192 - Update over de update over BOERENWORMKRUID

 Oh help! Vriendinnen wezen me er gisteravond op dat mijn updated post 173 op hun mobiel niet naar boven kwam. Ze konden mijn nieuws niet lezen. Uiteraard zet ik dat vandaag recht, want waarom schrijf ik? Juist!

Dit is Noor.

Noor is zo'n oudere vrouw die in hoongelach uitbarst wanneer je haar vertelt dat je nog echt niet oud bent wanneer je best dicht tegen de zeventig jaar aanschurkt. Botox, fillers, voor diabetici bedoelde pillen, 'nips 'n tucks' (zij vindt dat de Britten een veel creatievere woordenschat hebben), het is allemaal niet aan haar besteed.

Wanneer zij (na 2x toiletbezoek gedurende de nacht) haar bed uitstapt, zijn haar benen stijf en doet haar nek zeer. En dat is zoals het is. Ze neemt haar leven zoals het komt, met hobbels en bobbels. 

Tót de ochtend dat ze een dode vent op haar composthoop vindt. Die gebeurtenis maakt de speurhond in haar wakker, en geholpen door een grote dosis onbezonnenheid, overmoed en de honderden 'whodunits'* die ze verslonden heeft, gaat ze zelf op zoek naar de moordenaar.

* "De whodunit is een subgenre van detectiveverhalen, waarin de nadruk geheel ligt op het proberen te achterhalen wie de dader is van een moord of ander misdrijf." 

Met dank aan Wikipedia.

Maar Noor is niet de enige vrouw in Boerenwormkruid.

Door haar verhaal, is het verhaal van Agnieken verweven. Zij leeft net als Noor in Brielle. Alleen is haar Brielle in 1572, het is oorlogsgebied. Op meerdere vlakken ook; de 'Geuzen' vechten letterlijk tegen de Spanjaarden, maar de bevolking van het Nederland van toen is onderling verdeeld in religieuze groeperingen die elkaar met het woord bevechten. Agnieken moet zichzelf met haar 17 jaar staande zien te houden in een sterk gepolariseerde samenleving, waarin vrouwen ondergeschikt zijn aan mannen.

Eigenlijk heeft het Brielle van 2022 meer overeenkomsten met Den Briel van 1572 dan je zou vermoeden.

Mijn nieuws is dat ik zelf een whodunit aan de stapel ga toevoegen, dat mijn boek in het voorjaar van 2025 in de boekhandels zal liggen, nog nèt tegen het oude btw-tarief, yay!

Uiteraard hoop ik dat je nu zo nieuwgierig bent geworden dat je het zult willen lezen.

Mocht je me willen bereiken over dit boek, dan kan dat op dutchdeltagardener@gmail.com 

Alsnog een fijn weekend!

Renée 

Boerenwormkruid - update!

 Scroll even naar beneden naar blogpost 173, die ik geupdate heb met het laatste nieuws over Boerenwormkruid.

Groetjes,

Renée 

191E - November too

 Right, I've pulled myself by my hair out of that pit from the previous post (190) and will resume my chatty posts about the seasons and my gardens. Yes, you may sigh with relief.

The asters are still going strong

   It helped, enormously, that I had planned something nice for every day of the past week.
Went to the cinema, coffee, to Donner (the largest and greatest bookshop in Rotterdam), more coffee, to Intratuin (a huge garden centre), oceans of coffee and gave in to my plantaholicism

 (bought a gorgeous philodendron) and Friday evening I visited a jolly foodmarket for Vluchtelingenwerk (an organisation which supports refugees) in Vierpolders, to try 6 traditional dishes from 6 of the 12 participating countries. Unfortunately I had no more room for the other 6, as everything was delicious. Renée has climbed out of that pit again, yay!

Comfort food!

In the meantime the weather has turned to typical November weather, hasn't it? Chilly, grey, greyer and so foggy in the mornings that I was scared out of my boots by a cyclist that I took for a tree. Puck did her little lunge, that is her way to tell him not to get any ideas, she will protect me.

My veggie planters and trelisses are empty now. I am looking forward to spring already, as my tomatoes and cucumbers there were a great success. For now the Pelargoniums are going strong, only a little slower and with less blooms. The cyclamen is also looking wonderful.

Empty planters, but feisty plants

The Erigeron, still lovely

   Look at my Erigeron, it is doing great! After years of losing my seedlings, this is a good feeling. In Hunky Dory the young plants have taken well too, so they will make a lovely combination with the English lavender next year, in the circle around my small Malus tree.

   Hunky Dory was very quiet yesterday. She's had a pretty tough gardening year. First she was flooded (which cost me a lot of my bulbs, I'm sad to say), then she was rained on for months on end, next it turned tropical and bone dry and finally September and October were just the way she liked it: not too dry, not too warm. Besides the still flowering Asters, Gaura, Salvia and Verbena Bonariensis the grasses are absolutely gorgeous.

It is winter now, so there will be not as much to tell about my gardens. Therefor I will post once a month until the bulbs are showing themselves. So I will see you in December!

(Oh, am busy painting my Christmas cards...old-school, me!)

Have a lovely weekend! Renée 

191 - Ook november

 Zo, ik heb mezelf bij mijn haren uit die dip van verleden week (190) gesleurd en ga het weer gezellig over het seizoen en mijn tuinen hebben. Dus je kunt een zucht van verlichting slaken.

Nog steeds bloeiende asters hoor

   Dat ik deze week iedere dag iets gezelligs had gepland, hielp ook enórm. Naar de film, koffie geleut, naar Donner, nog meer koffie geleut, naar Intratuin, heel veel koffie geleut en toegegeven aan mijn plantaholicdom (een beeldschone Philodendron gekocht) en gisteravond naar een leuke eetmarkt van Vluchtelingenwerk in Vierpolders, waar ik 6 verschillende traditionele gerechten heb geproefd van even zoveel landen.  Voor de overige 6 had ik helaas geen plaats meer...Het was allemaal zalig! 

Renée is weer uit de put geklommen, yay.

Comfort coffee: Affogato!

   Ondertussen is het typisch novemberweer geworden hè?

Grijs, lege bakken, maar stoere planten

M.a.w.: waterkoud en grijs, grijzer of gewoon zo mistig dat je je rot schrikt van een fietser die je echt niet had zien aankomen omdat je dacht dat het een boom was. Puck maakte een sprongetje naar hem, dat is haar manier om over te brengen dat hij zich vooral niets in zijn hoofd moet halen: zij beschermt mij.

Mijn groentenbakken en rekken zijn leeg. Ik verheug me er nu al op om volgend jaar weer tomaten en komkommers te planten, want die waren geweldig. Tot nu toe bloeien de Pelargoniums gewoon door, zij het wat trager en wat minder uitbundig. En ook de cyclaam ziet er schitterend uit.

De Erigeron, nog steeds mooi

   Kijk eens hoe geweldig mijn Mexicaanse madelief het nog steeds doet! Na jaren zaaien zonder succes, is dit toch wel hartstikke fijn. In Hunky Dory zijn mijn jonge erigeronplantjes ook aangeslagen, dus dat wordt een mooie bloemencirkel (een combi met de Engelse lavendel) volgend jaar. 

   Hunky Dory lag er gisteren rustig bij, je kon zien dat ze een roerig tuinjaar achter de rug had. Eerst onder water gestaan, vervolgens maandenlange regen op haar kop, toen opeens bloedheet en kurkdroog en daarna voor haar fijne maanden: niet te droog, niet te warm. Wat nu nog, naast de Asters, Gaura, Salvias en Verbena bloeit, zijn de grassen. Ze zijn beeldschoon.

Het is nu metereologisch winter, dus valt er niet zo veel te vertellen over mijn tuinen. Daarom ga ik over tot één keer per maand posten totdat de bollen weer boven de grond komen. Tot ziens in December!

(Oh...ik ben alweer druk bezig met kerstkaarten. Old-school, ik!)

Fijn weekend!

   

190/190E - November 2024

 November. Het is grijs, nevelig, niet echt winters koud, maar je moet wel je jas aan. Mijn planten lijken het in een paar dagen opgegeven te hebben. De meesten zijn nu bruin, dor, soms snotterig, toe aan hun winterslaap. En terwijl ik naar mijn tuin staar, zie ik in gedachten de afgrijselijke verwoesting die de regen in Spanje en de mens in oorlogsgebieden in de afgelopen dagen heeft aangericht.

Deze week geen happy-de-peppy tuinblog, ik heb het niet in me. Je zult het met wat foto's moeten doen.

Ik wens je een heel goed weekend.

Renée