf op zoek naar de moordenaar.

* "De whodunit is een subgenre van detectiveverhalen, waarin de nadruk geheel ligt op het proberen te achterhalen wie de dader is van een moord of ander misdrijf." 

Met dank aan Wikipedia.

Maar Noor is niet de enige vrouw in Boerenwormkruid.

Door haar verhaal, is het verhaal van Agnieken verweven. Zij leeft net als Noor in Brielle. Alleen is haar Brielle in 1572, het is oorlogsgebied. Op meerdere vlakken ook; de 'Geuzen' vechten letterlijk tegen de Spanjaarden, maar de bevolking van het Nederland van toen is onderling verdeeld in religieuze groeperingen die elkaar met het woord bevechten. Agnieken moet zichzelf met haar 17 jaar staande zien te houden in een sterk gepolariseerde samenleving, waarin vrouwen ondergeschikt zijn aan mannen.

Eigenlijk heeft het Brielle van 2022 meer overeenkomsten met Den Briel van 1572 dan je zou vermoeden.

Mijn nieuws is dat ik zelf een whodunit aan de stapel ga toevoegen, dat mijn boek in het voorjaar van 2025 in de boekhandels zal liggen, nog nèt tegen het oude btw-tarief, yay!

Uiteraard hoop ik dat je nu zo nieuwgierig bent geworden dat je het zult willen lezen.

Mocht je me willen bereiken over dit boek, dan kan dat op dutchdeltagardener@gmail.com 

Alsnog een fijn weekend!

Renée 

Boerenwormkruid - update!

 Scroll even naar beneden naar blogpost 173, die ik geupdate heb met het laatste nieuws over Boerenwormkruid.

Groetjes,

Renée 

191E - November too

 Right, I've pulled myself by my hair out of that pit from the previous post (190) and will resume my chatty posts about the seasons and my gardens. Yes, you may sigh with relief.

The asters are still going strong

   It helped, enormously, that I had planned something nice for every day of the past week.
Went to the cinema, coffee, to Donner (the largest and greatest bookshop in Rotterdam), more coffee, to Intratuin (a huge garden centre), oceans of coffee and gave in to my plantaholicism

 (bought a gorgeous philodendron) and Friday evening I visited a jolly foodmarket for Vluchtelingenwerk (an organisation which supports refugees) in Vierpolders, to try 6 traditional dishes from 6 of the 12 participating countries. Unfortunately I had no more room for the other 6, as everything was delicious. Renée has climbed out of that pit again, yay!

Comfort food!

In the meantime the weather has turned to typical November weather, hasn't it? Chilly, grey, greyer and so foggy in the mornings that I was scared out of my boots by a cyclist that I took for a tree. Puck did her little lunge, that is her way to tell him not to get any ideas, she will protect me.

My veggie planters and trelisses are empty now. I am looking forward to spring already, as my tomatoes and cucumbers there were a great success. For now the Pelargoniums are going strong, only a little slower and with less blooms. The cyclamen is also looking wonderful.

Empty planters, but feisty plants

The Erigeron, still lovely

   Look at my Erigeron, it is doing great! After years of losing my seedlings, this is a good feeling. In Hunky Dory the young plants have taken well too, so they will make a lovely combination with the English lavender next year, in the circle around my small Malus tree.

   Hunky Dory was very quiet yesterday. She's had a pretty tough gardening year. First she was flooded (which cost me a lot of my bulbs, I'm sad to say), then she was rained on for months on end, next it turned tropical and bone dry and finally September and October were just the way she liked it: not too dry, not too warm. Besides the still flowering Asters, Gaura, Salvia and Verbena Bonariensis the grasses are absolutely gorgeous.

It is winter now, so there will be not as much to tell about my gardens. Therefor I will post once a month until the bulbs are showing themselves. So I will see you in December!

(Oh, am busy painting my Christmas cards...old-school, me!)

Have a lovely weekend! Renée 

191 - Ook november

 Zo, ik heb mezelf bij mijn haren uit die dip van verleden week (190) gesleurd en ga het weer gezellig over het seizoen en mijn tuinen hebben. Dus je kunt een zucht van verlichting slaken.

Nog steeds bloeiende asters hoor

   Dat ik deze week iedere dag iets gezelligs had gepland, hielp ook enórm. Naar de film, koffie geleut, naar Donner, nog meer koffie geleut, naar Intratuin, heel veel koffie geleut en toegegeven aan mijn plantaholicdom (een beeldschone Philodendron gekocht) en gisteravond naar een leuke eetmarkt van Vluchtelingenwerk in Vierpolders, waar ik 6 verschillende traditionele gerechten heb geproefd van even zoveel landen.  Voor de overige 6 had ik helaas geen plaats meer...Het was allemaal zalig! 

Renée is weer uit de put geklommen, yay.

Comfort coffee: Affogato!

   Ondertussen is het typisch novemberweer geworden hè?

Grijs, lege bakken, maar stoere planten

M.a.w.: waterkoud en grijs, grijzer of gewoon zo mistig dat je je rot schrikt van een fietser die je echt niet had zien aankomen omdat je dacht dat het een boom was. Puck maakte een sprongetje naar hem, dat is haar manier om over te brengen dat hij zich vooral niets in zijn hoofd moet halen: zij beschermt mij.

Mijn groentenbakken en rekken zijn leeg. Ik verheug me er nu al op om volgend jaar weer tomaten en komkommers te planten, want die waren geweldig. Tot nu toe bloeien de Pelargoniums gewoon door, zij het wat trager en wat minder uitbundig. En ook de cyclaam ziet er schitterend uit.

De Erigeron, nog steeds mooi

   Kijk eens hoe geweldig mijn Mexicaanse madelief het nog steeds doet! Na jaren zaaien zonder succes, is dit toch wel hartstikke fijn. In Hunky Dory zijn mijn jonge erigeronplantjes ook aangeslagen, dus dat wordt een mooie bloemencirkel (een combi met de Engelse lavendel) volgend jaar. 

   Hunky Dory lag er gisteren rustig bij, je kon zien dat ze een roerig tuinjaar achter de rug had. Eerst onder water gestaan, vervolgens maandenlange regen op haar kop, toen opeens bloedheet en kurkdroog en daarna voor haar fijne maanden: niet te droog, niet te warm. Wat nu nog, naast de Asters, Gaura, Salvias en Verbena bloeit, zijn de grassen. Ze zijn beeldschoon.

Het is nu metereologisch winter, dus valt er niet zo veel te vertellen over mijn tuinen. Daarom ga ik over tot één keer per maand posten totdat de bollen weer boven de grond komen. Tot ziens in December!

(Oh...ik ben alweer druk bezig met kerstkaarten. Old-school, ik!)

Fijn weekend!

   

190/190E - November 2024

 November. Het is grijs, nevelig, niet echt winters koud, maar je moet wel je jas aan. Mijn planten lijken het in een paar dagen opgegeven te hebben. De meesten zijn nu bruin, dor, soms snotterig, toe aan hun winterslaap. En terwijl ik naar mijn tuin staar, zie ik in gedachten de afgrijselijke verwoesting die de regen in Spanje en de mens in oorlogsgebieden in de afgelopen dagen heeft aangericht.

Deze week geen happy-de-peppy tuinblog, ik heb het niet in me. Je zult het met wat foto's moeten doen.

Ik wens je een heel goed weekend.

Renée 

189E - Asian Special

 When you are a compulsive writer, and you blog, you sometimes take a look at who is actually reading your outpourings. That's only natural, right? Well, I saw, to my huge surprise, that in the past 30 days I had more readers in Asia than from my own country. When I throw in Belgium, it just about evens up.

Baffling!

But very nice, thank you, and you are very welcome, all you lovely people in Singapore especially!

Sceptics (I know many) say that 'they' probably 'use my blog for something'. But I prefer to think about people from that tiny island to be lovers of plants. Like I am a lover of plants, gardening, and nature in general. And let's be fair, Singapore is not doing so badly in that aspect. Everyone is always going on about that chewing gum law, and 'oh, but they are so strict over there'.

I would not know, I have never been. But what I do know is that some of my favourite plants come from Asia.

Cycas tree, Hortus Amsterdam 2023

   Ever since I first encountered a Cycas tree in a Hortus palmhouse in the 70s I loved it and wanted one. There's one in my living room that totally dominates it, but I cannot bear to part with it. Did you know that it already existed 47.5 million years ago in East Asia? I have since learned that every part of it is poisonous, but I already respected it anyway for its wicked sharp points on its deceptively soft and cuddly looking fronds. Repotting mine takes a major effort, as it is too heavy for me to lift it off the chest of drawers it is living on. Soon I will have to get very creative, or move house, because it is getting too large for my tiny appartment.

Phalaenopsis 'kolibri'

Another one of my loves is the orchid. There are so many species, which are all gorgeous and interesting, but the easily accessible one in my neck of the delta is the butterfly orchid, or phalaenopsis. It is sold in supermarkets...says it all, doesn't it? On the right you see mine underneath the Cycas. The reason it is so popular, next to its obvious beauty, is that it blooms for months. What I would really like to have as well is a Calanthe triplicata. Beautiful!

My present house is a tricky one for orchids, as it is extremely light (and hot in summer) due to the 6m x 4m windows. The only spot they manage to survive is underneath that Cycas.

The Klaproos, a member of the Papaver family, as seen above in a verge near Oostvoorne, has come to our country from the Atlas mountains in Morocco, but is is related to Papaver somniferum L, which falls under our opium law and is banned. That one originated in Asia, I believe. 

In my garden there is a Papaver (the one above), which is a plant which simply 'appeared' along with a sedum someone gave me. For the last three years it has delighted me and made me giggle with its flowerheads, both ripening and flowering. You can take a guess what they remind me of. It is more orange than red, and much larger than those poppies from the Atlas.

My banana is rather hidden in the photo above, which it likes.

A very wet banana

   

   Three years ago I won a banana in a competition. It was tiny, just three leaves. And it pined, for Asia I suspect. So I put it out on the balcony and sort of forgot it was there. It decided it likes my balcony, it even likes getting soaked for months on end. It has grown quite large now, 60cm high, making new leaves like it tries to smoke a cigar. I do take it indoors from November onwards, and it tells me it wants to be outdoors by looking sad and dejected. But I dare not take the risk, we do get frosts, but especially the freezing winds worry me.

Well, these are only a few of my beloved plants with Asian roots. I hope you enjoyed the post (do follow if so), and wish you a lovely weekend.

Renée