Van tijd tot tijd heb ik grootse plannen voor mijn tuin, maar even vaak gooi ik ze ook weer terug in de denkbeeldige la in mijn hoofd en kwak ik die la gauw weer dicht.
 |
| Ondanks de hitte groeit het gras |
Ik ben namelijk eerlijk en realist genoeg om toe te geven dat ik wel héél goed ben in het bedenken van dingen, maar niet zo goed in het uitvoeren. En ik wil niet iedere keer om hulp vragen. Tot nu toe zijn mijn grootste bouwprojecten de composthopen van pallets en de verhoogde tinnen plantenbakken. Allebei goed gelukt, dat wel. De twee bakken van wilgentenen zijn ook gelukt in die zin dat ze in elkaar zitten en geen aarde lekken, maar ik had wel de verkeerde maat besteld. En die tenen beginnen nu al uit elkaar te vallen- zwaar zonde van mijn geld!
De kikkerpoel: werkt en ziet er prima uit, maar is bij nader inzien eigenlijk toch te klein.
 |
| Wel heel vredig... |
Het verbouwen van mijn schuur zodat ik een deur heb aan de voorkant en er niet iedere keer omheen moet lopen: ik heb gewoon de moed niet om daaraan te beginnen.
En nu wil ik een plek náást de kikkerpoel waar ik in de schaduw kan zitten. Ik wèrk namelijk alleen maar in mijn tuin en ben gedwongen naar huis te gaan wanneer ik behoefte heb aan schaduw en dat heb ik nogal eens op mijn stukkie grond pal in de zon van vroeg tot laat. Het plan is als volgt: twee 'matten' (voor klimmers) als muren, met een schapengaas dak (dat gaas ligt verkreukeld in de schuur, hergebruik) en een snelle klimmer ertegenaan/overheen die er één geheel van maakt, het er organisch uit laat zien als het ware. Ik denk o.a. aan hop, prachtig met die bellen. Het hoeft niet groot, maar groot genoeg om er mijn stoel in te zetten. Optimistisch denk ik dat dit toch wel te doen moet zijn?
Dus ik ben me eens gaan orienteren. Ik heb naar houten schotten gekeken, mooi, kant en klaar, maar dacht ja, en dan kan ik over een paar jaar wéér. Wilgentenen schotten vallen onmiddellijk af (zie boven). Dus heb ik twee ijzeren matten besteld. De vrouw van het tuincentrum verzekerde me dat die minimaal 20 jaar meegaan (nou, dan ben ik 85, wie dan nog leeft dan zorgt hoor) en palen. Het neerzetten wordt nog wel een dingetje, want het moet natuurlijk wel Zuid-Westen windkracht 10 bestendig zijn (al 3x meegemaakt sinds ik Hunky Dory heb). Maar goed, ik ga mijn best doen. Gelukkig krijg ik hulp van vriendin Monique, die twee rechterhanden heeft.
Ondertussen puffen mijn planten en ik terwijl ik dit schrijf weer van de hitte.
 |
| Deliriously happy Canna |
Het is een beetje dubbel: aan de ene kant is het heerlijk dat het toch weer zomer is, aan de andere dat ik erg slecht tegen die hitte kan en tussen 12.00 en 21.00 werkelijk tot niets kom. Kan je je die cartoons herinneren uit de jaren 70 van Snoopy, die filosofische witte hond van Charlie Brown?
Ligt als een plasje op het dak van zijn hondenhok? Well, that's me, folks!
Als je meer verhalen wil lezen, klik dan op Instagram@songsmith2962 . En dan wens ik je een heerlijk groen weekend!
Hallo Renée, allemaal héél herkenbaar, jammer maar helaas, Utopia bestaat niet, ik leef zó met je mee. Groetekes, Clairette.
BeantwoordenVerwijderenHahaha, dankjewel voor het medeleven. Ik heb al een week niets meer gedaan, griep. Maar zondag, ijs en weder dienende, gaan we weer verder. Het giet al dagen, dus hopelijk heeft dat mijn zomerbetongrond wat weker gemaakt!
BeantwoordenVerwijderen