110 - Wat fladdert daar (niet?)

 De afgelopen week heb ik vier citroenvlinders gezien. En was daar bijna absurd gelukkig door.

Vlinderplant bij uitstek, aug.'22

Nu werkte het weer hier in Brielle ook niet bepaald mee: bij ons voornamelijk een aaneengesloten grijs wolkendek en alleen in de namiddag even een stukje blauw en wat flauwe zon. Hoezeer ik het mijn medelanders in 't Noorden, Oosten en Zuiden ook gun, ik zit hier in het Westen toch wel met frustratie te hunkeren naar een blauwe lucht.

Omdat het een klus was die al een jaar op me lag te wachten en het een lang weekend was, heb ik eindelijk mijn plantenlabels geordend en in een map gestoken, uiteraard geholpen door Puck.

Puck helpt graag

 Wat me daarbij opviel was hoeveel planten ik specifiek geplant heb in Hunky Dory met vlinders in mijn achterhoofd. En wat ik me ook onmiddellijk realiseerde was hoe weinig vlinders ik desondanks heb mogen begroeten.

Daarom een lijstje. Een* erachter betekent 'vlinder erop gespot'.

1. Lychnis Alba

2. Caryopteris x clandonensis

3. Phytostegia Summer Snow

4. Echinacea pictures White Swan *

5. Salvia uliginosa

6. Senecio Silvergleam *

7. Perovskia Little Spire

8. Buddleia davidii Royal Red *

9. Gaura white *

10. Achillea mill. Desliyel *

11. Phlomis russeliana *

12. Stokrozen (onbekende variatie)

13. Artichok*

Lijkt nog best veel, he? Totdat je je realiseert dat 1x* betekent 1x een vlinder...Ik ben door mijn honderden foto's gescrolled van afgelopen zomer en kwam erachter dat ik slechts één vlinder zie. En de vlinders die ik op mijn tuin zag waren koolwitjes en één keer een kleine vos, op de vlinderstruik.

Gelukkig heb ik wel meerdere keren kleine vossen gezien op de beeldschone Echinecea van buurman Hans, en fladderden er soms distelvlinders voor me uit wanneer ik het tuinpad opliep.

Mijn witte Echinecea, met vlinder?

Bewijs? Ik verbeeld me dat als je heeeeeeel goed kijkt naar de bloem, vierde bloem van rechts (van onder tellen) daar een vlinder op mijn Echinacea zit? Toch?!

Maar goed. Zeer teleurstellend en ook onrustgevend. Toen ik in 1995 mijn eerste eigen tuin had, met vlinderstruik, was die witte Buddleia overdekt met vlinders en als het begon te schemeren met de prachtigste motten. Het was de eerste keer dat ik een kolibriemot zag, en daarna heb ik ze regelmatig gezien.

Dat wil ik weer! Mijn rode Buddleia, en ook de spontaan uitgezaaide 'ordinaire' paarse die naast mijn schuur opkwam, hebben allebei meerdere stekken geproduceerd, die ik ga opkweken. Er staan al vier vlinderstruiken in Hunky Dory en bereid je voor op meer.

De kikkerpoel

 Ondertussen heb ik de 5 verwaaide en verwortelde (is dat een woord? Vanaf nu wel) balkonrailingbakken (hey, potje Scrabble doen?) leeggehaald en de planten (Veronica, Heide, Klimop en Carex) in de volle grond gezet. Ze krijgen hemelwater genoeg, dus hopelijk slaan ze aan. Ik heb ze op mijn tuingrens gezet, als uitbreiding van mijn natuurlijke erfscheiding. Een hek vind ik zonde van mijn geld, en bovendien wil ik een groene heg, voor de vogeltjes en voor mezelf en zéker voor mijn planten om die gierende brutale wind een beetje te breken. Wel weer geduld oefenen...maar het Pampasgras groeit goed.

Al met al wordt de tuin weer steeds groener, heerlijk is dat. Ik zie overal spontaan opkomende immigranten, die als ze niet vreselijk in de weg staan gewoon mogen blijven staan waar ze zich gesetteld hebben. En: ik kon geen spa in de grond steken of ik moest uitkijken de vele wormen niet te halveren. Dat was een jaar geleden heel anders! Meer over mijn tuinen op Instagram @songsmith2962  . Fijn weekend!

109 - Labellen!

 Het is me deze week al twee keer overkomen dat bollen opkomen waarvan ik absoluut niet meer weet dat ik ze geplant heb...laatstaan dat ik weet wat het zijn.

Ehhh....?

Of de Alzheimer die mijn moeder en ooms geveld heeft slaat nu al toe (ik hoopte eigenlijk dat ik het nog tot minimaal 75 zou kunnen volhouden zonder mijn sleutels in de koelkast te bewaren of mezelf midden in de nacht buiten te sluiten), of ik heb gewoon teveel aan mijn hoofd. Ik houd het maar bij het laatste.

Des te meer reden om mijn gezaaide planten fanatiek te labellen. Want hoe leuk ik de bollen rechts en links ook vind, het irriteert me dat ik via mijn plantapp moet gaan zitten zoeken naar wat ik nou ook alweer in die pot heb gestopt in oktober.

Uhm.....

Dus in de kas staat nu in alle zaaigoed een keurig  labeltje.  Maar eigenlijk ben ik al een jaar van plan om ook al mijn vaste planten in de tuin te labellen. Want ik krijg regelmatig de vraag welke plant dat is, en verder dan de naam kom ik dan niet. Variatie? Geen idee.

Neem de gember die ik tracht te kweken. Is het Zingiber officinale, of Zingiber spectabile? Nou weet ik toevallig dat het de officinale is en maar goed ook, want de spectabile is niet eetbaar! Officinale betekent dat de plant al eeuwen in kloostertuinen gekweekt is vanwege haar medicinale toepassing.  Mijn dag begint al sinds 2011 met een kop verse gemberthee, en omdat de prijzen ook van gember de pan uitrijzen probeer ik nu om de rhizomen zelf in de kas te kweken. Mijn poging verleden jaar op het balkon mislukte jammerlijk, maar inmiddels weet ik via een in Berlijn wonende Fransoos die superinstructieve filmpjes post in charmant Frans-accent-Engels (lang leve Instagram) dat ik het fout heb gedaan. Ik had de gember veel te diep geplant (als een tulp) terwijl ik hem heel aan de oppervlakte had moeten planten (als een baardiris), want die rhizomen willen graag lekker bakken in de zon. Hij heet trouwens thefrenchiegardener, zoek hem eens op, zeer de moeite waard. 

Maar goed, labels voor Hunky Dory. Ik heb (bijna) alle plantennamen bewaard, op een hoop, dus dat wordt een mooi klusjes voor over een paar maanden wanneer ik met pensioen ga.

Ieder zaadje eruit gesnoept!

Afgelopen zondag was ik na een volkomen verregend en guur 1 April feest (😐) al om 09.00 in de tuin, want er was zon voorspeld (die er om 11.15 nog niet was, maar dat terzijde) en ik wilde compost verspreiden. Daarna was ik verkleumd, alweer, het was maar 3 graden. Dus gezellig wat rommelen in de kas, dacht ik. Waar ik dus twee leeggegeten trays aantrof. Werkelijk geen zonnebloemzaadje overgeslagen, wat een brutale muis! De hebberd! Ik hoop niet dat hij nu 's nachts aan de rest van mijn zaaigoed begint.

Maar ja, ik ga er prat op samen te leven met mijn tuinbewoners...Gelukkig is hij van de net boven de grond komende radijs afgebleven.

Ook hangbegonianieuws trouwens: er komt er nóg eentje op, 1 cm hoog is hij al. Nahja, het is toch nog veel te koud om ze buiten te zetten, komt goed.

Wil je meer lezen, zoek me dan op bij Instagram@songsmith2962 en een fijn groen Paasweekend!

108 - Alles loopt uit 😁

 Nou...bijna alles dan. Want mijn vier verleden jaar van volkstuinbuurman John gekregen Eucalyptussen zien er bruin en erg zielig uit. Wat jammer vind ik dat nou.

Monardas nemen de bak over.

 Deze keer publiceer ik een dagje eerder, want morgen is het hier in Den Briel de 1 april viering en word ik geacht de hele dag als monnik in de stad te worstelen met wind, wegwapperende bladmuziek, kou en regen.

Gelukkig zijn er ook positieve dingen te melden. Kijk toch eens even links! Ik had drie bescheiden Monardas geplant afgelopen zomer en het lijkt er sterk op dat ik deze zomer een enorme bos Monardas in mijn bak kan verwachten. De Crocosmias staan daar ook, dus ik moet wel in de gaten houden dat die niet verdrongen worden. Ook die komen voorzichtig op, maar hun spruiten staan in de schaduw en zijn niet te zien op die foto.

 Hunky Dory showt inmiddels de derde golf Narcissen, terwijl de eerste en tweede nog volop in bloei staan. Superleuk! Ik pluk er iedere paar dagen een handje vol van voor op de vaas thuis en eerst ruiken ze heerlijk zoet en dan na twee dagen beginnen ze opeens te stinken en haal ik weer verse.

Twee soorten.

Combineren met andere bloemen wil niet, de andere houden niet van het slijm van de Narcissen. Je kan ze natuurlijk wel individueel in reageerbuisjes doen en dan combineren, maar dat vind ik teveel gedoe.

En ik heb Canna nieuws! Er zit leven in! Dat gaat hopelijk heel mooi worden in de zomer.

Ik heb ook alweer wat jonge groente in de kas, zoals je op de derde foto kunt zien. Mijn snijbiet blijft produceren, maar zo langzamerhand ben ik dat een beetje zat (hoeveel manieren kan jij bedenken om snijbiet te wokken?), dus ik zal blij zijn wanneer de broccoli groot genoeg is. De prijzen in de winkel zijn om tranen met tuiten van te huilen, dus mijn tuin moet mee werken. 

Snijbiet, veldsla, broccoli, peterselie.

Overigens, tadaaaaah! Één Clematis (opgegeven) krijgt toch knoppen! Yippie! Wijzer geworden, heb ik de voet nu bedekt en ga ik bij wijze van uitzondering deze klimmer water geven. Ik moet haar toch bedanken voor het volhouden, een beetje vertroetelen dus.

Inmiddels heb ik aardig wat kweekpotjes gevuld met zaaigoed. Ook kaardebollen, ik hoop dat dit lukt. In mijn tinnen bakken staat Elzenopschot , ook die ga ik voorzichtig oppotten, immers gratis bomen, waarvan ik op termijn een windkering wil maken. Je ziet, ik ben stevig gefocussed op de lange termijn.

Thuis heb ik Dianthus tussen de miezerige Violas gezet. Ik had het geduld niet meer om te wachten tot die  zich hebben uitgebreid.

Dianthus en Violas

Ze staan pal voor het raam, zodat ik toch een lentegevoel heb, nog versterkt door de Scholeksters op het platte dak tegenover me, die duidelijk bezig zijn met een nest en dat luid krijsend verdedigen tegen de Zilvermeeuwen die 10m verderop óók bezig zijn met een nest. Ik snap die Scholeksters niet goed, want Zilvermeeuwen versmaden een sappig stukje Scholeksterbaby niet!

 Puck ziet en hoort het allemaal peinzend aan en kijkt dan naar mij met een blik die meer zegt dan duizend woorden. Ik hoef nooit bang te zijn voor een Zilvermeeuw overval, Puck verdedigt het balkon!

Ik wens je een goed groen weekend! Meer verhalen op Instagram@songsmith2962 

107 - Filosofie van de koude natte grond

 Audrey Hepburn schijnt ooit gezegd te hebben dat tuinieren gelijk staat aan geloven in de toekomst.

Zomer 2022

Zelf ben ik het daar volledig mee eens. Maar geloven is niet hetzelfde als vertrouwen hebben in. Terwijl ik vorige week op het Stembureau controleerde of mensen die wilden gaan stemmen niet op de 'zwarte lijst' stonden, bedacht ik me dat ik echt hoopte dat men zou kiezen voor een toekomst waarin de aarde er als winnaar uit zou komen en niet als verliezer. Inmiddels weten we allemaal dat Nederland voornamelijk op de BBB heeft gestemd. Ik houd mijn hart vast. Niet omdat ik iets tegen boeren heb, in tegendeel, ik ben een poldermeisje. Maar omdat ik bang ben dat er gehakt gemaakt wordt van al die onervaren politici en dat ze niet toe zullen komen aan goed beheren en controleren in de Eerste Kamer.

Een mooie hommel

Ik heb geen enkele illusie over hoeveel mijn miezerige bijdrage aan een veilige plek voor insekten bijdraagt, maar toch hoop ik dat het een ietsiepietsie helpt. Tegelijkertijd zie ik documentaires over 80% minder insekten in vergelijking met mijn jeugd in de jaren 60. En dat weet ik. Mijn moeder moest in de zomer iedere dag de dode insekten van de voorruit van de Renault 4 wassen; bij pompstations stond standaard een emmer met smerig water met een laag dode muggen erop, en ons geitenweiland hopte werkelijk van de krekels. Ik heb afgelopen zomer één krekel in Hunky Dory gezien, één. En minder insekten betekent minder vogelvoer. Als groot vogelliefhebber vind ik dat ook vreselijk. 

Gelukkig worden Puck en ik iedere ochtend begroet door tientallen mannetjesmerels, die luidkeels zingend wachten tot de zon opgaat en stoer lopen te doen in het gras tussen de eiken, tegen elkaar en tegen Puck. Ik hoop dat de gemeente nog heel lang wacht met het bebouwen van de oude tennisbaan, want daar wonen ze voornamelijk, in de verwilderde heggen. Die merels maken het vroege rondjehondje extra genoeglijk.

Wow! Toch? 😂😂😂

Okay. Voor de die-hard groenfanaten onder jullie: van mijn 3 hangbegonias komt er één ein-de-lijk boven de grond! Vijf weken heb ik moeten wachten. Het zijn witte hangbegonias voor in mijn balkontuin. Mijn begonialiefde is gestart in de botanische tuin van Funchal op Madeira, waar ik mijn ogen uitkeek naar de vele enorme begonias die daar bloeien. Voor die tijd vond ik ze maar truttig, maar wist ik veel dat er prachtige soorten zijn? Sindsdien heb ik ze zowel als huis- en als tuinplant, ik wil niet meer zonder zijn. Op Madeira zijn het vaste planten, dát lukt me hier buiten niet. (Misschien tegen de tijd dat ik 75 ben?) Het betekent ieder jaar opnieuw beginnen, maar dat heb ik er graag voor over.

Goed, tijd om weer richting de tuin te gaan. Het stormt, en ik zag in het voorbijrijden dat mijn groene regenton omgewaaid is. Ook wil ik mijn veldsla en broccoli poten, daar had ik door al die hoosbuien eerder geen moed voor.

Oh, en Clara (en anderen), tuurlijk mag je een keertje komen kijken! Maar wacht even tot eind mei/ begin juni, want momenteel is er nog niet zo heel veel te zien. Mijn Hunky Dory is pas een jaar aan het groeien, immers.

Fijn weekend! Instagram@songsmith2962 voor meer foto's en verhalen.

 

106 - Eindelijk zaaien

 "Succes is het vermogen keer op keer te falen zonder je enthousiasme te verliezen." (Winston Churchill)

Naast de vijver

Thanks, Winston! Als ik het op die manier bekijk, leid ik een zeer succesvol leven. En is Hunky Dory het toonbeeld van mijn succes.

Afgelopen week heb ik tussen de natte sneeuwbuien door het laatste onkruid uit mijn kas geharkt, in de volle overtuiging dat het over een week alweer de kop op zal steken, want alle padden wat is dat spul hardnekkig. Maar goed, zie bovenstaande quote.

Mijn geliefde Cannas, die overwinterd hebben op het balkon, heb ik in vier stukken gehakt en in de kas geplant. Het plan is dat ze daar heel mooi gaan staan wezen, tussen de zichzelf uitgezaaide Engelentrompetten (Datura), want ik kwam tussen het onkruid heel veel Daturazaad tegen. We gaan het zien. 

En mislukt dat, dan geef ik gewoon Winston de schuld.

Ruiten gezeemd!

Inmiddels heb ik mijn eerste zaadjes gezaaid: Afrikaantjes, voor tussen de groenten, Erigeron, voor in de verhoogde bakken en langs de kikkerpoel, Radijs voor op mijn boterham, Kaardebol voor in de tuin en pluksla voor op mijn bord. En nu maar hopen dat het opkomt en dat het weer geen roet in het eten gooit door opeens weer beneden nul te zijn. Ook heb ik Broccoli plugs gepoot. Voor alle zekerheid wacht ik met de tomaten en bonen en aanverwanten. Ik heb geleerd van mijn fouten van verleden jaar.

Ook op het balkon ziet het er opeens lenteachtig uit, met bloeiende bollen en uitlopende vaste planten. Vanmiddag heb ik grote perspex platen (vond ik in mijn schuur) over mijn wegrottende planken gelegd, zodat ik er nog minstens een jaar over kan lopen. Uiteindelijk zal die vloer eruit moeten, maar nu nog niet. Ik krijg het de komende 3 maanden razend druk, dus wil mezelf niet al teveel extra werk op de hals halen. 

Puck vond het zalig dat ik op het balkon met plantjes aan het rommelen was. We gaan de goede tijden weer tegemoet: tuinieren buiten, eten buiten, lezen buiten, en voor Puck lekker grommen tegen de katten beneden op straat en me dan aankijken met een tevreden blik: zo, dat heb ik weer mooi geregeld!( Ik hoef je natuurlijk niet te vertellen dat die katten totáál niet onder de indruk zijn?)

Puck houdt toezicht

 De miezerige Lidl geel-paarse viooltjes komen al aardig bij en beginnen zich voorzichtig wat uit te spreiden. Ze kwamen op €0,33 per stuk. Gisteren heb ik voor 2 cent p/st meer bij de kwekerij op de Heindijk nog meer viooltjes gehaald die er, eerlijk is eerlijk, veel beter uitzien. 

Ik wens je een heel fijn weekend. Wil je meer zien van mijn tuinen, zoek me dan op bij Instagram@songsmith2962 .

105 - (Meer dan) 3000 lezers van mijn tuinverhalen

 Nog één verhaaltje voor het slapen gaan...of lees jij dit bij de koffie?

Gaura en Scabiosa

Natuurlijk, vergeleken bij de oplage van het AD is mijn lezersaantal peanuts ( mijn autoschrift maakte er zojuist kezersaantal van 😂), maar ik ben geen krant, ik ben een tuinenthousiasteling met de innerlijke druk om op te schrijven wat mij boeit èn dat te laten lezen.

Mocht het je interesseren: die innerlijke druk doet me ook schilderen, en zingen in mijn eigen band Multifocals; bij het uitdelen van de porties 'hey, look at me!' ben ik rijkelijk bedeeld.

Logo met bluesschema

Daarom passen Puck en ik zo goed bij elkaar, zij heeft een rugzakje en ik zeul een dubbeldekker mee.

Heb je gisteren ook zo 'genoten' van de natte sneeuwbuien die door de straten raasden? Tot nu toe durf ik nog steeds niet voor te zaaien, mijn kas is nog te koud in de nacht. En Hunky Dory is kleddernat en ijskoud. Dus nog geen blije tuinfoto's van nu, daarom maar wat tuinfoto's van afgelopen zomer die me blij maken.

Kurkdroge grond, maar toch!

De Lidl had deze week goedkope Viooltjes, die nu staan te bibberen op mijn balkon. Miezerige plantjes waren het, maar inmiddels zie ik al veel nieuwe knopjes verschijnen. Dit zijn echt kampioenen onder de voorjaarsbloeiers, daarom hou ik er ook zo van. Ze verdragen alles: hoosbuien, stormwinden, sneeuw, nachtvorst, ze duiken in elkaar en een dag later staan ze weer fier rechtop te stralen. En meestal bloeien ze máánden lang.

De Hyacinthen bloeien nu ook, naast de vele Tète-a-Tète en gewone Narcissen die al vrolijk in de wind wuifden. Verder zie ik heel veel Stokrozen opkomen, op de gekste plekken, en heeft de Nigella zich vanaf de kasrand over meters verspreid tussen mijn houtsnippers. Laat ik lekker staan, ik houd van dat juffertje.

Zouden er kikkers zijn?

De Rabarber komt ook op. Ik ga een van de drie pollen proberen over te zetten naar een ander deel van de tuin. Geen idee of dat wel kan nu, maar de grond is zo nat dat ik het gewoon ga doen. En de Palmlelie woekert gezellig over het pad en heeft paarse bloemen. 

Je ziet het, not all is lost, er zit wel degelijk leven in mijn verzopen stukkie land.

Wil je meer lezen, zoek me dan op bij Instagram@songsmith2962 en anders wens ik je een fijn weekend!

104 - Venus, Jupiter en groene hooligans

 Kijk jij weleens omhoog?

Naast de vijver

Ik iedere dag, meerdere keren, en net zo vaak vervloek ik de lichtvervuiling waar wij hier in Brielle last van hebben. De kassen, de industrie, straatverlichting en dan staat er ook nog eens een flat van 4 verdiepingen voor mijn neus. Ik mag blij zijn als ik ergens een paar zwakke sterren kan ontwaren. 

Maar opeens waren ze daar: twee heldere lichten, keurig opgelijnd, nachten lang precies voor mijn raam. Nu vind ik het leuk om naar de lucht te kijken, maar mijn kennis is rudimentair, dus ik was Helga van Leur zeer erkentelijk voor het uitleggen dat ik naar Venus en Jupiter keek. Zij had het nota bene voor elkaar gekregen ook de manen op haar foto te krijgen, dan gebruikt ze vast geen Samsung mobiel van jaren terug... Ik heb geen foto om je te laten zien, totaal niet te doen. Maar ik heb er zeker van genoten! 

Bijna alles gekortwiekt

Hoe kom ik hier nou op? Omdat het me, al snoeiend, inviel dat tuinierders meestal hun blik op de grond gericht hebben. Ik ook hoor, ik kijk naar mijn natte koude grond, naar de opkomende Nigellas (die wel! O-ver-al!), naar de voorzichtig uitlopende Verbena, naar de Hemelsleutels met hun snoezige verse rozetten, naar de dunne Alliumsprieten, naar de spichtige Crocosmiasprieten in de tinnen bakken en naar het jonge groen van mijn rozen.

En naar het raaigras, de distels en andere groene hooligans die al welig tieren.

Mijn drie eucalyptussen zijn bruin. Oh dear. Zouden ze het overleefd hebben? Maar mijn Pinus Silver Crest is twee keer zo hoog als toen ik hem een jaar geleden plantte en ook de Thuja ziet er best tevreden uit. 

"Het loopt meestal wel uit, hoor" stelde mijn buurman met meer dan 40 jaar moestuinervaring op de tuin me gerust. Om in één adem door te vertellen dat al zijn aardbeienplanten weleens bevroren waren, geen aardbei kwam er aan dat jaar.  Nou ja, voorlopig kan ik me uitleven op het snotvrij maken van de kikkerpoel, want mocht er nu een kikker in komen dan raakt hij of zij subiet de weg kwijt, laatstaan dat de partner gevonden kan worden in die groene smurrie! En op het schoonmaken van de kas, die alleen nog wat snijbiet en peterselie bevat en heel veel klaver. 

Op het oog lege bakken...

Het is maart en ik mag gaan zaaien van mezelf, dus die kas moet netjes. Dat is geen straf, want het is daar in het zonnetje al zo lekker dat de muts en jas uit kunnen. Als mijn andere buurman tenminste niet aan het stoken gaat; vanochtend werd ik binnen 5 minuten volkomen uitgerookt en voelde ik me net een haring in een rookton.

Ik heb de Cannas van het balkon al overgebracht naar de kas, want die krijgen daar hun tweede leven. Het bezoek aan de Hortus Botanicus in Leiden heeft me doen besluiten een deel van de kas te gaan gebruiken voor planten met grote bladeren. Waarom? Omdat ik er blij van word.

Lees meer over mijn tuin en op Instagram@songsmith2962  . Fijn weekend!