159 - Finally, all my pruning has been done

 Happy Easter Weekend!🐞

Wat zei ik verleden week? Go with the flow? Nou, weinig flow bij mij, want ik heb een spier in mijn zij verrekt, het is meer raar scheef lopen momenteel. Tuinieren kan in perioden van niet meer dan anderhalf uur voordat ik verrek van de pijn. Maar tuinieren zàl ik!

Maar de Vincas komen bij!

    Desalniettemin heb ik dus tòch alles gesnoeid wat er te snoeien viel. Zelfs de grassen. En deze week heb ik met super veel plezier compostbak nr 1 geleegd en het zwarte goud tussen mijn planten gestrooid. Twee jaar heb ik daarop gewacht! 't Duurt effe, maar dan heb je ook wat.

   Compostbak nr 2 is tjokvol, dus nu ga ik nr 1 weer volgooien, tralalalala.

   Ik kan ook met blijdschap vertellen dat de bruine massa Vincas langzaam aan weer groen wordt en op sommige plekken zelfs bloeit. Yay!

Deze hommel tukte nog

Vincas zijn sentiment voor mij; toen ik in 1982 een half jaar Nanny was in de wintermodder van Hampshire, was ongeveer het enige wat in de tuin van die herenboerderij groeide Vinca. Mijn bazin Jane was niet van het tuinieren, overigens ook niet van het moederschap. Ze liet haar kroost van 0 en 2 voor 100% aan mij over, een goede harde leerschool voor mijn eigen moederschap 12 jaar later. David en Emily, wat zou er van ze geworden zijn?

Toen ik deze week vroeg op Hunky Dory aankwam, zat er middenin de Rozemarijn nog een dikke hommel te tukken, terwijl haar soortgenoten al druk aan het vliegen waren. Ik zag ook al een citroenvlinder en een paar koolwitjes. En buurman Hans was druk bezig met het poten van zijn Frieslanders en Rode Uien. Zijn perceel ligt er weer fris gefreesd bij.

Nu ziet Hans nog dit...

   Hij drinkt graag koffie in het zonnetje en kijkt dan uit over mijn tuin. Nu nog kaal, maar wacht maar Hans, het belooft weer een kleurrijk geheel te worden.

   De Euphorbias die ik vorig jaar heb geplant staan te stralen. Ze lijken mijn klei te omarmen, net als het Pampasgras. Maar de Eucalyptus was weer bruin. Verleden jaar kwamen ze bij, dus maar weer gesnoeid en hopen dat ze ook nu weer gaan uitlopen.

Lekker limoengroen

   Wanneer je op de foto links kijkt, kan je zien hoe rigoreus mijn appelbomen gesnoeid zijn (achter het linker watervat). Het lijkt een verzameling stokken. Ik heb gechecked, maar ze gaan uitlopen hoor. Ik verwacht geen appels dit jaar, dat niet.

Spirit Animal

   De kleine sier-

  appel staat wel vol in de knop.

 En mijn gele framboos heeft prachtig groene bladeren. Ik heb de varen en pinus van het balkon overgebracht naar Hunky Dory, ze werden eenvoudig te groot. En er moeten nog meer planten verhuizen van balkon naar tuin. Het is de enige 'tuingerelateerde' taak waar ik een bloedhekel aan heb: dat jaarlijkse gesleep met mijn planten. Maar goed, als het er dan weer tof uitziet, ben ik dat weer snel vergeten, behalve wanneer ik zoals nu een spier verrek.

Voor ik je terug laat gaan naar wat je ook van plan was vandaag, moet ik even de eer geven aan wie die toekomt voor het origineel van de illustratie die ik als inspiratie heb gebruikt voor mijn Spirit Animal linksboven. Dat is Jody Bergsma.

Okay, hup, ga je eigen tuin in! Of snuif (zoals mijn Puck) aan de heg van de buren, wanneer je zelf geen tuin hebt. Ik ga mijn balkonplanten verzorgen, want ook die lopen uit. Volgende week hierover meer.

Niet teveel eitjes eten hè?!

158 - Farewell, my colourful friends 😢

 Je kan er niet meer omheen, althans IK kan er niet meer omheen. Ik zal me moeten aanpassen aan de veranderde tuinomstandigheden èn aan mijn veranderde leefomstandigheden. Go with the flow! 

Hoosbuien? Geen probleem.

  Mijn kleddernatte tuin deze winter en de bruine aangekoekte bodembedekkers die daarvan het gevolg zijn, het bijna eigele graspad (en ik was er net zo trots op...), ik zal me moeten aanpassen en het beste ervan moeten maken.

Eén van die aanpassingen die ik doorvoer, is het afscheid van de Canna's. De drie droge zomers die ik heb gehad sinds ik mijn tuin ging huren, waren geen uitzondering als ik de klimatologen moet geloven (ik vrees dat ze de waarheid spreken) en Canna's zijn een rietsoort, een tropische rietsoort, die doodongelukkig is in mijn zomerbeton (volle grond), maar in een grote pot dagelijks water moet krijgen.

Afgelopen september

Dat legt mij best druk op. Ik hou van mijn tuin met dezelfde passie die velen voelen voor voetbal (mijn huidige overbuurman projecteert alle wedstrijden met een beamer op zijn witte muur), maar voel me dan schuldig wanneer ik eens een dagje oversla en daar wil ik vanaf. Bovendien kostte het naar de kas terugslepen van die loodzware potten met Canna's (toch algauw 40 kilo per pot; 6 potten) me twee weken rugpijn. En ik heb natuurlijk mijn rolmodellen: Monty Don, maar ook de veel sexier Adam 'Frosty' Frost, hebben de bewerkelijke tropische planten afgezworen omdat ze zich meer willen richten op inheemse planten. And that makes sense, om er maar weer eens een zin in mijn favoriete taal tussendoor te gooien. Inheemse planten zijn ook mooi, maar belangrijker is dat ze inheemse insecten voorzien van voedsel. Die exotische tijgermuggen mogen van mij in het Zuiden blijven hoor, maar voor mijn bijen, hommels, vlinders en motten heb ik veel over.

Een massa Narcissen

   Dus geen banaan in Hunky Dory, teveel gedoe en er wordt geen vlinder blij van. Mijn huisbanaan mag blijven, die heb ik gekregen (gegeven paarden, etc) en gaat in de zomer naar het balkon waar ik uiteraard wèl water geef (anders sterft alles binnen een week een zielige hittedood). Ik heb Wilde Peen gezaaid, ik hoop heel erg dat dit opkomt, want van die witte platte bloemschermen worden de insecten heel blij en ik ook. Kijk overigens uit, deze plant is net als de gecultiveerde peen eetbaar (vit. B, Caroteen) maar werd eeuwenlang gebruikt als anti-zwangerschapsmedicijn. Sinds ik mijn boek geschreven heb (wordt geredigeerd as I speak), ben ik me nog meer bewust van medische plantkunde dan ik al was! Wist je dat je beter geen liters verse gemberthee kunt drinken? Wilde gember is eeuwenlang gebruikt als 'vruchtafdrijfmedicijn' in de landen waar deze plant van nature groeit. Maar de populaire gecultiveerde gember die gewoon in de supermarkt ligt en waar je de absoluut overprijsde gemberthee in café's van koopt, kan bij overmatig gebruik je maagzuurgehalte, hartslag en lichaamstemperatuur verhogen, dus dit vooral niet drinken als je koorts hebt. Ook niet geschikt als je bloedverdunners gebruikt, zwanger bent of borstvoeding geeft. Zelf kan ik wanneer ik het in de avond drink, niet in slaap komen. Twee koppen per dag is prima, meer liever niet.

Wilde Peen

Okay, nog eentje dan, speciaal voor jullie. Munt! Geweldige plant, en zéker weten volkomen veilig. Maak er thee mee, of eet het rauw na je maaltijd om je spijsvertering te helpen en je adem te verfrissen. Ben je misselijk? Of heb je last van een spastische darm? Gebruik munt. Heb je last van roos? Zet muntthee, laat het afkoelen (!) en smeer het op je hoofdhuid. Wat maakt dat munt zo goed voor je is? Omdat het vitamine A en C bevat, maar ook thiamine, foliezuur, riboflavine, mangaan, magnesium, koper, potassium, ijzer, calcium en zink. Nou, hup, aanschaffen die plant. Bovendien houden de bijen er ook van, maar dan moet je de plant wel de kans geven te gaan bloeien. Het is wel een woekeraar, dus hou daar rekening mee wanneer je tot de aangeharkte brigade behoort.

Onder links mijn munt

   Okay, dit was het weer. Af en toe piept de zon tussen de stapelwolken door, ik ben er blij mee. Beter dan die grijze deken van de laatste dagen. Ik wens je een fijn en gezond weekend.

157 - Knippen, knippen en nog eens knippen (Cutting)

Vóór de zoveelste bui uit voor de 3e keer mijn dode stengels geknipt. Nu moet ik nog één keer en dan is de tuin klaar voor haar  groeispurt.

Verzopen maagdenpalm

  Nu alle dorre stelen weg zijn (behalve die van de Echinacea, die dorre bloemhoofden vind ik nog te mooi om weg te knippen) valt pas goed op hoezeer mijn Maagdenpalm (Vinca major) te lijden heeft gehad van die enorm natte maanden. Zoals je op de foto links ziet is 90% bruin. Er zit nog wel leven in hoor. Het oogt alleen blergh. Een dame in Cambridgeshire (Gardener's World) wiens enorme tuin iedere winter onder water staat, stak me een hart onder de riem over de Vinca. Bij haar overleeft de Vinca dat ook, sterker nog, ze noemde haar 'a thug'.

De Geraniums daarentegen vinden die natte voeten geen probleem en zijn al lekker aan het groeien zoals je ziet. En ook de trommelstok Alliums staan al fier rechtop. De grassen moeten nog gekortwiekt, maar daar wacht ik nog heel even mee.

De creepy crawlies worden wakker

Ik zag hier en daar al een verdwaalde hommel, en de slakken zijn ook wakker geworden. Waar ik ook heel blij mee was, waren de vele wormen die ik tegenkwam toen ik wat uitgebloeide balkonbollen overzette naar de tuin.

Bollen tussen de takkenhoop

  In januari had ik natuurlijk enthousiast mijn appelbomen gesnoeid en de takkenhoop flink uitgebreid, daarbij totáál vergetend dat ik ook bollen had geplant bij de kikkerpoel. Dus nu piepen die tussen de takken door.

Ehhh...naam kwijt

  Er groeit al van alles! 

  Ook planten waarvan ik nu denk wat wàs dat ook alweer? Maar wanneer ze wat groter worden, ga ik ze wel weer herkennen.

De Rabarber groeit lekker

  En het is spannend of sommige van mijn favorieten ook dit jaar weer gaan opkomen. Zo ben ik dol op Gauras, maar die zien er nog uit alsof ze zo dood zijn als een pier. Terwijl de Centaurea cyanus (vaste korenbloem, lavendelblauw) zich vrolijk heeft uitgezaaid in mijn graspad. Heb ik gauw verplaatst, al die stekken. Hommels, bijen en vlinders zijn er gek op, dus wat mij betreft kan ik er nog veel meer kwijt. Ik begon drie jaar geleden met één plant en nu heb ik al zeven pollen. Bovendien bloeit deze schoonheid van april tot en met november, wat wil je nog meer?

Het bijenhotel

Mijn bijenhotel is open, maar er waren nog geen gasten.

Omdat ik even wat grond wilde halen, ben ik langs de Heindijk gereden en man, daar was het druk! Hele karren vol violen zag ik ik achterbakken verdwijnen, ik ben niet de enige die snakt naar wat kleur. Overigens heb ik me ingehouden, er staan nog genoeg bloeiende bollen voor mijn balkondeuren. Ik sla de violen dit jaar over en ga straks half mei naadloos over naar de zomerbloeiers. Mijn overgehouden witte Pelargoniums staan (binnen!) volop in bloei, die kunnen dan naar buiten, net zoals de banaan en vetplanten. Die vinden dat geweldig, die maanden buiten.

Nog even en alles heeft kleur!

   Goed, hopelijk kan je tussen de buien door toch nog even naar buiten. Let vooral op de bloesembomen, daar wordt een mens vrolijk van. Fijn weekend!

156 - Sex on the rooftop

 Voordat je nu meteen afhaakt: nee, schrik maar niet, ik ben geen pornoblog begonnen. Afwijkend van mijn normale plantenobsessie ga ik beginnen met iets heel anders, namelijk met de twee Zilvermeeuwen die al zo lang als ik in mijn flatje woon iedere lente tot mijn plezier op het platte dak van de flat tegenover mij een nest op de schoorsteen maken.

Dit is een reiger, hoor!

  Omdat ik fotografeer met een simpel mobieltje, heb ik geen foto van het stel, helaas, dus je zult het moeten doen met mijn reiger. Ook een carnivoor met een rauwe schreeuw. 

   Vanochtend vroeg, 07.00, arriveerde eerst het mannetje, herkenbaar aan zijn forsere gestalte, maar al snel voegde het vrouwtje zich bij hem. Meeuwensoorten lijken op elkaar, maar een Zilvermeeuw heeft een rode stip op de helgele ondersnavel. Helaas hebben ze een slechte reputatie (ze 'krijsen', 'halen vuilniszakken leeg', maar wie hééft er tegenwoordig nog vuilniszakken voor zijn deur staan? En ze willen ook nog wel eens een duikvlucht doen naar je patatje, dat is de waarheid.) Bij mij in de omgeving nestelt een flinke kolonie op de Maasvlakte.

De bewuste schoorsteen '23

Maar dus dit stel tegenover me, vanochtend.

Ze schudden hun veren, draaiden een rondje om elkaar heen, wierpen de de kop allebei in de nek en zongen een liefdeslied. Krijsen? Welnee, dit was het equivalent van 'adore you'. Ik weet dat ze nu hun nest gaan bouwen (stelt niets voor) en de kerel gaat dat nest fel verdedigen tegen alle passanten. Ik heb hem duikvluchten zien doen om een buizerd weg te jagen en alle andere meeuwen die de schoorsteen ook wel zien zitten, worden op grote afstand gehouden. En iedere dag laten ze door middel van een lied weten dat dit hùn plek is. Overigens nestelden er verleden jaar ook Visdiefjes en Scholeksters op dat dak. Als iedereen maar afstand houdt van elkaar, is het een multiculti broedplaats. Zowel pa als ma broeden op 2 of 3 eieren en het zijn zeer goede ouders. Toen er bij een storm in mei '19 een jong van de schoorsteen de bosjes in werd geblazen (en Puck het om 06.00 vond), bleef pa net zo lang in de buurt om het te verdedigen totdat het op kon vliegen. Reken maar dat Puck ontzag had voor pa! Ze wilde wel iedere dag even checken of het jong er nog zat.

Mijn Pinus Silver Crest bloeit 

  Okay, terug naar mijn planten. Mijn balkonvloer is nog steeds een vergaarbak van plantenbakken. Ik ben ze nu leeg gaan halen, zodat ik ze in april opnieuw kan beplanten en eindelijk weer op hun plaats kan hangen. Maar de bollen bloeien en de pinus bloeit ook. Als je een naaldboom wil die snel groeit, koop dan deze! Hij verdriedubbelt zijn lengte in een jaar. Bovendien kan je thee zetten van de naalden, die een goede bron zijn van vitamine C.

Nu nog een chaos...

Maar er zit schot in het opruimen van het balkon. Het betere weer helpt ook enorm.

Opeens wakkere lieveheersbeestjes 

Ik moet mezelf echt streng toe-

spreken om niet naar de kweker te rennen voor bakplanten- véél te vroeg in het seizoen!

Geniet van je weekend!

153 - Thank Chloris, enough energy to garden!

 Nee joh, heeft niets te maken met Glorix toiletverfrisser, Chloris is de Griekse godin van de lente en lentebloemen. De Romeinen noemden haar Flora (kijk, dat zit vast al wat meer in je comfort zone). Aangezien ik deze week eindelijk weer de puf had om te snoeien in Hunky Dory, vond ik een klein dankgebedje wel op zijn plaats.

Mooi he?!

   De Grieken waren er nou eenmaal eerder dan de Romeinen en ik heb net Stephen Fry's 'Heroes' gelezen, vandaar (niet aan beginnen als je allergisch bent voor Griekse mythologie!).

Het was droog, maar grijs, typisch lenteweer dus en ik moest nodig beginnen aan dat snoeiwerk dat ik noodgedwongen al weken had laten sloffen. Wanneer je er een tijd niet geweest bent, zie je pas goed hoe hard alles weer uitloopt! Om mijn Narcissen hun ereplaats te gunnen, ben ik begonnen bij de voorkant van de kas en heb ik alle dorre stengels van de Verbena bonariensis daar weggeknipt. Die stengels zijn hol en vierkant, eigenlijk heel handig om een insectenhotel mee te maken, dus dat heb ik gedaan. De rest van de stelen  heb ik kleingeknipt en in mijn bed gestrooid, instant mulch. Behalve een paar flinke blaren (niks meer gewend en mijn leren handschoenen zijn versleten, die plastic dingen zijn duidelijk niet dik genoeg) heb ik er een heerlijk tevreden gevoel aan overgehouden.

Sneeuwklokjes langs de Veste

Zo'n ochtendje op de tuin geeft onmiddellijk energie en zin om weer van alles te proberen. Die energie had ik overigens hard nodig, want mijn kikkerpoel lag vol met blad van de bomen langs de Langesingel en het 'snot' is door het gebrek aan vorst deze winter vrolijk doorgegroeid. Mocht er een kikker in overwinterd hebben, dan kan het arme beest nauwelijks boven water komen, zóveel troep ligt er in. Daar moest dus wat aan gebeuren! Maar mijn Helleborus staat ernaast te pronken, prachtig. Ik kreeg drie stekken van de Prikneus (Silene coronaria) van buurman Hans, die ik daar ook geplant heb. Ik hoop dat het witte zijn, maar okay, die felroze zijn wel erg vrolijk.

Look at me!

   De Silene zaait zichzelf behoorlijk uit, maar dat mag van mij. Ik ben dol op planten met grijsbehaarde stengels/bladeren, geen idee waarom.

   Andere buurman Leo troonde me mee naar zijn al uitlopende aardappelen, waardoor ik meteen zin kreeg om zelf ook weer aan de aardappels te beginnen. Dit jaar ga ik ze in groeizakken zetten, kijken of dat beter werkt dan in de kasgrond, die niet zo best is. Bovendien werd ik verleden zomer gek van het onkruid in de kas, daar was gewoon niet tegen aan te wieden...Het is een zaadjes wegschietend klaverachtig onkruidje (deze verdient zijn naam!), lief om te zien, maar allemachtig wat een zooi. Ik had het gevoel dat hoe meer ik wiedde, hoe meer van dat spul er op kwam. Leo had ontzettend lief mijn hoge uitlopers van de appelbomen gesnoeid; ik had ze op mijn snoeidag laten zitten, omdat ik niet meer op de hoge ladder durf. Eén keer goed vallen en een half jaar ellende heeft me valangst bezorgd waar ik nog niet vanaf ben. 

 Aan de positieve kas-kant: deze week heb ik al twee keer mijn eerste verse veldsla uit de kas geplukt. Dat is zooooooo bevredigend! En lekker.

Rozemarijn in bloei

Ik had in oktober mijn uit zijn krachten gegroeide Rozemarijn overgezet van de kruidenbak op het balkon naar de tuin en zag tot mijn grote vreugde dat ze deze verhuizing overleefd heeft en nu bloeit. Daar kunnen de vroegste hommels dan fijn van profiteren. Aankomende week schijnen we goed lenteweer te krijgen, joepie, dan ga ik de overige balkonplanten overzetten. Na een paar jaar balkon knappen ze enorm op van een verhuizing naar volle grond.

Goed. Ik wens je een heerlijk lenteweekend!

152 - Two viruses at once - that's not fair!!

 De laatste week was er niet eentje om met warme herinnering op terug te kijken...

Gelukkig kleur voor mijn deur!

  Eerst werd ik verkouden, te lang zonder jas in de wind en regen gestaan vermoed ik. Toen ontwikkelde die verkoudheid zich tot een vervelend kreng met holteproblemen. En als klap op de vuurpijl, van de regen in de drup, from the frying pan into the fire, liep ik ook nog eens een maag/darmvirus op, compleet met koorts, waarvan ik nu na 4 dagen nóg als een slappe vaatdoek in mijn stoel dweil.

  Ik weet dat Puckie met me meevoelde toen ik voor de zoveelste keer naar de wc rende, omdat ze spontaan meekotste. Op mijn gekoesterde kelim uiteraard, op het laminaat is te gemakkelijk.

Niet mijn week!

Muurbloem en Kornus mas

Uiteraard moeten we er wel gewoon uit samen, dus zwalken we onze rondjes, en ik moet echt driekwart dood zijn wil ik niet kunnen genieten van het ontluikende groen in de wijk, dus heb ik een takje kornoelje geplukt. Eentje maar hoor.

De krentenboom aan het begin van de straat bloeit ook, die is altijd de eerste. Daarna volgen de andere bloesembomen ernaast, kersen zijn dat.

Mijn muurbloemen bloeien

    Mijn muurbloemen komen voort uit één gekregen plantje, dat zich in twee jaar tijd enorm heeft uitgezaaid. Niet alleen in deze bak, maar ook in de andere bakken. Ik kreeg het bloemloos, dus wist de kleur niet, en hoewel ik zelf voor de rose variant zou zijn gegaan, is deze ton-sûr-ton gele wel erg vrolijk bij al die regen. Wallflowers, bakken heb ik ervan verkocht destijds in Londen, want daar zijn muurtjes te over en als deze plant eenmaal gesetteld is, heb je er geen omkijken meer naar.

Opeens bloeit er van alles, hoera!

Tja en verder heb ik niet getuinierd dus, al mijn plannen zijn uitgesteld totdat ik weer de energie heb om een snoeischaar vast te houden

Het is nu even droog en zelfs een soort van licht, dan jeuken mijn handen wel hoor, maar ik hou het toch nog maar even bij rondjehondje.

Vanochtend floten de vogels uit volle borst en waren de eenden ook al druk met elkaar. Ondanks dat het nog pikdonker is wanneer wij langs de Watersingel lopen, hangt de lentespanning daar al voelbaar in de lucht. Nog even en er schieten weer hazen voor ons uit. Nu is het nog een verdwaalde kat af en toe. Maakt Puck niets uit, als het maar rent is het prooi. Wanneer je haar zo ziet tukken overdag (en 's nachts, ze is een Meestertukker) is het bijna onmogelijk je voor te stellen dat zij nog heel veel wilde hond in zich heeft. Maar ik heb haar al meerdere keren in het lange gras zien duiken om in één hap een muis op te slokken. Ze kauwt niet eens. Disclaimer: no animals are harmed if I can help it, m.a.w. ze zit altijd aan de lijn. Maar ja, soms is ze me bij die muizen net te snel af.

Goed. Als je je verveelt: Kasteel Doorwerth is een aanradertje. Ik wens je een goed groen weekend. 

151 - One hundred and fifty-one green stories!

 Het was even droog, dus ik ben naar mijn kletsnatte tuin gefietst om de vlinderstruiken te snoeien. Man, man, man, wat was die tuin nat.

Februari 2024

  De vlinderstruiken liepen overigens al enthousiast uit, die hadden geen last van de nattigheid. Maar de gauras in hetzelfde perk lagen als zielige bruine verzopen hoopjes snot op de grond. En de artisjokken...hemeltjelief. Ook deze liepen al uit, d.w.z. maakten nieuwe bladeren, maar de oude hingen ook als slijm aan de oude stelen. Dus ook die afgesnoeid, want dat bruine slijm, daar werd ik niet bepaald vrolijk van. Eén steel was trouwens te dik om te snoeien, daar moet een zaag aan te pas komen, dus dat klusje is voor een andere keer.

De weer groene Viburnum 

Nu kan je goed zien hoe groot de omvang van die artisjokken in de zomer wordt, al die kale grond (foto rechts) is dan bedekt door artisjokblad. Maar ik was blij te zien dat mijn in de zomer tegen de droogte worstelende viburnum er nu weer beter uitzag. Als hij de komende zomer weer zo moeizaam doorkomt, dan ga ik hem verplaatsen.

Verder heb ik de border naast de kas ontdaan van de ook rottende plantenresten, zodat je de opkomende bollen goed kan zien. En mijn zaadstrooi strategie daar van afgelopen herfst heeft een aantal jonge vingerhoedskruid planten opgeleverd. Dat is leuk, je kunt nooit teveel vingerhoedskruid hebben, vind ik. Uiteraard zullen ze pas in mei 2025 bloeien, maar tuinieren is vooruitzien. Er is bijna niets vrolijkers dan een dikke hommelkont die uit een vingerhoedskruidbloem steekt!

Kleddernat!

  In de vuurborder heb ik ook veel zaad uitgestrooid, maar daar zag ik uiteraard nog niets van. Ik ben zo benieuwd of dat gaat werken. Tja, die brutale familie muis vrat steeds mijn zaadjes uit de potjes in de kas, dus nu heb ik het maar anders gedaan. Tuinieren betekent ook to go with the flow.

  Ik zag ook de rabarbers* uitlopen. Over een paar maanden staat er weer crumble op tafel. Maar verder was er weinig om over te juichen. Behalve de bollen dan, die stonden overal en nergens boven de grond, precies zoals ik het graag zie, voor mij geen nette rijtjes. Gelukkig maar, want die moeten mij door deze maanden loodsen.

* Een van de dingen die ik deze zomer wil proberen is zelf stof verven met natuurlijke verfstoffen. En laat je nou met rabarberbladen een aantal tinten geel/bruin/groen kunnen maken. Het boek zegt dat de verf beter pakt bij wol, maar eigenwijs als ik ben ga ik toch experimenteren met katoen. Voordat je zelf denkt, oh, maar ik heb ook rabarber in mijn tuin,

Nou okay, ik heb één rijtje

  pas op! Ook rabarberblad is giftig. Het bevat een zeer hoog gehalte oxaalzuur en dat is een geducht gif. Overigens worden de bladeren door sommige tuiniers wel als mulch gebruikt. Er is in de groentewereld onenigheid over het eten van de stelen na juni. De ene site zegt niet doen, want de concentratie oxaalzuur is dan te hoog, de andere site zegt lekker smullen. Ik behoor tot de better safe than sorry groep. Wat de gezondheidsvoordelen betreft: er zitten goede bacteriën in de vezels van de stelen, volgens womenshealthmagazine.com , zodat het bevorderlijk is voor de stoelgang.

Over gezondheid gesproken: ik ben verkouden, dus slaap ik gezellig met gehalveerde uien naast mijn hoofdkussen. Het werkt echt! Zolang ze nog geuren, heb ik weinig last van een verstopte neus. Puck was in eerste instantie erg enthousiast over die snack voor 's nachts, totdat ze probeerde er eentje op te eten. Rauwe ui bleek niet haar ding.

Fijn weekend!