183E - Monsoon / publishing Boerenwormkruid

 Bloody hell, was it a turn around, or what? Almost unbelievable that last Saturday evening I was sitting out on the Middelharnis waterfront in my bare arms, having dinner! This morning I walked Puck in my winter coat, hat and gloves on.

Pelargoniums hate harsh rain showers!

   My balcony plants really had to adjust to the change in weather this week.

   Last weekend I was still enthusing about how marvellous my balcony garden was looking.

   And then it started to rain. And how! Rain that was so heavy, that even my rain loving banana was hanging sadly against the balcony doors, with a demeanour that spoke "if this continues, I want to move back to Jamaica!" The Pelargoniums, who optimistically shook off the water on the first day, simply gave up the second day. All of them. They went on strike and waved their brown banners: "we demand sun".

The little sunshine they got in between all that rain, was refused. Too little, too late.

Wet, wetter, wettest.

 Well, they are drama queens, the Pelargoniums.  I have decided to keep them on the balcony in Winter (haven't dared to tell them yet), but on the ground, not on the railings, so that they are protected from the storms we are bound to get. I'll cover them with fleece if need be.

The other plants were cold and wet too, but did not give in en masse. But I did take my succulents inside, just in case. My Crassula Ovata 'Horntree' for example, who has shared my home for the last six years.

Crassula Ovata.

   It is too precious to me to risk it. I bought it as a teensy-weensy plant, and had to give it a bigger pot each spring.

   My sedum as well, bought nameless, but I believe it is a Spathulifolium, has moved indoors. She looks on the cusp of flowering, which is lovely of course.

   Another plant I got in, is my Clivia. I don't see many Clivias these days, whilst it is a super easy plant to keep. This summer it bloomed on the balcony for weeks and weeks, and it had 6 flower stems. By now she has grown so tall (55cm excl. the roots) that it is hard for me to find her a suitable spot in my tiny flat. But she is not fussy.

I eat tomatoes every day.

The tomatoes are holding on. I hope that the many green ones will get the chance to turn orange! But if not, I'll turn them into chutney.

As you can see, the purple petunias are drooping like wet rags in their planter. According to my 2nd floor neighbour, the rain will cease next week. I sure hope so! September and October can be such lovely autumn months, I wish that for all my fellow pensioners that cannot afford peak season holiday prices.

And now for something completely different

Trichis Publishing B.V. and I have agreed to them publishing my book. The plan is that it will be in the shops in spring 2025. I'm so pleased that it is finally happening! Sorry folks, initially in Dutch. But I wanted to tell you anyway. Absolutely marvellous, absolutely exciting and a little scary as well. But, as Mark Twain said: "Keep away from people who try to belittle your ambitions. Small people always do that, but the really great make you feel that you, too, can become great." And also: "Don't part with your illusions. When they are gone you may still exist, but you have ceased to live."

Thanks, Mark, you were a very wise man.

Have a lovely weekend!

Renée 

183 - Stortbuien / publicatie Boerenwormkruid

 Allemachtig, was dit even omschakelen of wat? Bijna ongelofelijk dat ik zaterdagavond in Middelharnis nog aan de haven buiten met blote armen aan de nachos zat! Inmiddels liep ik vanochtend met muts op en handschoenen aan Puck uit te laten.

Pelargoniums haten stortbuien!

   Mijn balkonplanten moesten deze week ook vreselijk wennen aan het weer.

   In het weekend liep ik nog te jubelen over hoe geweldig mijn balkontuin er nog steeds uitzag. 

   Toen begon het te regenen. Niet zo'n beetje ook! Buien die zó hevig waren dat zelfs mijn vochtminnende banaan treurig tegen de balkondeur aanhing met een air van "als dit zo doorgaat, wil ik terug naar Jamaica". De Pelargoniums, die de eerste dag nog optimistisch de druppels van zich afgeschud hadden, gaven het na de tweede dag simpelweg op. Allemaal. Ze gingen in staking en hieven hun bruine spandoeken: "wij eisen zon".

Het beetje zon dat ze tussen de stortbuien door aangeboden kregen, wezen ze resoluut af. Niet genoeg!

Nat, natter, natst.

Nou zijn het wel dramaqueens hoor, die pelargoniums. Ik heb besloten ze op het balkon te laten overwinteren (durfde het nog niet tegen ze te zeggen), op de grond, niet aan de reling, zodat ze wel beschermd zijn tegen de stormen die we ongetwijfeld ook nog gaan krijgen. Desnoods dek ik ze af met fleece.

De overige planten hadden het wel koud en nat, maar gaven het niet en masse op. Toch heb ik voor alle zekerheid sommige succulenten die de zomer op het balkon gevierd hebben, al naar binnen gehaald. Mijn Crassula Ovata 'Horntree' bijvoorbeeld, die al zes jaar bij mij woont, is me te dierbaar om te riskeren.

Crassula Ovata

Ik had hem als ienie-mienie plantje gekocht, moest iedere voorjaar verpotten.

Ook de sedum, naamloos, maar volgens mij is het de spathulifolium, is naar binnen verhuisd. Het lijkt er op dat ze gaat bloeien, wat natuurlijk heel erg leuk is.

Sedum Spathulifolium

   De grootste plant, ook al zes jaar bij me, die ik naar binnen heb gehaald, is de Clivia. Het is een plant die ik niet bij veel mensen tegenkom, terwijl het een supermakkelijke plant is. Deze zomer heeft ze weken gebloeid op het balkon, met maar liefst zes bloemstengels. Inmiddels is ze zo groot (55cm hoog excl. wortels) dat het steeds moeilijker wordt om een goed plekje voor haar te vinden in mijn kleine flat. Maar ze vindt alles best.

Ik eet nog steeds elke dag tomaat.

De tomaten houden het nog goed vol. Ik hoop dat alle groene nog de kans krijgen rood te worden! Zo niet, dan maak ik er chutney van.

Zoals je ziet, hangen de paarse petunias als natte dweilen in  hun bak. Volgens mijn buurvrouw van 2 hoog wordt het volgende week weer beter. Ik hoop het voor ons allen! September en oktober kunnen zulke prachtige herfstmaanden zijn, dat gun ik iedereen die de zomervakantieprijzen niet kon betalen.

Update Boerenwormkruid 

Inmiddels heb ik met Trichis Publishing B.V. afgesproken dat zij mijn boek gaan drukken. Het plan is dat het in voorjaar 2025 uitkomt. Ik ben blij dat er eindelijk weer schot in zit! Hartstikke leuk, hartstikke spannend en ook best een beetje eng. Maar, zoals Mark Twain al zei: " Keep away from people who try to belittle your ambitions. Small people always do that, but the really great make you feel that you, too, can become great". En ook: "Don't part with your illusions. When they are gone you may still exist,  but you have ceased to live."

Een wijze man, die Twain.

Een heel fijn weekend!

Renée 

182 - EXTRA PHOTOS

 September! Many plants are winding down, but some are now ready to shine.

How verdant do you want it? The colour in the frog pond part of the garden  mostly shows in spring, but I quite like the green as well, it is very restful.

Have a great weekend.

Renée 

182E - Grass: you've got to love it

September has started with very high temperatures: above 30°C, extreme for our delta. My plants are taking it in their stride. The prediction is for heavy thunder and rain,  so I hope they will be still as happy afterwards.

My Pennisetum centre stage.

  My grasses are really at their best right now. When I planted them 3 years ago they were still a bit shy, hiding themselves behind the other perennials. And in year 1 their wild sisters ran rings around them, as if they wanted to show them how it is done. Especially the Pennisetum were dragging their feet. But look at them now!  Almost a metre high, and with gorgeous soft bushy heads.

  The Carex in Hunky Dory are all transplanted from my balcony. I thought it was a cool look to have them on the railing (and it was!), but I quickly realised they would be far happier in the garden.

Carex at the bottom, Cortaderia at the back.

And they are. Compared to the ordinary lawn grass which I trim, the Carex is looking lush! I have it dotted around the garden.

The Cortaderia are doing well too. They were thought to be old fashioned, so very 1970s, but I think they are actually very cool. They take our fierce SW gales without complaint, which I think is legend.

Very tactile, you want to stroke them.

Another grass I moved from the balcony is Stipa tenuissima Ponytails, although I have two plants left there.

Now this one actually looks better on the balcony, I feel. In the garden it rather disappears amongst the other plants. Perhaps it cannot stand the bullying from the wild grasses, that grow much faster and then flop all over the place.

One wild grass that loves to live in my garden is a species we call Hanenpoot (cockrel's foot). It grows outwards from a distinct centre, with very broad soft stems. It is pretty enough to tolerate it in places where it is not in the way, but I trim it in others. Pulling it up is a way to deal with it as well.

Bulbs and wild grass in the woodpile.

   Another type of wild grass I have to deal with, is Couch grass (Kweek in Dutch). It is everywhere. It is my own fault, for I have a 2m wide strip of grass next to my compost heaps, which I leave unmown for the small animals. 

   Especially my frog pond suffers from Couch grass boldly going where no grass should go. It grows in the water, and when I try to pull it out, along comes a mat of roots from the bottom. So far my proper aquatic plants don't seem to suffer, but I dislike it, because it spoils the esthetics of my pond. It looks very scruffy.

Oh, I have finally decided what to grow in the border next to the greenhouse path. I have loads of spring bulbs in there (with a background of hydrangeas), so it looks great from Feb till the end of April, but when they are spent, it looks bare. I experimented with calendula, nasturtiums, digitalis, but it was never just right. I have decided on iris and daylillies. I am trying to grow them from seed, but I have bought some plants as well, and put them in today. Gave them loads of water, as the promised showers never arrived. 

Patience is a virtue, but my virtue...not so much.

Have a lovely weekend, and take a look at the extra photos.

Renée 

   

 

182 - Gras: je moet er van houden

 September is begonnen met hele hoge temperaturen: meer dan 30°C, extreem voor onze delta. Mijn planten doen er niet moeilijk over. Er werd zwaar onweer en regen voorspeld, wat niet kwam.

Mijn Pennisetum vooraan

   Mijn grassen zijn nu echt op hun best. Toen ik ze 3 jaar geleden plantte, waren ze nog een beetje verlegen, ze verscholen zich achter de overige vaste planten. In het 1e jaar werden ze volkomen overlopen door hun wilde zusters, alsof die ze wilden laten zien hoe je dat doet, groeien. Vooral de Pennisetum deden niet veel. Maar kijk nu eens! Bijna een meter hoog, met prachtige zachte aren.

   De Carex in Hunky Dory komen allemaal van mijn balkon. Ik dacht dat het cool zou staan, die grassen aan de railing

 (en dat was ook zo), maar ik realiseerde me na een jaar dat ze in de volle grond veel gelukkiger zouden zijn.

Carex beneden, Cortaderia rechtsboven

En dat zijn ze ook. Vergeleken met het gemaaide gras, ziet de Carex er weelderig uit! Ik heb het her en der in de tuin.

De Cortaderia doet het ook prima. Ouderwets, zo 1970 nietwaar, maar ik vind ze supercool. Ze ondergaan onze zware zuidwesterlijke stormen zonder problemen of klagen, wat ik geweldig vind.

Je wilt ze toch gelijk knuffelen?

   Een ander gras dat ik vanaf het balkon verhuisde is Stipa tenuissima Ponytails, hoewel ik twee exemplaren nog steeds op het balkon heb.

   Maar: stipa ziet er beter uit op het balkon. In mijn wilde tuin is het te delicaat en verdwijnt het teveel tussen de andere planten. Misschien kan het niet tegen de echt wilde graspestkoppen, die veel harder groeien en dan overal overheen floppen. Eén zo'n wild gras dat het heerlijk vindt in mijn tuin is de Hanepoot. Het waaiert vanuit een duidelijk centrum, met hele brede zachte stengels. Het is aantrekkelijk genoeg om het te laten staan op plaatsen waar het niet in de weg staat, maar ik maai het weg in andere. Uittrekken is ook een optie.

Zomerbollen en wild gras in de takkenhoop

Een gras waar ik ook mee te maken heb (en hoe!), is Kweek. Het is overal. En dat is mijn eigen schuld, want ik heb een 2m brede strook wild gras voor mijn composthopen, die ik laat staan voor de kleine dieren en insecten.

Vooral de kikkerpoel heeft last van Kweek, dat gaat waar het beslist niet hoort. Het groeit gewoon in het water en wanneer ik het eruit trek, neemt het een hele mat wortels mee van de bodem. Tot nu toe lijken mijn officiële
waterplanten er niet veel last van te hebben, maar ik baal ervan, want het ziet er gewoon slordig uit.

Oh, ik heb eindelijk besloten wat ik vervolgens in de strook naast mijn kas, voor de hortensias, geplant heb. In de lente is dat een hele aantrekkelijke strook, helemaal vol lentebollen van February tot eind April. Maar als ze uitgebloeid zijn, is het kaal. Ik experimenteerde met Calendula, Nasturtiums en Digitalis, maar het was nooit precies wat ik wilde. Dus nu heb ik Irissen en Daglelies geplant. Goed veel water gegeven, want hier is het al weken droog geweest. Ik probeer ze uit zaad op te kweken van exemplaren die ik al in de tuin heb, maar heb ook wat planten gekocht. Geduld is een goede eigenschap, maar... ik heb er niet veel van.

Fijn weekend, kijk ook even naar de extra foto's.

Renée