132 - Of mice and men and best laid plans

Van tijd tot tijd heb ik grootse plannen voor mijn tuin, maar even vaak gooi ik ze ook weer terug in de denkbeeldige la in mijn hoofd en kwak ik die la gauw weer dicht. 

Ondanks de hitte groeit het gras

Ik ben namelijk eerlijk en realist genoeg om toe te geven dat ik wel héél goed ben in het bedenken van dingen, maar niet zo goed in het uitvoeren. En ik wil niet iedere keer om hulp vragen. Tot nu toe zijn mijn grootste bouwprojecten de composthopen van pallets en de verhoogde tinnen plantenbakken. Allebei goed gelukt, dat wel. De twee bakken van wilgentenen zijn ook gelukt in die zin dat ze in elkaar zitten en geen aarde lekken, maar ik had wel de verkeerde maat besteld. En die tenen beginnen nu al uit elkaar te vallen- zwaar zonde van mijn geld!

De kikkerpoel: werkt en ziet er prima uit, maar is bij nader inzien eigenlijk toch te klein.

Wel heel vredig...

Het verbouwen van mijn schuur zodat ik een deur heb aan de voorkant en er niet iedere keer omheen moet lopen: ik heb gewoon de moed niet om daaraan te beginnen.

En nu wil ik een plek náást de kikkerpoel waar ik in de schaduw kan zitten. Ik wèrk namelijk alleen maar in mijn tuin en ben gedwongen naar huis te gaan wanneer ik behoefte heb aan schaduw en dat heb ik nogal eens op mijn stukkie grond pal in de zon van vroeg tot laat. Het plan is als volgt: twee 'matten' (voor klimmers) als muren, met een schapengaas dak (dat gaas ligt verkreukeld in de schuur, hergebruik) en een snelle klimmer ertegenaan/overheen die er één geheel van maakt, het er organisch uit laat zien als het ware. Ik denk o.a. aan hop, prachtig met die bellen. Het hoeft niet groot, maar groot genoeg om er mijn stoel in te zetten. Optimistisch denk ik dat dit toch wel te doen moet zijn?

Dus ik ben me eens gaan orienteren. Ik heb naar houten schotten gekeken, mooi, kant en klaar, maar dacht ja, en dan kan ik over een paar jaar wéér. Wilgentenen schotten vallen onmiddellijk af (zie boven). Dus heb ik twee ijzeren matten besteld. De vrouw van het tuincentrum verzekerde me dat die minimaal 20 jaar meegaan (nou, dan ben ik 85, wie dan nog leeft dan zorgt hoor) en palen. Het neerzetten wordt nog wel een dingetje, want het moet natuurlijk wel Zuid-Westen windkracht 10 bestendig zijn (al 3x meegemaakt sinds ik Hunky Dory heb). Maar goed, ik ga mijn best doen. Gelukkig krijg ik hulp van vriendin Monique, die twee rechterhanden heeft.

Ondertussen puffen mijn planten en ik terwijl ik dit schrijf weer van de hitte.

Deliriously happy Canna

 De Cannas komen wel eindelijk aan hun trekken, die vonden het weer in juli en vooral augustus helemaal niks. Ze maken opeens veel bloemen. Daar wordt dit mens ook blij van.

Het is een beetje dubbel: aan de ene kant is het heerlijk dat het toch weer zomer is, aan de andere dat ik erg slecht tegen die hitte kan en tussen 12.00 en 21.00 werkelijk tot niets kom. Kan je je die cartoons herinneren uit de jaren 70 van Snoopy, die filosofische witte hond van Charlie Brown?

Ligt als een plasje op het dak van zijn hondenhok? Well, that's me, folks!

Als je meer verhalen wil lezen, klik dan op Instagram@songsmith2962 . En dan wens ik je een heerlijk groen weekend!

131 - Gratis planten ; altijd leuk toch?

 Tuinieren zonder iedere keer de portemonnaie te moeten trekken, dat is mijn streven. Het is een streven, en lukt dus niet altijd. Wanneer je volledige zaaivoorraad door de muis die je kas gekraakt heeft wordt opgepeuzeld bijvoorbeeld, wat me dit voorjaar tot twee keer toe gebeurde.

De eerste week van September

 Toch blijf ik het proberen, het met gras inzaaien van mijn paden is een voorbeeld. Ja, dat kostte me een doos graszaad, maar dat is veel goedkoper (en eenmalig) dan ieder jaar dure zakken houtschors kopen. Ik kan met vreugde melden dat het gras inmiddels opkomt.

Een ander voorbeeld is het scheuren/delen (komt op hetzelfde neer) van mijn geranium nodosum, oftewel de Ooievaarsbekken. Ik heb vijf pollen en verwacht daar dus minimaal 15 nieuwe planten uit te halen. Ze worden niet hoger dan 20 cm, maar zien er als een van de eerste groeiers in het voorjaar superfrisgroen uit en krijgen lieve rose bloemetjes. Daar word ik erg blij van na een lange grijze winter. Bovendien gaan ze wanneer je ze na de bloei kortknipt (echt kort!) gewoon nog een keer groeien en bloeien. Kanjers zijn het!

Ook mijn lievevrouwenbedstro ga ik delen. Hetzelfde lakenenpak als de geraniums. Opgraven, spa erin - tják! - en beide delen opnieuw planten. Ook dit zijn zulke dankbare planten, zéker wanneer je ook hen na de bloei goed kort knipt.

 Digitalissen hebben zich uitgezaaid

De vele digitalissen uit winter 2022 (toen was familie Kraakmuis er nog niet) hebben geweldig gebloeid en zichzelf uitgezaaid rondom de vijver, maar hopelijk ook elders in de tuin. Ik heb ze namelijk een handje geholpen door het zaad uit te strooien. Uiteraard hebben ze een jaar nodig om hun bladrozet te groeien en bloeien ze pas in 2025. Maar dat mag.

En de massa's nigellas komen nu alweer op, die zaaien zich net als de Californische slaapmuts  gigantisch uit. 

Bij het planten van wat Salvia Amistad (gekocht, okay, schuldig) kwam ik tot mijn vreugde een aantal baby kaardebollen tegen. Daarvan had ik het zaad (uit de berm waar ik met Puck loop) in het voorjaar rondgestrooid. Kaardebollen zijn superplanten wanneer je vogels wil lokken (en dat wil ik) die zijn gek op de zaden, maar ook bijen, want die zijn gek op de nectar van de bloemen. 

Gras!

Eindelijk heb ik ook Erigeron gevonden. Mexican Fleabane, of Fijnstraal in het Nederlands, is een Mexicaanse madelief die zich, als ze jouw tuin leuk vindt ieder jaar meer uitbreidt. Ze houdt van arme grond, met liefst ook flink wat grit, kiezels of andere steentjes, want in Mexico groeit ze in de woestijn. Ik had al 3x geprobeerd haar te zaaien, maar er kwam nauwelijks wat op ( ik wijt het aan te rijke grond en wil toch weer even zeuren over dat wij hier geen 'Engels grit' kunnen krijgen!) Ik heb één miezerig exemplaar weten over te houden en in de kiezels naast de kikkerpoel staan. De twee aangeschafte plantjes staan zolang in mijn balkontuin, zodat ik ze in de gaten kan houden. Ik geef het nog niet op, want ze past perfect in mijn tuinconcept, liefst rondom de kikkerpoel waar ze haar gang kan gaan.

Voorlopig op het balkon!

Goed, ik wijs je weer even op Instagram@SongSmith2962 voor als je meer tuinverhaaltjes wil. Heb een goed groen weekend!

130 - Oh help, het is alweer (meteo) herfst!

 Over de bladeren van de bomen langs de singel waaraan mijn volkstuin ligt, begint al een bruine gloed te liggen. En veel van mijn vaste planten zien er wat verfomfaaid en vermoeid uit, alsof ze een beetje brak zijn na een nachtje dansen.

Een beetje moe...

  Zelf ben ik vandaag ook stram, want gisteren heb ik al mijn houtsnippers van mijn paden geschept en onder de bloembedden verdeeld. Waarom, vraag je je misschien af. Nou, niet omdat ik die houtsnipperpaden niet meer mooi vond, maar omdat ik me realiseerde dat ik echt ieder jaar kostbare zakken vol zou moeten aanschaffen om die paden goed te houden èn omdat ik met al die regen van juli/augustus gèk werd van het onkruid dat er doorheen opkwam. Ja, ja, ja, worteldoek, ik weet het. Maar laat ik dat nou juist niet willen! 

Vóór het wegscheppen

Dus nu ga ik gras zaaien, geholpen (hoop ik) met de week regen die ons weer voorspeld is. Sinds ik mijn trimmer heb, ben ik niet meer bang van gras. Uiteraard komt dat onkruid ook in het gras op, maar dat mag, ik maai het gewoon af voordat het echt vervelend wordt, althans dat is het plan. Het zal Hunky Dory een andere uitstraling geven, lijkt me ook wel weer spannend. Maar verwacht geen gemillimeterd gazongras van me! Langs mijn composthopen heb ik al een (wild) stukje proefgras, en dat werkt.

Waar bruin is, komt groen

 Ook heb ik de lavendel gesnoeid, ik doe dat altijd direct na de bloei. Er staan twee soorten door elkaar, Engelse en Franse en die worden niet even hoog en breed, dus het is geen keurige loodrechte cirkel. Terwijl ik bezig was, fladderden de witte vlinders om mijn hoofd, er was een explosie van koolwitjes. Toen ik snel mijn mobiel haalde om ze te filmen, waren ze allemaal verdwenen, typisch. Wel zat er een dikke bruine pad vanonder de scabiosa gemelijk naar me te staren. Hij was waarschijnlijk verongelijkt dat ik hem net bekogeld had met Franse boomschors.

Physocarpus opufolius Little Angel

Het prachtige struikje rechts, de Physocarpus, is heel blij met de regen, ik zag haar gedurende die droge mei/juni maanden worstelen om zich te settelen en moest haar regelmatig water geven (sssstttt, niet tegen de rest van dat bed zeggen). Ze is nu nog maar een kleuter van 60 cm hoog en zou in 5 jaar 1.50m moeten worden. Je ziet dat ik tuinier met mijn tuintoekomst in gedachten. Net zoals mijn tuinbuurman van midden 80 die me gelukkig verzekerde nog wel even door te gaan.

En de zoveelste bui

Nog even wachten en dan kan ik de vaste planten die op de verkeerde plaats zijn gezet (door mijzelf, duh) verzetten. De grond is nu ondanks de regen nog kei- en keihard, toen ik mijn aster novi belgii Marie Ballard verplaatste (stond zielig overschaduwd door de artisjokken) had ik zóveel moeite mijn spade in de grond te krijgen voor het plantgat, dat mijn natte schoen eraf gleed en ik mijn scheenbeen sneed aan, ja, aan wat eigenlijk? Zal wel een scherp takje geweest zijn. Bloéd! Afijn, dat was de sensatie van die dag, never a dull moment when in the garden.

Klik op Instagram@songsmith2962 voor meer foto's en tuinverhaaltjes. En als je in de buurt bent volgend weekend: op zaterdag 9 september (Open Monumentendag) treedt mijn band Multifocals op in Het Arsenaal, Rozemarijnstraat 46a, Brielle. We spelen om 13.00, 14.00 en 15.00. Ik wens je een fijn groen weekend.

129 - Het nieuwe tuinieren

 "Rainy days and Mondays always get me down", zongen The Carpenters (lang, lang geleden inmiddels) en dat gold ook lang voor mij.

Natte Begonias

 De maandagen liggen voor de hand, want dan was het weekend immers voorbij en ik ben ondanks mijn harde werken nooit een fanatieke carrièretijger geweest. Regendagen vond ik als kind nooit zo'n probleem. Ik ging gewoon toch naar buiten, met kaplaarzen aan de polder in, en schuilde als het ècht ging hozen wel even in iemand zijn koeienstal.

 Maar toen ik ouder werd, kreeg ik moeite met grijze luchten. Een hoosbui en dan weer voortjagende wolken, no problem. Echter dat aaneengesloten grijze dek...en dat ook nog dagen achter elkaar, weken soms. Niets voor mij.

Pas toen ik ging tuinieren begon ik daar anders tegenaan te kijken en realiseerde ik me dat ik inderdaad moeite had met grijs weer maar dat het ondanks dat bezig gaan met planten me uit mijn somberte kon trekken.

Nog meer natte Begonias

Zomer 2023 kende helaas in het gedeelte van Nederland waar ik woon best veel van die grijze luchten. En ik kon niet even een paar weken naar Zuid-Europa vluchten (om daar vervolgens op apegapen onder een boom te gaan liggen door de hitte of te moeten vluchten voor bosbranden of overstromingen - oh, the pressure!), dus ik moest het hier maar doen met wat het was en me aanpassen. 

Aanpassen is zowiezo het toverwoord. Wij tuiniers zullen ons moeten aanpassen aan wat ons veranderende klimaat over ons uitstort. Sommigen hebben daar wat meer moeite mee dan anderen, maar die eigenschap (moeite hebben met je aanpassen) is al zo oud als de mensheid. 

Ik stuitte op Instagram op een felle discussie tussen voorstanders van 'het nieuwe tuinieren' en tegenstanders die al dat 'rewilding' maar bullshit vinden. 'Slordig' werd daarin vaak aangevoerd. Het was maar slordig, al die tegeltuintjes met clematissen die bloemblaadjes op de stoep regenden, en slordig al die met wilde bloemenzaad bestrooide bermen, waarvan de zaden in de oren van hun spaniel terechtkwamen (echt! Dat werd aangevoerd als reden om het vooral weer te doen zoals vroeger, toen alles beter was, met lekker veel gif). Oh dear. Ik ben bang dat ik nu niet meer alleen als slordige huiseigenaar, maar ook als slordige tuinier kan worden aangemerkt (en moet je de binnenkant van mijn auto zien!).

Mijn zeer slordige tuin

 Sorry luitjes, ik ben zo'n voorstander van rewilding, maar realist genoeg dat ik snap dat je niet terug kan naar de Middeleeuwen qua natuur. Kijk maar naar de moeite die ze op de Veluwe hebben om die prachtige wolven een plekje te gunnen. Wij zijn een klein landje, een bomvol landje, weet ik. Toch hoop ik dat jullie massaal een gat zagen in je dure schutting zodat de egel erdoor kan. En dat je zorgt voor water voor de vogels en tenminste één boom op je betegelde patio (En heel veel bloembakken? Komop, je kunt het, gras maaien hoeft niet) En dat je het misschien aandurft om toch zo'n tegel te wippen naast je voordeur. Het hoeft geen clematis te zijn, een hortensia mag ook (valt niet uit), maar als je het echt goed wilt doen, zet er dan een bestuivervriendelijke vaste plant in. Zie je die plant in de rechterhoek onder op de foto? Het is een sedum telephium (hemelsleutel), een vaste plant, één keer planten en nooit meer wat aan doen want hij komt ieder voorjaar braaf op en bestuivers zijn dol op hem. EN hij is beter bestand tegen onze nieuwe gortdroge zomers dan die clematis en hortensia, maar een paar maanden regen schrikken hem ook niet af. In mijn tuin verkleurt hij nu van lichtgroen naar oudrose.

Zelf heb ik zojuist al mijn kamerplanten op één na (te zwaar) op het balkon gezet, want voor vanmiddag wordt regen voorspeld bij 21°, hebben ze een spa-dagje.

Instagram@songsmith2962 als je meer foto's en verhaaltjes wilt. Fijn groen weekend!

128 - Bijzonder Belangrijke Bestuivers

Zonder bestuivers geen bevruchting dus geen voedsel. Eng hè?

Atalanta

 Als trouw kijker naar programma's over tuinen ben ik me er al jaren van bewust dat het slecht gaat met de insecten in het algemeen. Vooral de Britten gooien alles in de strijd om te proberen het tij te keren, dat wil zeggen als je die tuinprogramma's kan geloven. Natuurlijke tuinen die een goede habitat zijn voor insecten zijn daar supertrendy. Ondertussen mag er ook daar door agrariers nog veel gif gebruikt worden...wel een beetje dubbel dus.

Maar alle beetjes helpen, dus ook ik heb mijn geliefde buxusheggetjes en aangeharkte tuin in de ban gedaan en in 2022 een bestuivervriendelijke natuurlijke tuin aangeplant. 

Gewone aardhommel

Veel scherm- en open bloemen, veel wilde bloemen, veel grassen, en veel verstopplekjes zoals een houtstapel. EN GEEN GIF. Ik zeg het nog maar een keertje.

Vosje

 En ik ben superblij met alle bezoekers. Ik heb ze niet allemaal op de foto kunnen zetten (die beesten willen niet poseren), maar heb er al heel wat mogen begroeten.

Aardhommels zie ik het meest, maar ook lieveheersbeestjes, gewone pendelvliegen, heel veel boomsprinkhanen, vosjes,  gewone oeverlibellen, pantserjuffers, en de dagpauwoog, atalanta, kleine vos, groentje, citroenvlinders, witjes en één keer de huismoeder.

Huismoeder

 Ik vind dat een vreemde naam voor een prachtige vlinder uit de uilenfamilie. Het is zoals gezegd overigens vreselijk moeilijk om die beesten op de foto te krijgen, want ze zitten met uitzondering van het lieveheersbeestje bijna nooit lang genoeg stil. 

En nee, voordat jullie me massaal hierop gaan wijzen, een oeverlibel is uiteraard geen bestuiver. Hij eet vliegjes, zweeft romantisch snorrend boven de kikkerpoel en is gewoon prachtig. Maar dat lieveheersbeestje is er wel degelijk eentje.

En blij dat ik ben met ze! Verleden jaar zag ik ze bijna niet, dit jaar hebben ze Hunky Dory gelukkig massaal gevonden. Ze vonden ook mijn broccolibladeren, waar we het maar niet meer over zullen hebben, die zagen eruit als Brussels kant, maar de broccoli zelf smaakte uitstekend.

Op mijn Instagram@songsmith2962 kan je nog meer foto's vinden van de bestuivers, want meestal heb ik wèl mijn mobiel, maar niet mijn tablet bij me (en dit blog komt vanaf mijn tablet). Ik wens je een fijn groen weekend!

127- Oranje is nat heel mooi

 Plotseling is er behalve wit, paars en wat geel weer oranje in mijn  tuin. En laat oranje nou prachtig zijn wanneer het nat is en glanst.

Van buurman John

 En nat is het geweest en af en toe nog steeds, allemachtig zeg! Er lijkt geen einde aan die regen te komen. Overal lees ik gefrustreerde berichten van mijn mede-tuiniers, er zijn er maar weinig die zich er blijmoedig doorheen slaan. Zelf doe ik mijn best er positief tegenaan te kijken, dus heb ik een Positieve Dingen Over Regen lijstje gemaakt.

 1. Ik hoef mijn Cannas geen water te geven.

 2. De kikkerpoel regent vanzelf vol.

 3. De bijna lege watervaten stromen inmiddels bijna over.

Canna (naamloos)

4. Alle planten die op apegapen lagen (de Hortensias!) staan er weer fris en fruitig bij.

5. Tot mijn verbazing weinig naaktslakken, ik denk dat die de buurtuinen met de bonen en courgettes spannender vinden dan mijn kleurige chaos.

6. Natte glanzende bloemen en bladeren zijn aantrekkelijker dan stoffige.

Canna Tenerife

 7. Ik kan nu af en toe een dagje tuin overslaan zonder me zorgen te maken of mijn geliefde bloemen het wel overleven. 

Overigens blijf ik fanatiek bloemen koppen, want ze moeten ondanks het kille natte weer wel blijven bloeien natuurlijk.

De uitgebloeide Digitalis die ik zo lang mogelijk heb laten staan omdat ik hoopte dat ze zich uit zouden zaaien, heb ik wel afgeknipt, want die waren door de regen een bruine soppige zielige aanfluiting geworden. Vooral de kikkerpoel ziet er nu een stuk beter uit.

Geen bruine staken meer

Ik hoorde op de radio dat het deze zaterdag toch weer gaat regenen, 88% kans terwijl het eerst een glorieuze 25° zou worden. Pffffft, okay. Multifocals gaat optreden op een tuinfeest; wordt interessant qua weer.

Onlangs ben ik naar de Hortus Botanicus in Amsterdam geweest, waar ik rondneuzend in de Succulentenkas besefte dat ik verleden jaar mijn muur in de verkeerde kleur heb geverfd. Oudroze leek me mooi, maar ik was er binnen een maand op uitgekeken, het bleek een mweh-kleur. In die kas zag ik de kleur die ik er verleden weekend opgesmeerd heb. Als je naar the Chelsea Flower Show hebt gekeken op de BBC, kan je misschien raden welke. Want ik heb in een eerder blog geroepen dat ik volkomen verliefd was op de tuin van Sarah Price.

Goed, meer over mijn tuin (en muur) op Instagram@songsmith2962 . Ik wens je een fijn, groen weekend!

126 - Woest Aantrekkelijke Artisjokken

 Artisjokken zijn lekker, maar ik vind ze veel te mooi om op te eten! Bovendien is de artisjok een gigantische bijenlokker, letterlijk en figuurlijk.

Zeg nou zelf!

Het was dan ook ongeveer de eerste plant die ik een jaar geleden als wortelstok aanschafte, drie tegelijk, die ik bij nader inzien véél te dicht op elkaar plantte. In eerste instantie deden ze weinig (maar het was in 2022 ook máánden droog), maar uiteindelijk werden ze toch 1.69 en bloeiden mooi. 

Maar dit jaar! Ze schoten de grond uit, echt, en werden meer dan 2m hoog met aan iedere steel acht bloemknoppen.

Begin juli 2023

De artisjok is eigenlijk een gigantische distel. Dus waar ik elders de wilde in de weg staande distels uit mijn houtsnipperpad ruk, koester ik deze drie. Mine's a weird world. Ook is ze uit de enorme composietenfamilie Asteraceae: familie van de Echinacea dus. Niet te geloven, toch? Haar Latijnse naam is Cynara cardunculus scolymus, maar dat mag je meteen vergeten hoor. Ik begrijp best dat de meeste mensen niet zo'n nerd zijn als ik (op het gebied van planten dan hè, vraag me niet naar IT!)

Helaas had ik er niet aan gedacht ze te stutten, ik dacht dat ze stevig genoeg stonden. En uiteraard kregen we een behoorlijke storm, windkracht 11 hier aan de kust, niet normaal. Dus vond degene die als eerste de wind ving het wel best en ging tegen de andere twee leunen, waardoor ze nu alledrie helemaal scheef hangen,  als dronken droppies.

Lekker scheef staan...

Inmiddels zijn we weer een week of wat verder en hebben we een lagedrukgebied met nog meer wind en heel veel regen over ons heen gehad, waardoor mijn mooie Artisjokken er behoorlijk verfomfaaid uitzien.

Omdat het een plant is die oorspronkelijk uit het Zuiden komt, is ze niet echt winterhard, dus moet ze bedekt worden met stro. En ze houdt ook niet van natte voeten (duh, wie wel?). En maak als je haar aanplant nou niet dezelfde fout als ik: 1 plant heeft 1 vierkante meter grond nodig.

Love'em!

Minimaal!

Een van mijn vele leuke maar volkomen nutteloze hobbies is het schrijven van Haikus.

Mijn stoere artisjokken hebben me geinspireerd.

Artisjok zo paars

Dat hommels dronken worden

En blijven slapen

PS dat is echt zo, ik vind in de vroege ochtend slapende hommels weggedoken in de op een paars vachtje lijkende bloemknoppen.

Wil je meer lezen over mijn tuinen, zoek me dan op Instagram@songsmith2962 . Fijn groen weekend!