138 - Een nieuwe koers!

 We zijn nu ruim een week verder sinds mijn zelfopgelegde bom onder mijn Instagram en in mijn tuin valt momenteel niet zóveel te beleven, sorry. Tuinguru Monty lost dat op, gesponsord door BBC en boekenverkoop, met interessante tuinreizen naar verre streken waar ik alleen maar van kan dromen.

Grijs, nat, zompig, winderig

Dat kan ik niet evenaren. Maar ik besef terdege dat ik wel iets moet bedenken, wil ik jullie aandacht een beetje vasthouden. Nu had ik jaren geleden (2015-2016) ook al een blog, Rays of Light, in het Engels, dat vooral in de VS, maar ook in België, Engeland en Duitsland goed gelezen werd. Door allerlei redenen ben ik daar toen mee gestopt. Mijn hoofd stond toen echt niet meer naar gezellige stukjes schrijven. Maar inmiddels heb ik met The Dutch Delta Gardener ook weer een vaste schare lezers, vooral in België.

 Halló België!🤗 wat plezant dat jullie er zijn! 

Dus: in de wintermaanden, wanneer er nu eenmaal niet zóveel te vertellen valt over Hunky Dory (een synopsis staat onder de foto rechtsboven), kan je vanaf nu aan een mix verwachten van mijn oude blog en mijn tuinblog. Wat er dan in zal verschijnen? Well, you'll have to wait and see, won't you?, zouden ze aan de overkant van het Kanaal met olijke blik zeggen.

Yep. Ik schilder ook. (En verkoop)

  Een tipje van de sluier dan? Zoals sommigen van jullie weten woon ik in het historisch vestingstadje Brielle. Daar valt best veel over te vertellen.   Sterker nog, ik werk aan een boek (fictie) over Den Briel (uitgevers kunnen zich melden op dutchdeltagardener@gmail.com), ik zal jullie op de hoogte houden over mijn vorderingen. In mijn oude blog wilde ik ook nog weleens een recept of een haiku droppen, dat vond men toen leuk, vooral in de VS, waar men blijkbaar graag bakt. En kom me niet aan met het argument dat mijn mannelijke tuinlezers daar niets mee hebben, want dat is seksistische bullshit. Kortom, meer dan alleen mijn gesnater over planten. En: je krijgt het allemaal gratis! Nou, wat wil je nog meer?

Af en toe is het zowaar droog.

Cursus

Oh, je wilt ècht meer? Okay. Wanneer je mij in het wild wil tegenkomen kan dat ook. Er zijn vergevorderde plannen voor een cursus conversatie Engels in januari 2024, plaats: in de Bibliotheek Hellevoetsluis, gegeven door mij. Momenteel kijken we op welke dag/avond dat precies gaat starten. Je kunt je nog opgeven bij de bieb! Ook werk ik aan plannen voor een aantal workshops, ook in het Engels. En geef ik daar op 5 december een workshop gedichten schrijven in het Nederlands. So watch this space!

Prijsvraag

En om je helemáál lekker te maken, geef ik je een puzzeltje op. De prijs is een unieke originele Hunky Dory mok (er is er maar één van), die jij in je bezit kunt krijgen door antwoord te geven op de volgende vraag:

In welk blog (nummer!) schreef ik dat ik een slijptol nodig had om mijn gloednieuwe hangslot aan de schuur open te krijgen?

De eerste die het juiste nummer mailt naar het adres dat hierboven staat, wint de mok. En vergeet niet je adres te vermelden, anders is het voor mij moeilijk zoeken.

Puck's 'vriend' de Reiger

  Goed. Tijd voor mij om de afgevallen bladeren van het balkon te bezemen, anders staat het balkon vanavond, wanneer de volgende hoosbui overtrekt, weer vol water. Verleden week stond er opeens 15 cm water, het liep nog nèt niet onder de schuifdeuren door de kamer in. Het putje zat verstopt.

  Ik wens alle mensen in West-Vlaanderen en Zeeland die wateroverlast hebben heel veel sterkte toe! En iedereen een gezellig groen weekend.

137 - En nog even dit!

Vanochtend (10 November 2023) werd ik wakker met een bankschroef om mijn rechter wijsvinger. Toen ik Instagram@songsmith2962  opende, om even te checken of ik nog gezellige tuinboodschappen had, bleek ik niet verder te kunnen komen dan een dwingend beginscherm van Insta zelf, dat me dwingt te kiezen tussen een betaald abonnement en een 'gratis' abonnement. En verder dan dit scherm kom ik niet.

WTF??

   Het zal wel aan mij liggen (absoluut!), maar ik hou dus niet van organisaties die mij ergens toe dwingen. Dus heb ik er even tijdens de vroege ochtendwandeling over nagedacht (arme Puck, die voelde mijn gemoedsrust haarfijn aan) en ondanks een enkele traan die zich langzaam vermengde met de alweer vallende regen (mijn tuinvrienden! Mijn zo gewaardeerde en met zóveel plezier en interesse gevolgde tuinvrienden!) besloot ik mijn account te verwijderen. Dikke middelvinger, Zuckerberg.

MAAR DAT KAN DUS NIET.

Want ik kom niet meer verder dan dit scherm. Heb er volgens Meta zelf een vaste computer voor nodig (wat?!) En die heb ik niet. Ik zou er bijna honend om gaan lachen, bijna. Ik heb dus de app verwijderd uit mijn apps en verder zal Mark Z tot in oneindigheid mijn tuinfoto's kunnen bekijken. 

Overigens vrees ik nu dat ze dezelfde truc gaan uithalen met WhatsApp...En daar zou ik pas ècht van balen, want wie belt tegenwoordig nog?

We gaan het zien.

Call me?

Ondertussen in Hunky Dory:

In mijn tuin gaat het zijn gangetje. Ik heb wat asters verwijderd die op de paden stonden, nu ze uitgebloeid zijn kon dat wel. De rest van de planten laat ik staan voor de overwinterende gasten.

En verder is het eigenlijk een beetje troosteloos...het blijft maar regenen en al die nattigheid begint nu toch echt gevolg te hebben voor mijn planten. Dat zie je vooral aan de artisjokken. Die zijn een zompige zwarte slijmerige massa geworden. Maar er zitten lieveheersbeestjes tussen de paar nog wel grijsgroene bladeren, dus ze blijven staan.

Goed. Ik ben eigenlijk erg benieuwd hoe het met jou gaat, met je tuin, en hoe jij omgaat met dwingelandjes uit the States. Je kunt het me vertellen door een boodschap achter te laten bij comments op deze pagina. En via WhatsApp natuurlijk, nog wel...

Fijne dag!

Renée 

.

Alleen dit bloeit 

136 - De Balans

 Af en toe moet je de balans opmaken. Gewoon, om het kip-zonder-kop-rennen door het leven een halt toe te roepen, natuurlijk. Hunky Dory gaat nu haar derde winter in en het is mogelijk om terug te blikken en te vergelijken. Wat werkt en vooral: wat werkt niet?

Oktober 2023

  Een mens (wel, dit mens in ieder geval!) leert het meest van de gemaakte fouten. In mijn geval komt het erop neer dat heel goed kijken naar hoe mijn geliefde planten op de omstandigheden in mijn tuin reageren het allerbelangrijkste is. Want labels, tuinboeken en tuingurus kunnen je van alles vertellen maar die plant, die liegt nooit.

  Een goed voorbeeld zijn mijn rozen. Op mijn balkon doen ze het goed, ondanks dat ze uiteraard in potten staan. Mijn boeken zeggen dat rozen geen probleem hebben met kleigrond, sterker nog, Gardeners World Magazine zegt 'rozen zijn helemaal in hun element op kleigrond, dus als je tuiniert op klei is een roos gegarandeerd een succesnummer (13 mei 2022)' .

Op het balkon, juli 2021

Mag ik het daar even ontzettend oneens mee zijn? Mijn naamloze rambler (foto rechts) deed het geweldig op het balkon, bleef máánden bloeien. In Hunky Dory groeit zij nauwelijks meer en bloeit mondjesmaat.

Prinses Elisabeth, juni 2021

  Hetzelfde geldt voor de roos links. In 2021 was ze 80cm hoog op het balkon en kreeg ze 12 rozen. In 2023 in mijn tuin werd ze niet hoger dan 20cm en kreeg ze er 3.

  En zeg nou niet dat ik verkeerd gesnoeid heb, want ik heb Desdemona precies zo gesnoeid en die werd wèl 80 cm hoog en bloeit nu al voor de derde keer deze zomer. Het verschil is dat Desdemona in mijn verhoogde bak in potgrond staat en de andere twee met hun voetjes in de klei. Ze krijgen echt rozenmest en aandacht, maakt niks uit. Case closed.

Over de rest van mijn tuin ben ik best tevreden. De eerste zomer zag ik dat de scabiosa, knautia, gaura, salvia, verbena en de vele asters geen enkel probleem hebben met mijn betongrond en in de tweede zomer bleken zij zich zelf uitgezaaid te hebben naar de andere borders (en de scabiosa en asters vrolijk naar mijn paden, dat ook...).

April 2021

Als ik naar die foto rechts kijk, kan ik het zelf bijna niet geloven. Kaaaaaaaaal!

Juli 2023, zelfde hoekje

  Dat struikje rechts, Elaeagnus Ebbingei, 

wordt in de zomer volkomen overschaduwd door de verbena bonariensis die er voor staat, maar is inmiddels zelf ook al 80cm hoog, dus dat belooft wat. En in de winter komt zij volledig tot haar recht. Wat een naam trouwens hè? Wie bedenkt dat, vraag ik me vaak af.

Groenblijvers zijn iets wat ik heel belangrijk vind voor een tuin, zéker voor onze vlakke Hollandse tuinen. Je moet groenblijvers hebben die de lucht in gaan. Anders verandert je spannende kleurige tuin van de zomer naar een doodsaaie bruine blergh in de winter. Mijn plant of choice daarvoor zou een jeneverbes zijn, maar ik vrees dat dat kansloos is in mijn klei. Ik los het op met pampasgras, dennen, laurierkers en bovengenoemd struikje, dat volgens mij olijfwilg heet in het Nederlands. Ik heb ook een viburnum, maar die heeft het zwaar, wat raar is want bij de buren doen ze het wel goed. Misschien omdat die hun wortels al veel dieper in de grond hebben? Trouwens, het feit dat ik mijn houtsnippers heb vervangen door gras maakt ook uit in het kleurenschema, minder bruin. 

Een van de vele asters

Goed. Omdat het koude (natte, winderige, zucht) seizoen nu aanbreekt en mijn natuurlijke tuin dan stukken minder fotogeniek is, stop ik met iedere week publiceren. Maar uiteraard kan je op mijn Instagram@songsmith2962 toch blijven genieten van wetenswaardigheden omtrent mijn tuinen en Brielle. In dit blog post ik als ik iets te posten heb, waarna ik zodra de bollen boven de grond komen weer overga naar wekelijks een verhaaltje. Vergeet dus niet af en toe in te loggen!? Ik wens je een fijn groen en gezellig weekend en een goede winterslaap.

135 - S-s-s-s-Salvias!

 Terwijl de regen zacht neerdaalt op mijn balkontuin*, kijk ik naar mijn salvias in de railingbak en realiseer ik me dat ze al voor de derde keer bloeien sinds ik ze in april plantte. (* ik schrijf mijn blog altijd een paar dagen vóór publicatie)

Salvia nemorosa

 Salvias doen het gelukkig redelijk in mijn tuin, hoewel de boeken zeggen dat ze liever goed doorlatende steenachtige grond hebben dan mijn vette klei.

  Er zijn heel veel soorten en ik heb er een aantal. De hoge in de nazomer bloeiende Salvia uliginosa die met gemak 200cm hoog wordt en geen steun nodig heeft, is mijn favoriet. Ze staat midden in mijn paars/roze/blauwe bed en wuift wuft met haar hemelsblauwe bloemaren. De naam lijkt wel zo'n Harry Potter toverspreuk: "Uliginósa"!

Salvia uliginosa

Salvia nemorosa komt in drie kleuren: wit, roze en lavendelblauw. Ik heb ze alledrie verspreid door de tuin staan. Deze worden minder hoog, 60cm maximaal en bloeien van mei tot september. Deze staan ook in mijn balkonbakken.

Mijn meest recente salvia die ik geplant heb, is de inmiddels beroemde Salvia 'Amistad'. Je kunt geen Brits tuinprogramma kijken of deze 80 cm hoge dieppaarse beauty komt voorbij. Ze bloeit van juli t/m oktober en is inderdaad opvallend. Je zult me op mijn woord moeten geloven, want bij mij moet ze zich nog settelen en bleek ze op de foto die ik genomen had volledig weg te vallen tegen de rode vlier die er achter staat. Maar echt, Monty en collega's roepen niet zomaar over deze plant. Ze schijnt een hekel te hebben aan vorst, we gaan het zien.

Maar de meest bijzonder salvia die ik heb, is Salvia Microphylla 'Hot Lips'!

Ze begint rood in juni

  Dit is een toverplant. Ze begint met egaal rode bloemen in juni. Lekker opvallend in mijn 'Hot border'. Maar dan! Langzaam worden de bovenkanten van de bloemen wit.

 Ze is inmiddels 100cm hoog, dus springt er echt uit. Ze houdt van zon, maar juist bij bewolkte luchten komen haar kleuren goed tot hun recht.

  Uiteindelijk, wanneer de nachten weer koeler worden, neemt de witte kleur het helemaal over.

Volgens de informatie op het label houdt ze niet van Oostenwind (ik ook niet, dus we zijn een match made in heaven).

Rood-wit

Nou hebben wij hier negen van de tien keer Westen- of Zuid-Westen wind, dus dat gaat tot nu toe prima.

En helemaal wit

  Nu ze wit is, valt ze een beetje weg naast de hogere witte gaura, maar ik zag dat ze zich behoorlijk aan het uitzaaien is, dus laat haar maar schuiven.

  Salvia is nauw verwant aan het keukenkruid salie, en dat ruik je goed. Probeer eens een paar soorten in je tuin, je zult er geen spijt van krijgen.

Wil je meer tuinverhalen lezen en veel meer foto's zien, klik dan opInstagram@songsmith2962  en een heel fijn groen weekend! 

toch nog de Salvia Amistad!

Oh, P.S. een paar dagen later lukte het me alsnog om Amistad op de foto te krijgen. Zie rechts: en dan moet ze nog wennen aan mijn tuin. Hopelijk hebben de 3 planten volgend jaar een grote bos gevormd, want dan valt ze pas goed op.

134 - My shady nook / mijn schaduwplek

 Na drie keer uitstel omdat ik griep had, hebben Monique en ik afgelopen week gewapend met grondboor, twee waterpassen, een rolmaat en snelbeton twee lange palen (2.40m) en twee gegalvaniseerd ijzeren matten (180x180m) neergezet.

Gaura Butterfly dark pink

  Nu heb ik uren en uren Garden Rescue (BBC) gekeken, dus het principe was mij bekend. Charlie Dimmock en haar team van frisse kerels, onder de tattoos en met piercings, paardestaartjes en piggelmee baarden (leuk, leuk!) laten het er altijd uitzien alsof een kleuter het ook kan. Ik had de dag ervoor al mijn gras gekortwiekt en alles zes keer opgemeten. Altijd drie keer nameten Renée, heb ik van mijn maintenance collega's geleerd, maar voor alle zekerheid heb ik het dus dubbel gedaan. Het lette namelijk nogal nauw, want ik wilde wel dat mijn slimme goot van mijn watervat naar mijn kikkerpoel nog zou functioneren.

Het pastte precies! 

Heb je weleens een grondboor gebruikt? Van te voren had ik me afgevraagd of ik daar de kracht wel voor in mijn armen zou hebben (die rechterschouder is na mijn botbreuk en frozen shoulder nooit meer helemaal de oude geworden), maar ik had geen probleem hem mijn klei in te krijgen, die door al die regen van de laatste tijd weer getransformeerd was van beton naar iets wat op aarde leek. Ik heb het eerste gat geboord, Monique het tweede. En ik had de dag erna spierpijn, zij niet. Paal erin, met zijn tweeën aan de paal gehangen totdat hij echt op de bodem stond, weer meten, waterpassen ertegenaan, en toen het leuke deel: snelbeton. Wat een topuitvinding is dat. Want de boel moet wel bestand zijn tegen die vreselijke Zuidwester stormen die wij hier hebben natuurlijk! Matten er tegen aan en toen heeft Monique ze vastgeschroefd tegen de palen, ik wist namelijk van ons wilgetenen bakken avontuur dat zij een goede hand van schroeven heeft.

Hedera helix voor een bijenfeest

In twee uur waren we klaar, inclusief mijn race terug naar huis omdat ik het zakje met de schroeven in mijn andere tas had laten zitten. Never a dull moment with me! We hadden achteraf een zéér voldaan gevoel, zelfs nog nadat ik eerst mijn autosleutels kwijt was (bleken half onder/achter de auto te liggen) en ook nadat Monique terug naar Hunky Dory moest fietsen omdat ze de grondboor in mijn vlinderstruik had laten staan tijdens het zoeken naar mijn autosleutels. Buurman en Buurman zijn er niks bij.

Het dakje van oud schapengaas heb ik er in mijn uppie op gelegd, dat viel nog niet mee. Het was niet zwaar qua gewicht, maar super onhandig omdat het zo gekreukt was door eerder gebruik; de dorre capucijnerranken zaten er nog in.

Vanaf de kikkerpoel gezien

  En toen het allerleukste deel: de klimplanten. Ik heb 3 grote klimop (Hedera hibernica), een klimhortensia (Hydrangea anomala) en een kiwibes (Actinidia a. 'Issai') er tegen gezet (allemaal afgeprijsd, ik zeg je: koop je planten aan het eind van het seizoen!). Bij de laatste klimop groef ik een mierennest op, die waren niet blij met me. En ik heb een plekje gereserveerd voor de hop die ik ook wil, maar tot nu toe niet kon vinden. Mijn Hedera helix die ik 2 jaar geleden al voor de bijen tegen het watervat had gezet, kon ik nu ook mooi tegen het gaas opbinden. Het ziet er nu nog wat iel uit, maar wacht maar! Ik verheug me nu al op volgend jaar.

 border met Gaura Butterfly white

En daar gaat het uiteindelijk om, nietwaar? Tuinieren is geloven in je eigen toekomst. Op Instagram@songsmith2962 staan meer foto's van en verhalen over mijn tuin. Ik wens je een fijn, groen weekend.

133 - Four plants that rock in Autumn!

Vroeger vond ik Asters best saai. Maar toen kende ik maar één variant. Inmiddels weet ik beter en heb ik zelf al 4 soorten in Hunky Dory staan en ik wil er meer.

Horizontalis (li.) en divaricatus 

De soort die ik kende uit de tuin van mijn moeder was Aster ageratoides. Ik kwam deze aster ook op mijn wandelvakanties in de Ardennen, de Eifel en England vaak tegen.

Asters komen oorspronkelijk uit Noord-Amerika en houden volgens de tuinsites van vruchtbare, licht vochtige, maar goed water doorlatende grond op een zonnige plek. Whaaa-hahahaha! Nou, ze houden ook van mijn betonklei hoor. De aster van buurman Hans (die 'gewone') heeft zich overal aan mijn kant van de erfscheiding uitgezaaid en is een meter hoog, vol met bloemen waar de insecten dol op zijn.

Mooi toch?!

Ze heeft wel de neiging schots en scheef te groeien, dus probeer ik haar soms recht te zetten m.b.v. een bamboe stok; trekt ze zich niks van aan, ze is zo'n sterke groeier dat ze dat stokje scheef trekt. 

Een andere herfstplant waar ik dol op ben is de Caryopteris x clandonensis.

Deze struik (want dat is het) ziet er de hele lente en zomer uit alsof het nooit wat kan worden. De bladeren komen er laat aan, geen enkel zicht op bloemen, en net wanneer je denkt wat een suf ding, begint hij in september prachtig te bloeien.

Bij mij staat er eentje op het balkon, klaar om naar Hunky Dory te verhuizen. Het is een geliefde plant bij bestuivers, heeft prachtige lavendel-kleurige bijzondere bloemen, ruikt lekker kruidig-citrusachtig en bloeit t/m oktober. Maar oordeel vooral zelf op de foto hier linksonder!

Compleet met hommel

  Ik hoop wel dat hij ook van mijn betonklei houdt, we gaan het zien.

  De derde rocker waar ik je op wil wijzen, is Physostegia. Ik heb twee soorten: een witte (Summer Snow) en een roze (Vivid), waarbij gezegd moet worden, dat de roze het beter doen dan de witte.

  Ze kunnen tot 80 cm hoog worden, maar bij mij halen ze dat (nog?) niet, 50 cm is wel het matje. Ook zij komen uit Noord-Amerika en zijn geliefd bij bestuivers.

  Wat ik zo aantrekkelijk vind aan deze plant is de smalle donkergroene bladeren en dat de bloemaren ook wanneer de bloemen nog niet echt uit zijn al heel mooi zijn.

Psysostegia Vivid

Ze tolereert matig vruchtbare grond en lichte schaduw, dus is uitermate geschikt om achter mijn rode vlier te staan. Ik moet waarschuwen dat ze op rijke, vochtige grond invasief kan worden (zal ik geen last van hebben). Maar wat dan nog? Beter deze beauty dan raaigras.

Nummer vier, maar zéker niet op de laatste plaats, is de Gaura. Ze is me als simpel White verkocht.

Gaura White

 En allemachtig wat een dijk van een plant is dit!

 Afgelopen jaar, toen ik haar had geplant, deed ze het in die gortdroge zomer al geweldig. In het voorjaar heb ik haar flink teruggesnoeid, net als de roze Gauras die ik ook heb. Die hadden het daar duidelijk moeilijk mee (note to self: rustig aan met die snoeischaar bij de gauras!), maar de witte totáál niet. Ze begon meteen weer uit te lopen en bloeit nu al 4 maanden. Net een wolk kleine witte vlinders.

 Ik hoop dat ik je misschien op iets anders gebracht heb dan de obligate dahlias (hoe mooi ook) voor in je herfstborders. Deze vier vaste planten hoef je ook niet op te graven, te checken op knolrot en vorstvrij op te slaan. What's not to like?

Meer tuinverhaaltjes op Instagram@songsmith2962 . Ik wens je een fijn groen weekend!

132 - Of mice and men and best laid plans

Van tijd tot tijd heb ik grootse plannen voor mijn tuin, maar even vaak gooi ik ze ook weer terug in de denkbeeldige la in mijn hoofd en kwak ik die la gauw weer dicht. 

Ondanks de hitte groeit het gras

Ik ben namelijk eerlijk en realist genoeg om toe te geven dat ik wel héél goed ben in het bedenken van dingen, maar niet zo goed in het uitvoeren. En ik wil niet iedere keer om hulp vragen. Tot nu toe zijn mijn grootste bouwprojecten de composthopen van pallets en de verhoogde tinnen plantenbakken. Allebei goed gelukt, dat wel. De twee bakken van wilgentenen zijn ook gelukt in die zin dat ze in elkaar zitten en geen aarde lekken, maar ik had wel de verkeerde maat besteld. En die tenen beginnen nu al uit elkaar te vallen- zwaar zonde van mijn geld!

De kikkerpoel: werkt en ziet er prima uit, maar is bij nader inzien eigenlijk toch te klein.

Wel heel vredig...

Het verbouwen van mijn schuur zodat ik een deur heb aan de voorkant en er niet iedere keer omheen moet lopen: ik heb gewoon de moed niet om daaraan te beginnen.

En nu wil ik een plek náást de kikkerpoel waar ik in de schaduw kan zitten. Ik wèrk namelijk alleen maar in mijn tuin en ben gedwongen naar huis te gaan wanneer ik behoefte heb aan schaduw en dat heb ik nogal eens op mijn stukkie grond pal in de zon van vroeg tot laat. Het plan is als volgt: twee 'matten' (voor klimmers) als muren, met een schapengaas dak (dat gaas ligt verkreukeld in de schuur, hergebruik) en een snelle klimmer ertegenaan/overheen die er één geheel van maakt, het er organisch uit laat zien als het ware. Ik denk o.a. aan hop, prachtig met die bellen. Het hoeft niet groot, maar groot genoeg om er mijn stoel in te zetten. Optimistisch denk ik dat dit toch wel te doen moet zijn?

Dus ik ben me eens gaan orienteren. Ik heb naar houten schotten gekeken, mooi, kant en klaar, maar dacht ja, en dan kan ik over een paar jaar wéér. Wilgentenen schotten vallen onmiddellijk af (zie boven). Dus heb ik twee ijzeren matten besteld. De vrouw van het tuincentrum verzekerde me dat die minimaal 20 jaar meegaan (nou, dan ben ik 85, wie dan nog leeft dan zorgt hoor) en palen. Het neerzetten wordt nog wel een dingetje, want het moet natuurlijk wel Zuid-Westen windkracht 10 bestendig zijn (al 3x meegemaakt sinds ik Hunky Dory heb). Maar goed, ik ga mijn best doen. Gelukkig krijg ik hulp van vriendin Monique, die twee rechterhanden heeft.

Ondertussen puffen mijn planten en ik terwijl ik dit schrijf weer van de hitte.

Deliriously happy Canna

 De Cannas komen wel eindelijk aan hun trekken, die vonden het weer in juli en vooral augustus helemaal niks. Ze maken opeens veel bloemen. Daar wordt dit mens ook blij van.

Het is een beetje dubbel: aan de ene kant is het heerlijk dat het toch weer zomer is, aan de andere dat ik erg slecht tegen die hitte kan en tussen 12.00 en 21.00 werkelijk tot niets kom. Kan je je die cartoons herinneren uit de jaren 70 van Snoopy, die filosofische witte hond van Charlie Brown?

Ligt als een plasje op het dak van zijn hondenhok? Well, that's me, folks!

Als je meer verhalen wil lezen, klik dan op Instagram@songsmith2962 . En dan wens ik je een heerlijk groen weekend!