26 - Baden in groen / Green bathing

 

Het was na 6 dagen loeiharde wind en zwaar bewolkt opeens mooi. Versluierd zonnetje, maar bijna windstil en 23 graden, wat een bof. Dus besloot ik naar mijn tuin te lopen.

Wel zonder Puck, die stap is nog te groot. En met het plan alleen maar een uurtje op mijn bank te zitten en te genieten van het buiten zijn. Maar toen ik de kas open had gezet, riepen de tomaten en die dappere meloen me toe: gut mens, we hebben dorst hier! Een volle gieter trek ik niet, maar heel veel halfvolle werkt ook. En ik kwam er bij toeval achter dat de doorgeschoten broccoli met heel weinig kracht uit de grond kwam : een snelle draai en rukje en klaar. 

Dus het uurtje zitten werd een uurtje rommelen, heerlijk!

Uiteraard kreeg ik na afloop de rekening gepresenteerd.

Maar de arts had het heel duidelijk gezegd: voorzichtig aan, maar ga alsjeblieft bewegen, sling af, probeer die arm te gebruiken, anders word die frozen shoulder alleen maar stijver.

Frozen shoulder, had er nog nooit van gehoord. Nou, ik heb er dus één, gratis en voor niets. De ijskappen smelten, maar Grashoff hier doet een individuele vorstperiode. Alsof die breuk nog niet erg genoeg was. Dus ik ben nog langer gehandicapped, zucht.  Hoe kan ik verhoogde bakken timmeren, een vijver graven, met één hand? Niet, dus.

Maar ik laat me niet kisten, ik doe wat ik kan. En als ik dan de vlinders en bijen op de bloemen van buurman Hans zie, dan neem ik de pijn in mijn schouder op de koop toe. Ik was toch niet van plan vanavond te gaan dansen.

Maar goed ook, want terug op de Langesingel reed een stomme trut bijna over mijn tenen met haar VW.

Meer op Instagram @songsmith2962 

English

After 6 days of blustery winds and heavy cloud cover,  it suddenly turned fair. Wispy clouds and sun and 23 degrees, wonderful. So I decided to walk to my allotment.

I left Puck at home, that is a step too far. And the plan was only to sit on my bench for a while and enjoy being outside. But when I had opened the greenhouse, the tomatoes and that brave melon immediately started shouting: golly, woman, thirsty here! I cannot lift a full watering can, but many half full ones worked fine. And I found out by accident that a swift twist and pull lifted my bolted broccoli very easily. So an hour of sitting turned into an hour of jobs, lovely!

Obviously I was presented with the reckoning afterwards.

But the doctor had put it quite clearly: take it easy, but please start moving, off with that sling, use that arm, otherwise your frozen shoulder will only freeze some more.

Frozen shoulder, never heard of it. Well, I got it for free. Ice caps are melting, but Grashoff here does a one-woman frost! As if that fracture wasn't awful enough. So I'll be handicapped for even longer, sigh. How can I erect raised beds and dig a pond with one hand? Not.

But I will not let it get me down, I'll do what I can. And when I see the butterflies and bees on my neighbour Hans' flowers, I'll ignore the pain in my shoulder. I hadn't planned to go dancing tonight anyway. Which is a good thing, as some stupid cow nearly drove her VW over my toes on the Langesingel on my way home.

More on Instagram @songsmith2962 

25 - Het voelt al als herfst / It feels like Autumn already

 

 Gisteren wederom met Henk een bezoek aan mijn tuin gebracht. Het was zwaar bewolkt, winderig, zoals zo vaak deze zomer eigenlijk. Maar ondanks dat deze augustusmaand zijn naam zomermaand niet verdient was het weer heerlijk in de tuin. Daar binnenlopen geeft me hetzelfde gevoel als dat ik vroeger kreeg wanneer ik de krijtrotsen van Dover zag vanaf de ferry: thuis!

Wanneer je het complex opgaat door de poort die ik gebruik, loop je eerst tussen tuinen door die vol bloemen staan en dan valt het nog niet zo op. Maar sla linksaf naar mijn grond en dan verandert het karakter, hier wordt serieus verbouwd! En dan zie je meteen dat dit seizoen al op zijn eind loopt. Hele lappen grond lagen al braak, keurig ontdaan van de aardbeien en slakroppen en netjes aangeharkt.

Ook mijn oogst zat er bijna op. Terwijl Henk het verleden week eruit getrokken onkruid naar de afvalhoop reed, plukte ik de ingedroogde capucijners. De vogels, of misschien wel de muizen, hadden de onderste peulen leeggegeten, maar er zat nog genoeg aan om een flinke voorraadpot te vullen. Inmiddels ben ik redelijk bedreven met een snoeischaar in mijn linkerhand, maar mijn rechterarm moest nu meehelpen de peulen te grijpen en dat viel niet mee. Gek genoeg had ik na de eerste pijn de rest van de dag minder last, dus dat geeft de burger moed! 

Henk rukte nu de verdorde tuinbonen eruit en riekte de laatste aardappels uit de grond, terwijl ik een emmer appels plukte. Driekwart van mijn appels lag inmiddels onder de bomen, door die harde wind van de laatste dagen. Waar is een ciderpers als je hem nodig hebt? Ik weet genoeg voor volgend jaar! Op mijn lijst: takkenzaag, betere snoeischaar, loterij winnen, ciderpers.

Eigenlijk was ik van plan een deel van mijn appels te drogen. Gedroogde appelringen blijven maanden goed als je ze luchtdicht opbergt. Maar dat is met links niet te doen, ik zie er dan van komen dat ik uitschiet en mezelf een oog uitsteek. Vrouwe Geluk heeft een blinde vlek waar het mij betreft. 

Meer over mijn tuin op Instagram @songsmith2962 

English

Yesterday I went to my garden again. It was overcast, heavy cloud and very windy, like most of this Summer. But in spite of not living up to its name of Summer month, August was still lovely on the allotments. Arriving there gives me the same feeling I used to get when I spotted the white cliffs of Dover from the ferry in the past: home!

When you enter the complex through the gate, you walk initially along flower gardens, so it isn't evident, but as soon as you turn the corner towards my plot the character changes to one of serious veg gardening. And it shows the season is nearing its end. Large plots are bare and neatly turned over, empty of the strawberries and salad leaves that were there.

My harvest was also almost done. Whilst Henk carted the weeds to the heap, I picked the dried marrowfat peas. The birds, or perhaps the mice, had got to the lower pods, but there were enough left to fill a large jar. I'm reasonably adept with my left hand by now, but my right arm had to cooperate to grip the pods, and that wasn't easy. Funnily enough it ached less after the initial pain, so I got my courage up!

Henk pulled the desiccated broad beans from the ground and raked up the last potatoes, and I picked a bucket full of apples. Three quarters of my apples were on the ground, due to that nasty wind of late. Where is a cider press when you need one? I am wise to next year! On my list: branch saw, good secateurs, win lottery, cider press.

I had planned to dry a part of my apples, really. Dried apple rings will keep for months if you keep them airtight. But impossible with my left hand, I am liable to slip and gauge out my own eye. Lady Luck has a blind spot where I am concerned.

More about my garden on Instagram @songsmith2962 

24 - Waarin de vijg gemolesteerd wordt / A molested fig tree

 

Na dagen van hoosbuien en loeiharde wind was het vanochtend gelukkig wat rustiger buiten, dus weer een bezoekje aan mijn tuin gebracht.

Ik kan me niet heugen zo'n vreemde zomer gehad te hebben, het schiet van de ene naar de andere kant als een 16 jarige na teveel biertjes. Maar goed, met Henk door de één na laatste bui naar de vereniging om daar te constateren dat het onkruid inmiddels kniehoog stond. Dat was zuur, want ik nam de tuin over in praktisch onkruidvrije staat. Potdomme!

Terwijl hij zich op de distels naast de aardappels wierp, worstelde ik met één hand met kattenstaart en raaigras en ander ongewenst spul in de bloemenborder en knipte ik de door de vele regen rottende hortensia bloemen. En zoals altijd wanneer ik met planten bezig ben, verdween de pijn in mijn arm en alle zorg om de toekomst naar de achtergrond en was ik volkomen Zen. Ik heb niet van veel spijt, maar wel degelijk van het door omstandigheden niet af kunnen maken van mijn City & Guilds horticulture opleiding in 1986. Soms vraag ik me af hoe mijn leven was verlopen als ik wel zoals gepland in England als tuinontwerper aan de slag was gegaan. Nu genoot ik van de geur van de vijg en werkte ik me gestaag door de border terwijl de laatste bui mijn shirt doorweekte.

De tuin lag er verder goed bij. Er waren verrassings gladiolen binnen en buiten en weer een emmer vol tomaten en joepie, een mini meloen. Een andere verrassing was de vijg: buuf was zo fanatiek als een kudde olifanten met de snoeischaar aan de gang geweest. Niet dat die vijgen snoeien, maar je begrijpt vast wat ik bedoel. Bijna totale verwoesting.

 

Ik schrok er gewoon van, die prachtig vijg. Geen wonder dat ik het hout op meters afstand rook. 

Ik hoop dat dit weer een beetje herstelt, want het ziet er nu niet uit.  Hier tegenover stond dat de andere hoek, van de andere buurman, prachtig stond te bloeien met echinecea, nigella, phloxen en korenbloemen. Mijn toekomstige tuin zal naadloos aansluiten bij zijn hoekje, ik ben benieuwd wat hij ervan zal vinden. Visit Instagram @songsmith2962 for more photos.

English

After days of showers and harsh winds this morning was slightly calmer, so I visited my allotment.

I cannot remember having had such a weird summer, it veers from one way to the other like a 16 yr old after too many beers. So, was driven by Henk to the allotments through yet another shower, only to conclude the weeds were knee high. That hurt, I had taken over a practically weed-free plot. Damn!

Whilst he tackled the thistles next to the potatoes, I wrestled singlehandedly with horsetail and grasses and other unwanted immigrants in the flower border, and cut back the rotting hydrangea heads. Too much rain. And like always when I am busy with plants, the pain of the fracture and worry for the future faded into the background and I became totally Zen. There's not a lot I regret, but I do the unfinished City & Guilds horticultural course in 1986, due to unsought- for circumstances. I sometimes wonder what my life would have been like if I had finished, and worked as a garden designer in England as planned. Now I revelled in the scent of the fig and worked through that border as the last shower soaked my shirt.

The garden looked good. There were surprise Gladiolus indoors and out, and another bucket full of tomatoes and oh joy, a mini melon. Another surprise was the fig: my neighbour had cut back her fig like a trampling herd of elephants. Not that they garden, but you get my drift. Almost total devastation.

I was quite shocked, that lovely tree. No wonder I smelled it from meters away. I hope it will recover, for it looks sad. As opposed to the other corner from my other neighbour, blooming away gorgeously with Echinacea, Nigella, Phlox and Cornflowers. My future garden will fit his seamlessly, I wonder what he will think of it.

Visit Instagram @songsmith2962 for more photos.

23 - Tuinieren heelt / Gardening heals

Een vriend reed met mij naar mijn tuin en terwijl hij de uien uit de grond riekte had ik de kans de geuren van mijn kas en de grote vijg van de buuf op te snuiven.

Terwijl ik genoot van de geur van tomaten en reuze afrikanen, gleden de pijn en stress van me af. Ik heb ruim twee uur op de bank gezeten, maar als het had gekund, was ik voor de rest van mijn herstel op de tuin gebleven!

 Wageningen University & Research doet onderzoek naar het effect van natuur op gezondheid (Sjerp de Vries), o.a. of het hebben van een moestuin samenhangt met de gezondheid van ouderen die minder ver weg gaan om groen te zien. www.wur.nl

 Dus ik verzin dit niet zelf hoor, maar ik ondervond het wel aan den lijve!

En in hetzelfde kader wil ik een lans breken voor een documentaire die ik gisteren op Netflix zag: Fantastic Fungi.

Louie Schwartzberg geeft een wonderschone boeiende hoopvolle inkijk in het leven van fungus, schimmels, en paddestoelen en al hun functies en toepassingen. Ik ben zowiezo een natuurfreak, maar nu ben ik helemaal overtuigd van het zelfreinigend vermogen van onze groene wereld. En van de noodzaak om een grote stap terug te doen uit mijn gejaagde leven en nog meer in harmonie te leven met planten en dus ook schimmels. Dat ik dit medium gebruik om dit te communiceren is wel een paradox, maar soms moet ik me wel conformeren aan de tijdgeest. Ik raad je aan deze film te zien, dat kan op Netflix maar ook op hun website  www.fantasticfungi.com

Meer op Instagram@songsmith2962

English

A friend drove me to my allotment and while he dug up the onions I had the chance to smell the scent of my greenhouse and the huge fig of my neighbour.

Whilst enjoying the scent of tomatoes and giant marigolds, the pain and stress left me. I sat on that bench for two hours, but if it was possible,  I would have stayed there for the remainder of my recovery!

Wageningen University & Research researches the effect of nature on health (Sjerp de Vries), amongst others if having an allotment contributes to the health of the elderly who tend to go less far to experience nature. www.wur.nl

I didn't make this up, but I did feel its benefits myself!

In the same frame of mind I want to endorse a documentary I watched on Netflix last night: Fantastic Fungi.

Louie Schwartzberg  gives a wonderfully exciting hopeful insight into the life of fungi, mould and mushrooms and all their uses. I am a nature freak anyway, but now I am utterly convinced of the selfregulating might of our green world. And of the necessity  to take a huge step back from my rat race lifestyle  and to turn even more to live in harmony with plants and yes, fungi. The fact that I am using this medium to communicate this is a paradox, but sometimes I cannot avoid this. I urge you to watch this film, on either Netflix or the websitewww.fantasticfungi.com 

More on Instagram@songsmith2962

 

22 - Essentieel groen / Essential green

 

Lang, lang geleden, in 1977 (oh Frith ik word oud!), bezocht ik als totaal ongeinteresseerd in planten mens de paleistuinen in Hannover.

Het was een prachtige augustusdag en ik had dorst, dus op zoek naar schaduw liepen wij die tuinen in. En daar had ik een bijna mystieke ervaring. Er kwam een kwikstaartje op mijn voet zitten en ik was van het ene op het andere moment smoorverliefd op die bloemenborder die zich voor me uitstrekte. Ik heb uren door die tuinen gedwaald en was vanaf toen  verslaafd en dat ben ik al die jaren later nog steeds.

Opeens begreep ik hoe mijn moeder uren op haar knieën naast haar vijver kon zitten om woekerend riet te verwijderen (een in mijn ogen totaal kansloze bezigheid). En waarom ze ieder voorjaar een smak geld uitgaf aan eenjarigen voor in de hangbakken aan de terraspergola. En waarom ze zo hoog opgaf over hun tuinman (en mij probeerde te koppelen, maar dat is een andere verhaal).

Nu ik op mijn bijna 63e gekluisterd ben aan mijn stoel, kan ik terugkijken op een 44-jarig besef dat ik niet zonder planten kan, dat groen letterlijk levenselixer is. Groen maakt me blij, het geeft me rust, troost en hoop. Een tuin, ookal zijn het nu 10 balkonbakken, vertegenwoordigt mijn toekomst. Het is levens-bevestigend. Ik plan, plant en oogst en plan opnieuw.

English

Long, long ago, in 1977 (oh Frith I am getting old!), I visited as a totally uninterested in plants person the palace gardens of Hannover.

It was a gorgeous August day and I was thirsty, so looking for shade we entered those gardens. And there I experienced an almost mystical moment. A wagtail came and sat on my foot and from that moment to the next I fell madly in love with the flower border in front of me. I roamed those gardens for hours, absolutely hooked, and all these years later I still am.

Suddenly I understood how my mother could spend hours on her knees next to her pond pulling out unwanted reeds ( in my eyes a useless effort). And why she would  spend a huge amount of money on annuals for her hanging baskets. And why she waxed lyrical about her gardener (and tried to get me to go out with him, but that's a whole different story).

Now that I am stuck in my chair at almost 63, I can look back on a 44 yr old realisation that I cannot live without plants, that greenery is literally a life elixir. Greenery makes me happy, it brings me peace, comfort and hope. A garden, if only 10 balcony planters right now, represents my future. It is life affirming. I plan, plant, harvest and plan again.

More photos and news about my garden on Instagram @songsmith2962 

21 - Life is better with friends!

 Ik ben een gezegend mens, dat is een ding dat zéker is.

Wat? Ik hoor t je denken. Jij hebt toch die rotbreuk en kan niks?

Klopt.

Maar deze ellende heeft me weer met mijn neus op de feiten gedrukt: ik heb het enorme voorrecht mensen om me heen te hebben die bereid zijn me te helpen.

De ene schildervriendin komt me opvrolijken en neemt en passant even mijn balkonbakken onder handen. De andere schildervriendin gaan nog één stapje verder en poot nieuwe planten in de uitgebloeide bakken. De derde laat een week mijn hond uit en verleent hand- en spandiensten. Een ander doet boodschappen en speelt taxichauffeur. Weer anderen doen ook een rondjehondje. En gisteren heeft weer een ander mijn moestuin bezocht en emmers vol groenten geplukt.

Uiteraard zou ik hetzelfde voor hun doen, maar ( en nou komt het) dat weten zij dus niet, want de gelegenheid om dat te demonstreren was er nog nooit. En precies dat maakt dat ik me gezegend voel.

Meer plantenfoto's op Instagram @songsmith2962 

English

I am blessed, that is certain!

You what? I can hear you thinking. Aren't you the one with the nasty fracture, unable to do a thing?

That's right.

But all this shit has made one issue perfectly clear: I have the enormous privilege to have people around me who unselfishly help me.

One painting club friend comes round to cheer me up and meanwhile dead-heads my balcony plants. Another goes even further and replaces my sad nasturtiums with lavender. A third walks my dog and cleans my flat. Another does the shopping and drives me to the hospital. Others also walk Puck. And yesterday yet another visited my allotment and harvested buckets full of veg.

Obviously I would do the same for them, but (and here it is) they cannot know that, because the opportunity to demonstrate this simply never arose yet. And that is exactly why I feel blessed.

More photos of my plants on Instagram @songsmith2962 

20 - Plannen, plannen, plannen / Plans, plans, plans

 

 John Lennon was een brilliant maar ook wijs man: 'Life is what happens whilst you are making other plans', zei hij.

 Ja, zéker weten! En het enige dat ik kan doen is me aanpassen aan de situatie en dus ook mijn plannen aanpassen. Waar ik normaliter een organische tuinier ben, die gewoon ergens begint en net zo lang doorgaat tot ik tevreden ben, onderweg van alles aanpassend, maak ik nu dus echte plannen in mijn hoofd. 

Er zijn vier gebieden die ik moet aanpakken: de schuur, de kas, de vijver en de tuin.  De kas kan tot het laatst bewaard worden, daar is op een gebroken dakraam na niets mis mee.

De schuur staat vol oude zooi, al of niet bruikbaar, en moet nodig een lik verf. Maar als ik daarmee aan de gang ga, is het alleen maar slim meteen Puck's Parlour aan te pakken, zodat ik haar mee kan nemen. Eigenlijk wel prioriteit nummer één. Maar ( en nu ga ik jammeren) die hele tuin staat vol met inmiddels rottende groenten! Dus dan toch maar eerst al die bonen, aardappelen, aardbeien eruit? Ik denk hier niet voor oktober aan te kunnen beginnen, gezien het ijzig langzame herstel van mijn arm. Wat is wijsheid?

Zie Instagram @songsmith2962 voor meer updates.

English

John Lennon was a brilliant but also wise man: 'Life is what happens whilst you are making other plans', he said.

It sure does! And the only thing I can do is adapt to the situation and thus adapt my plans. Where I normally am an organic gardener, who simply starts somewhere and goes on until I am satisfied with the result, tweeking along the way, I now am making a proper plan in my head first.

There are four areas I need to address: the shed, the greenhouse, the wildlife pond and the garden. The greenhouse can keep til last, nothing wrong with it except one broken pane of glass in the roof.

The shed is filled with junk, some still useful, and needs a new coat of paint. But if I start with that, it would be smart to also deal with Puck's Parlour, so she can come along. Priority number 1, really. But ( and now I start whining) the entire garden is full of rotting veg! So, get those beans, potatoes and strawberries out first? I can't see myself start before October, due to the slow healing of my arm. What to do?

Visit Instagram @songsmith2962  for more updates.