22 - Essentieel groen / Essential green

 

Lang, lang geleden, in 1977 (oh Frith ik word oud!), bezocht ik als totaal ongeinteresseerd in planten mens de paleistuinen in Hannover.

Het was een prachtige augustusdag en ik had dorst, dus op zoek naar schaduw liepen wij die tuinen in. En daar had ik een bijna mystieke ervaring. Er kwam een kwikstaartje op mijn voet zitten en ik was van het ene op het andere moment smoorverliefd op die bloemenborder die zich voor me uitstrekte. Ik heb uren door die tuinen gedwaald en was vanaf toen  verslaafd en dat ben ik al die jaren later nog steeds.

Opeens begreep ik hoe mijn moeder uren op haar knieën naast haar vijver kon zitten om woekerend riet te verwijderen (een in mijn ogen totaal kansloze bezigheid). En waarom ze ieder voorjaar een smak geld uitgaf aan eenjarigen voor in de hangbakken aan de terraspergola. En waarom ze zo hoog opgaf over hun tuinman (en mij probeerde te koppelen, maar dat is een andere verhaal).

Nu ik op mijn bijna 63e gekluisterd ben aan mijn stoel, kan ik terugkijken op een 44-jarig besef dat ik niet zonder planten kan, dat groen letterlijk levenselixer is. Groen maakt me blij, het geeft me rust, troost en hoop. Een tuin, ookal zijn het nu 10 balkonbakken, vertegenwoordigt mijn toekomst. Het is levens-bevestigend. Ik plan, plant en oogst en plan opnieuw.

English

Long, long ago, in 1977 (oh Frith I am getting old!), I visited as a totally uninterested in plants person the palace gardens of Hannover.

It was a gorgeous August day and I was thirsty, so looking for shade we entered those gardens. And there I experienced an almost mystical moment. A wagtail came and sat on my foot and from that moment to the next I fell madly in love with the flower border in front of me. I roamed those gardens for hours, absolutely hooked, and all these years later I still am.

Suddenly I understood how my mother could spend hours on her knees next to her pond pulling out unwanted reeds ( in my eyes a useless effort). And why she would  spend a huge amount of money on annuals for her hanging baskets. And why she waxed lyrical about her gardener (and tried to get me to go out with him, but that's a whole different story).

Now that I am stuck in my chair at almost 63, I can look back on a 44 yr old realisation that I cannot live without plants, that greenery is literally a life elixir. Greenery makes me happy, it brings me peace, comfort and hope. A garden, if only 10 balcony planters right now, represents my future. It is life affirming. I plan, plant, harvest and plan again.

More photos and news about my garden on Instagram @songsmith2962 

21 - Life is better with friends!

 Ik ben een gezegend mens, dat is een ding dat zéker is.

Wat? Ik hoor t je denken. Jij hebt toch die rotbreuk en kan niks?

Klopt.

Maar deze ellende heeft me weer met mijn neus op de feiten gedrukt: ik heb het enorme voorrecht mensen om me heen te hebben die bereid zijn me te helpen.

De ene schildervriendin komt me opvrolijken en neemt en passant even mijn balkonbakken onder handen. De andere schildervriendin gaan nog één stapje verder en poot nieuwe planten in de uitgebloeide bakken. De derde laat een week mijn hond uit en verleent hand- en spandiensten. Een ander doet boodschappen en speelt taxichauffeur. Weer anderen doen ook een rondjehondje. En gisteren heeft weer een ander mijn moestuin bezocht en emmers vol groenten geplukt.

Uiteraard zou ik hetzelfde voor hun doen, maar ( en nou komt het) dat weten zij dus niet, want de gelegenheid om dat te demonstreren was er nog nooit. En precies dat maakt dat ik me gezegend voel.

Meer plantenfoto's op Instagram @songsmith2962 

English

I am blessed, that is certain!

You what? I can hear you thinking. Aren't you the one with the nasty fracture, unable to do a thing?

That's right.

But all this shit has made one issue perfectly clear: I have the enormous privilege to have people around me who unselfishly help me.

One painting club friend comes round to cheer me up and meanwhile dead-heads my balcony plants. Another goes even further and replaces my sad nasturtiums with lavender. A third walks my dog and cleans my flat. Another does the shopping and drives me to the hospital. Others also walk Puck. And yesterday yet another visited my allotment and harvested buckets full of veg.

Obviously I would do the same for them, but (and here it is) they cannot know that, because the opportunity to demonstrate this simply never arose yet. And that is exactly why I feel blessed.

More photos of my plants on Instagram @songsmith2962 

20 - Plannen, plannen, plannen / Plans, plans, plans

 

 John Lennon was een brilliant maar ook wijs man: 'Life is what happens whilst you are making other plans', zei hij.

 Ja, zéker weten! En het enige dat ik kan doen is me aanpassen aan de situatie en dus ook mijn plannen aanpassen. Waar ik normaliter een organische tuinier ben, die gewoon ergens begint en net zo lang doorgaat tot ik tevreden ben, onderweg van alles aanpassend, maak ik nu dus echte plannen in mijn hoofd. 

Er zijn vier gebieden die ik moet aanpakken: de schuur, de kas, de vijver en de tuin.  De kas kan tot het laatst bewaard worden, daar is op een gebroken dakraam na niets mis mee.

De schuur staat vol oude zooi, al of niet bruikbaar, en moet nodig een lik verf. Maar als ik daarmee aan de gang ga, is het alleen maar slim meteen Puck's Parlour aan te pakken, zodat ik haar mee kan nemen. Eigenlijk wel prioriteit nummer één. Maar ( en nu ga ik jammeren) die hele tuin staat vol met inmiddels rottende groenten! Dus dan toch maar eerst al die bonen, aardappelen, aardbeien eruit? Ik denk hier niet voor oktober aan te kunnen beginnen, gezien het ijzig langzame herstel van mijn arm. Wat is wijsheid?

Zie Instagram @songsmith2962 voor meer updates.

English

John Lennon was a brilliant but also wise man: 'Life is what happens whilst you are making other plans', he said.

It sure does! And the only thing I can do is adapt to the situation and thus adapt my plans. Where I normally am an organic gardener, who simply starts somewhere and goes on until I am satisfied with the result, tweeking along the way, I now am making a proper plan in my head first.

There are four areas I need to address: the shed, the greenhouse, the wildlife pond and the garden. The greenhouse can keep til last, nothing wrong with it except one broken pane of glass in the roof.

The shed is filled with junk, some still useful, and needs a new coat of paint. But if I start with that, it would be smart to also deal with Puck's Parlour, so she can come along. Priority number 1, really. But ( and now I start whining) the entire garden is full of rotting veg! So, get those beans, potatoes and strawberries out first? I can't see myself start before October, due to the slow healing of my arm. What to do?

Visit Instagram @songsmith2962  for more updates.

19 - Tegen de muren op! / Stir-crazy!

 Gedwongen stilzitten is dus duidelijk niet mijn ding.

Nu het grote vallen 12 dagen geleden is, en de pijn vervelend maar dragelijk is, leer ik mezelf weer een stukje beter kennen. Ik ben er niet voor gemaakt om niets te doen. Dat ik dat pas op mijn bijna 63e ontdek, komt vast doordat ik altijd te actief ben om mezelf tijd te gunnen daarover na te denken.

Mijn balkontuin schreeuwt om aandacht en ik zit erbij en kijk ernaar, vreselijk! Gelukkig heeft een vriendin de hostas en goudsbloemen onder handen genomen, want de uitgebloeide bloemen stonden in de bakken als doodgravers op een dance party.

Maar ook de minirozen zijn dood, verschrompeld door die storm van verleden week, en die zielige bruine massa doet pijn aan mijn ogen. Misschien dat ik morgen energie kan vinden ze één voor één af te knippen.

Vanochtend heb ik moeizaam lopend de hele boel water gegeven. Gieter onder de kraan, vol laten lopen, voorzichtig over de drempel, met links gieten, en herhaal. Wat me normaliter 15 minuten kost, duurde nu drie kwartier. 

Maar: de begonias stralen, de verbena heeft een massa bloemen en de onlangs gekortwiekte salvia bloeit alweer volop. De oost-indische kers in de railingbak is al zaaddozen aan het maken. Eigenlijk moet die eruit en iets nieuws er in, maar dat gaat uiteraard niet lukken. Ik ga er wel met mijn rug naar toe zitten!

PS mijn achterbuurman op de tuin heeft kippen. Dit zijn de mijne, chickens on the wall. Instagram @songsmith2962 en @grashoffr Sorry voor de slechte foto, ik krijg hem niet meer verwijderd, zucht.

English

This forced sitting on my butt is not for me.

Now the great fall was 12 days ago, and the pain is a drag but bearable, I get to know myself a bit better. I am not suited to doing nothing. Why this only occurs to me when almost 63, must be because I was always too active to think about it.

My balcony garden is screaming for attention and I just sit there, awful!

Thankfully a friend dead-headed the hostas and marigolds, because those spent blooms stood in their planters like mourners at a dance party.

But my mini roses are dead, shriveled by last week's storm, and that sad brown mass hurts my eyes. Perhaps I can find the energy tomorrow to cut them back, one by one.

This morning I watered the plants, tottering. Watering can under the tap, wait, carry it across the threshold carefully, water with my left hand, and repeat. What normally takes 15 minutes now takes three quarters of an hour.

But: the begonias shine, the verbena is gorgeous, and the cut back salvia is blooming again. The Nasturtiums in the railingplanter are a mass of seedheads though. It should be replaced, but obviously that is impossible. I'll turn my back to it.

PS my neighbour at the allotment keeps chickens. Mine are on my wall. Sorry for the bad photo, it doesn't want to be deleted, sigh.

Instagram @songsmith2962  and @grashoffr 

18 - Gardening is planning for the future.

 

Naar mijn tuin gaan is fysiek onmogelijk, dus het blijft bij het balkon en plannen maken voor de tuin.

Na een dikke afgrijselijk pijnlijke week ben ik zo ver hersteld dat ik met mijn linkerhand kan bewegen zonder dat mijn rechter bovenarm het uitgilt.

Zoals altijd geeft tuinieren nieuwe moed en rust.

Gedwongen stilzitten wil zeggen dat ik in mijn hoofd al lange to-do lijsten heb gemaakt voor de tuin.

33x10 m Groenten is voor een 1-persoonshuishouden veel te veel, hoeveel bonen kan een vrouw eten, dus ik plan een cottage tuin met 75% bloemen en 25% groenten en fruit. Er komt een vijvertje voor de kikkers ( die slakken eten!) en andere waterdieren, en ik wil verhoogde bedden, want Renée word een dagje ouder en het is slim om vast te plannen voor de toekomst!

De kas is in prima staat, maar de schuur is sleets en heeft een lik verf nodig en Puck's Parlour moet afgesloten kunnen worden. Ik schat voor dit alles zéker 6 maanden te moeten uittrekken. Deze zomer is uiteraard verloren tijd...maar wacht maar, zodra ik weer een riek kan vasthouden zal je eens wat zien!

Meer foto's op Instagram @songsmith2962 

English

Going to my garden is physically impossible, so it is limited to my balcony and making plans for the allotment.

After more than a excruciatingly painful week I have healed enough to use my left hand without my upper right arm screaming at me.

As always gardening provides courage and peace. Being forced to sit still means I have made long to-do lists in my head. 33x10 m fruit and veg is far too much for a single person, how many beans can one woman eat, so I'm planning a cottage garden with 75% flowers and 25% produce. There will be a small wildlife pond (frogs eat slugs!) and I want raised beds, because Renée is getting on a bit, and  planning for the future is smart.

The greenhouse is in good nick, but the shed is shabby and needs paint, and Puck's Parlour needs to be closed off. I estimate to need at least 6 months to realise this. This summer is a write- off...but just you wait, as soon as I am able to hold a reek you'll see what I'm capable of!

Read more and for more photos go to Instagram @songsmith2962 

17 - Gardenitis

 

Nou, ongelukken zitten in kleine hoekjes, en in mijn geval zag Puck een kat en verloor ik mijn evenwicht en had een aanvaring met de rand van het fietspad. Krak!

Bont en blauw, gekneusde ribben, zere heup, gebroken bovenarm. Geen gips, wel een sling en heeeeel veel ellende.

Nu er 4 dagen voorbij zijn en ik zoveel hulp geregeld heb als mogelijk, zinkt pas de realisatie in dat ik alle tuinplannen in de wacht moet zetten voor zéker deze zomer en misschien langer. En dat doet bijna even veel pijn als mijn lijf. Want ik heb een serieuze chronische gardenitis!

English.

Well, accidents do happen. And in my case my Puck spotted a cat and I lost my balance and crashed into the rim of the cycle path. Crack!

Black and blue, bruised ribs, sore hip, broken upper arm. No plaster of Paris, but a sling and a wooooorld of hurt.

Now 4 days have passed and I have arranged as much help as possible, the realisation has sunk in that I will have to put all my plans for the garden on hold for at least this summer and probably longer. And that hurts almost as much as my body. Because I suffer from serious chronic gardenitis!

16 - Slakken Festival / Slug Fest

 Gisteravond stonden de tuinbonen nog fier overeind, vanochtend lag driekwart plat. Het is dan ook ongelofelijk winderig wisselvallig weer, met van die jagende wolken, soms wit, meestal grijs. Niet bepaald het juli weer waar tuinders van houden.

Maar Puck en ik trekken ons daar niets van aan, een hond moet uit en mijn hond schudt regen letterlijk van zich af. Ik had mijn ontbijt meegebracht, en in Puck's Parlour was het ondanks de windvlagen goed toeven. We kregen bezoek van kraaien en eksters, die druk met elkaar overlegden over Puck. Je hoorde ze gewoon mopperen: " er zit daar een hond, heb je die hond gezien".

Maar goed, de tuinbonen. Gewapend met een zak, handschoenen en 'geholpen' door Puck heb ik zoveel mogelijk bonen geplukt. Al snel had ik kilo's, en ik moest goed opletten geen naaktslakken mee te laten liften. Ik ga morgen veel bonen weggeven, en dan staat het zo slordig als er klompen slakken tussen zitten.

Nadat we klaar waren, heb ik ook even de sperziebonen bekeken en ik schrok me rot. Op het oog zag alles er piekfijn uit, maar vanaf 30 cm afstand bleek het onder de bovenste frisgroene bladeren één groot naaktslakken festival. Hier kan geen slakrapen tegenop! Ik kreeg neigingen stiekum buurman Leo's legkippen te gaan halen. Dit was...ondoenlijk.

Om mezelf op te beuren heb ik een maaltje bietjes uit de kas getrokken en geconstateerd dat ik morgen broccoli eet.

Notitie voor volgend jaar: maak verhoogde bakken en werp slakkenbarrières op! (En plant niet zoveel bonen)

Meer foto's over de tuin en het weer op Instagram @songsmith2962 

Last night my broad beans stood proudly upright, early this morning most lay flat on the ground. It is blustery, wet, with those typically Dutch racing clouds, sometimes white, mostly grey. Not the July weather we Gardeners like.

But Puck and I ignore that, a dog needs to go out, and my Puck literally shakes the wet off herself. I had brought breakfast, and in Puck's Parlour it was nice and cosy out of that wind. We were visited by crows and magpies, and you could hear them complain to each other: "there's a dog, have you seen that dog". 

So anyway, the broad beans. Armed with a bag, gloves and 'aided' by Puck I picked as many as I could. In no time I had kilos, and I really had to take care not to let any slugs lift along. I will gift a lot of beans tomorrow, and it would look sloppy if there were clumps of slugs in there.

After we were done, I took a look at the French beans and almost had a fit. At first sight they appeared fine, but from 30 cm distance, under the fresh green top leaves, there was a slug festival going on. Simply picking them off was no option. I thought about sneaking my neighbour Leo's hens in there. This was a lost cause.

To cheer myself up I pulled up some beetroot in the greenhouse and noticed that tomorrow I'll have broccoli for dinner.

Note for next year: fix raised beds and start war on slugs! (And don't plant that many beans)

More photos of my garden on Instagram @songsmith2962