Voor diegenen onder jullie die met ingehouden adem (niet doen hoor! Hou gewoon je vingers gekruist, dat is beter voor je gezondheid) wachten op de publicatiedatum van deel 2 in de trilogie over Noor en haar vrienden, heb ik nieuws.
Eerlijk gezegd zijn dit de momenten waarop ik eerst van schrik mijn ogen toeknijp en mezelf afvraag of ik dit wel leuk vind, en in tweede instantie in lachen uitbarst. Als jij niet weet wat 'imposter syndrome' is, moet je het maar even opzoeken. Voor mij is het een dingetje, dat ik meestal probeer te negeren.
Feedback
Heel af en toe word ik 'herkend'. "Jij bent toch...?" (Vul maar in: die schrijfster, Grashoff, die van dat boek, dat mens dat over Brielle schrijft)
Gelukkig zijn 99% van dat soort reakties positief! En dus leuk. Tot die ene ochtend dat ik aangesproken werd (tussen twee schuifdeuren in, kon geen kant op) door een oude kerel. Hij vond het absoluut nodig mij te vertellen dat hij, "Het is echt geen kritiek hoor, maar feedback en daar moet jij maar tegen kunnen!", teleurgesteld was in mijn schrijfstijl. Vervolgens herhaalde hij zijn feedback nog vier keer, back-to-back. Ik schrijf te simpel. Het viel me nog mee dat hij niets feedbackte over mijn gebruik van Engelse woorden. Misschien vielen die wèl in de smaak, gezien zijn gebruik van het woord feedback?
Simple schrijfstijl
Dom, dom, dom, probeerde ik nog uit te leggen dat ik mijn simpele schrijfstijl volkomen bewust inzet, zodat ook mensen die nooit een boek lezen in elk geval mijn boek kùnnen lezen. Hierbij mijn eigen regel, nooit tussen schuifdeuren in discussie gaan met oude kerels, vergetend. Het werkte ook totáál niet, hij deed wat oude knarren zoals hij altijd doen, nl de mening van vrouwen volkomen negeren.
Publicatiedatum
Hallóó, hoor ik je nu roepen. Je nieuws?!
Sorry.
Ja, mijn grote nieuws. Trichis en ik zijn overeengekomen dat 'Zwaartekracht' wederom in februari uitkomt. Dat wil dus zeggen over pak-em-beet 3 maanden. De tekst is af, de aquarel voor op de cover ook. Je kunt Trichis al laten weten dat je niet kunt wachten het in je handen te hebben. Vinden ze leuk.
Een tipje van de sluier? De eerste april, maar ook de Tachtigjarige Oorlog, spelen weer een grote rol in het verhaal. Noor loopt Inspecteur Jansen voor de voeten, en Agnieken balanceert op het slappe koord van het leven in een door godsdienst gepolariseerd Den Briel. Kortom, er valt weer veel te genieten, te grinniken en na te denken. In een simple schrijfstijl. Hell yeah!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten