152 - Two viruses at once - that's not fair!!

 De laatste week was er niet eentje om met warme herinnering op terug te kijken...

Gelukkig kleur voor mijn deur!

  Eerst werd ik verkouden, te lang zonder jas in de wind en regen gestaan vermoed ik. Toen ontwikkelde die verkoudheid zich tot een vervelend kreng met holteproblemen. En als klap op de vuurpijl, van de regen in de drup, from the frying pan into the fire, liep ik ook nog eens een maag/darmvirus op, compleet met koorts, waarvan ik nu na 4 dagen nóg als een slappe vaatdoek in mijn stoel dweil.

  Ik weet dat Puckie met me meevoelde toen ik voor de zoveelste keer naar de wc rende, omdat ze spontaan meekotste. Op mijn gekoesterde kelim uiteraard, op het laminaat is te gemakkelijk.

Niet mijn week!

Muurbloem en Kornus mas

Uiteraard moeten we er wel gewoon uit samen, dus zwalken we onze rondjes, en ik moet echt driekwart dood zijn wil ik niet kunnen genieten van het ontluikende groen in de wijk, dus heb ik een takje kornoelje geplukt. Eentje maar hoor.

De krentenboom aan het begin van de straat bloeit ook, die is altijd de eerste. Daarna volgen de andere bloesembomen ernaast, kersen zijn dat.

Mijn muurbloemen bloeien

    Mijn muurbloemen komen voort uit één gekregen plantje, dat zich in twee jaar tijd enorm heeft uitgezaaid. Niet alleen in deze bak, maar ook in de andere bakken. Ik kreeg het bloemloos, dus wist de kleur niet, en hoewel ik zelf voor de rose variant zou zijn gegaan, is deze ton-sûr-ton gele wel erg vrolijk bij al die regen. Wallflowers, bakken heb ik ervan verkocht destijds in Londen, want daar zijn muurtjes te over en als deze plant eenmaal gesetteld is, heb je er geen omkijken meer naar.

Opeens bloeit er van alles, hoera!

Tja en verder heb ik niet getuinierd dus, al mijn plannen zijn uitgesteld totdat ik weer de energie heb om een snoeischaar vast te houden

Het is nu even droog en zelfs een soort van licht, dan jeuken mijn handen wel hoor, maar ik hou het toch nog maar even bij rondjehondje.

Vanochtend floten de vogels uit volle borst en waren de eenden ook al druk met elkaar. Ondanks dat het nog pikdonker is wanneer wij langs de Watersingel lopen, hangt de lentespanning daar al voelbaar in de lucht. Nog even en er schieten weer hazen voor ons uit. Nu is het nog een verdwaalde kat af en toe. Maakt Puck niets uit, als het maar rent is het prooi. Wanneer je haar zo ziet tukken overdag (en 's nachts, ze is een Meestertukker) is het bijna onmogelijk je voor te stellen dat zij nog heel veel wilde hond in zich heeft. Maar ik heb haar al meerdere keren in het lange gras zien duiken om in één hap een muis op te slokken. Ze kauwt niet eens. Disclaimer: no animals are harmed if I can help it, m.a.w. ze zit altijd aan de lijn. Maar ja, soms is ze me bij die muizen net te snel af.

Goed. Als je je verveelt: Kasteel Doorwerth is een aanradertje. Ik wens je een goed groen weekend. 

151 - One hundred and fifty-one green stories!

 Het was even droog, dus ik ben naar mijn kletsnatte tuin gefietst om de vlinderstruiken te snoeien. Man, man, man, wat was die tuin nat.

Februari 2024

  De vlinderstruiken liepen overigens al enthousiast uit, die hadden geen last van de nattigheid. Maar de gauras in hetzelfde perk lagen als zielige bruine verzopen hoopjes snot op de grond. En de artisjokken...hemeltjelief. Ook deze liepen al uit, d.w.z. maakten nieuwe bladeren, maar de oude hingen ook als slijm aan de oude stelen. Dus ook die afgesnoeid, want dat bruine slijm, daar werd ik niet bepaald vrolijk van. Eén steel was trouwens te dik om te snoeien, daar moet een zaag aan te pas komen, dus dat klusje is voor een andere keer.

De weer groene Viburnum 

Nu kan je goed zien hoe groot de omvang van die artisjokken in de zomer wordt, al die kale grond (foto rechts) is dan bedekt door artisjokblad. Maar ik was blij te zien dat mijn in de zomer tegen de droogte worstelende viburnum er nu weer beter uitzag. Als hij de komende zomer weer zo moeizaam doorkomt, dan ga ik hem verplaatsen.

Verder heb ik de border naast de kas ontdaan van de ook rottende plantenresten, zodat je de opkomende bollen goed kan zien. En mijn zaadstrooi strategie daar van afgelopen herfst heeft een aantal jonge vingerhoedskruid planten opgeleverd. Dat is leuk, je kunt nooit teveel vingerhoedskruid hebben, vind ik. Uiteraard zullen ze pas in mei 2025 bloeien, maar tuinieren is vooruitzien. Er is bijna niets vrolijkers dan een dikke hommelkont die uit een vingerhoedskruidbloem steekt!

Kleddernat!

  In de vuurborder heb ik ook veel zaad uitgestrooid, maar daar zag ik uiteraard nog niets van. Ik ben zo benieuwd of dat gaat werken. Tja, die brutale familie muis vrat steeds mijn zaadjes uit de potjes in de kas, dus nu heb ik het maar anders gedaan. Tuinieren betekent ook to go with the flow.

  Ik zag ook de rabarbers* uitlopen. Over een paar maanden staat er weer crumble op tafel. Maar verder was er weinig om over te juichen. Behalve de bollen dan, die stonden overal en nergens boven de grond, precies zoals ik het graag zie, voor mij geen nette rijtjes. Gelukkig maar, want die moeten mij door deze maanden loodsen.

* Een van de dingen die ik deze zomer wil proberen is zelf stof verven met natuurlijke verfstoffen. En laat je nou met rabarberbladen een aantal tinten geel/bruin/groen kunnen maken. Het boek zegt dat de verf beter pakt bij wol, maar eigenwijs als ik ben ga ik toch experimenteren met katoen. Voordat je zelf denkt, oh, maar ik heb ook rabarber in mijn tuin,

Nou okay, ik heb één rijtje

  pas op! Ook rabarberblad is giftig. Het bevat een zeer hoog gehalte oxaalzuur en dat is een geducht gif. Overigens worden de bladeren door sommige tuiniers wel als mulch gebruikt. Er is in de groentewereld onenigheid over het eten van de stelen na juni. De ene site zegt niet doen, want de concentratie oxaalzuur is dan te hoog, de andere site zegt lekker smullen. Ik behoor tot de better safe than sorry groep. Wat de gezondheidsvoordelen betreft: er zitten goede bacteriën in de vezels van de stelen, volgens womenshealthmagazine.com , zodat het bevorderlijk is voor de stoelgang.

Over gezondheid gesproken: ik ben verkouden, dus slaap ik gezellig met gehalveerde uien naast mijn hoofdkussen. Het werkt echt! Zolang ze nog geuren, heb ik weinig last van een verstopte neus. Puck was in eerste instantie erg enthousiast over die snack voor 's nachts, totdat ze probeerde er eentje op te eten. Rauwe ui bleek niet haar ding.

Fijn weekend!

150 - My cherished Hellebores

Een plant waar ik niet omheen kan, omdat ze zo lekker vroeg in het seizoen bloeit, is de Helleborus.

Helleborus 'Peach'

  Niet dat ik eromheen wil, want ik ben er dol op! De plant op de foto links staat nu naast de kikkerpoel en bloeit zoals je ziet. Ze heeft drie jaar op mijn balkon gestaan en is langzaam van prachtig perzikkleurig getransformeerd naar gewoon rose. Ook mooi. Dat overkomt me wel vaker, dat een dure (want bijzondere) kleur teruggaat naar de oorsprong. Hoewel ik het niet heel erg vind, voel ik me wel altijd een beetje genept.

  De Helleborus is van het geslacht nieskruid, en familie van de ranonkel. Bijna iedereen kent wel de witte variant die je zelfs in de supermarkt kunt kopen, Helleborus niger. 

Mijn Helleborus niger bloeit ook

 Daarvan zijn verschillende soorten, hoewel ze allemaal erg op elkaar lijken. Het verschil zit vaak in de lengte van de steel en of de bloemen erg naar beneden hangen (zodat je het hart niet kunt zien en dat is nu juist het meest aantrekkelijke deel). Deze plant komt van nature niet in ons land voor, alle soorten zijn in eerste instantie ingevoerd vanuit de Balkan of van nog verder weg.

Mijn Helleborus niger 'Mont Blanc'

In Meeuwenoord weet ik een grote pol te staan van een oervariant, Helleborus argutifolius (foto rechts onder). De plant heeft, wanneer je er erg dichtbij komt, een onaangename lucht, zeer aantrekkelijk voor honden trouwens, ze piesen er allemaal overheen. Puck is er dol op.

Er is nog een stinky soort, Helleborus foetidus (fetid betekent smerige lucht in het Engels), zelfde verhaal; ruikt echt niet lekker en wordt hier Stinkend Nieskruid genoemd.  Maar ik vind haar wel stoer, en bovendien is ze een plant die door vroeg in het seizoen uitvliegende bijen wordt bezocht, dus nuttig. De plant bevat helleborin, wat huid-en slijmvliezen irriteert, handschoenen aan dus!

Helleborus argutifolius

Even terzijde, ik tuinier altijd met handschoenen aan. Er zijn zóveel planten wiens sap kan irriteren, of die zelfs giftig zijn, dat het m.i. verstandig is. Bovendien werd ik vroeger op mijn horticultuurschool gewaarschuwd voor altijd in de grond aanwezige sporen van tetanus en dat is een ziekte waarmee je niet moet spotten! Het was honderden jaren lang één van de twee meest gevreesde ziektes in West-Europa, de andere was lepra. Ik bedoel maar. Een tetanusinjectie was verplicht als je op die school wilde. Gemene rotprikken, je moest er twee, au.

Dus: het staat ontegenzeggelijk sexier met je blote handen in de aarde, maar luister nou maar naar tante Renée en doe je handschoentjes aan. En daarmee eindigt deze les. 

Honderdvijftigste blog...vraagt om een feestje. Ik wens je een heerlijk weekend.

149 - Hurray! Spring has sprung yet again😅

 By the time you read this, it is February, a leap year no less. One more extra winter day to contend with until Spring.

Absoluut!

  Oh! Sorry! Kijk, zo werkt mijn hoofd dus... Zojuist heb ik een Amerikaanse docu zitten terugkijken over een voedselbos in Missouri en dan denk (en schrijf) ik naadloos verder in het Engels. Kan ik niks aan doen, ik heb hier al last van sinds 1976. En ja, ja, ja, ik weet donders goed dat 'men' dit aanstellerige bullshit vindt of erger, maar 'men' kan wat mij betreft een prachtige boom opzoeken en erin gaan zitten hoor. Zoals het lied gaat: I am what I am.

Overigens een prachtig concept, zo'n voedselbos. Dat stel had 5 ha grond en plantte 1000 bomen, allerlei soorten, maar voornamelijk met eetbare vruchten, waaronder pecans (Oh! Pecans! Yum!). Ook kweekten ze hun eigen paddestoelen, kruiden, hadden ze veel soorten bessenstruiken, een grote moestuin, een joekel van een vijver en deden ze aan foraging. Maar wel met een lange termijnvisie, hun bos was nu nog een verzameling stokken die ze tegen de reeën moesten beschermen. Als ik 40 jaar jonger was, dan wist ik het wel!

Mijn kamerjungle

Op de foto rechts een klein deel van mijn eigen bos.

Over de grote Cycas heb ik al een keer geschreven, maar inmiddels is hij zo groot dat ik er om heen moet lopen wanneer ik naar de badkamer wil. Een plant met een middellijn van 1.30m in een kamer van 4x4m is iets om rekening mee te houden. Volgens Alys Fowler doet hij er 100 jaar over om een stam van 6m rond te krijgen, dus voorlopig hoef ik niet te verhuizen, maar toch groeit hij me letterlijk boven het hoofd. Ik denk al na over zijn volgende plaats, want die kast wordt te krap.

De klimplant ernaast, een Philodendronsoort vermoed ik (geen label), kreeg ik als stek met drie bladeren. Inmiddels heeft hij uitlopers van 1m die zich door de Cycas en langs Merlijn slingeren. (Merlin is een druïde die een tijd in een boom woonde, of - andere versie- in een boom gevangengezet werd d.m.v. een kwade toverspreuk. My kinda guy, dus).

Composthopen in bedrijf

  Wéér afgedwaald! DE TUIN

  Vanochtend vroeg composthoop nr 1 gekeerd. Hier heb ik 2 jaar lang alle dorre stengels op gegooid (zie composthoop nr 2). Niet te geloven hoe weinig compost er uiteindelijk overblijft.  Maar wát er over is, is prachtig. Zodra Hunky Dory iets minder zompig is, ga ik het uitstrooien op een bed. Scheelt me weer 1 zak koop-compost, lol. 

  Het was wel even slikken door hoe nat alles is. Bij mij viel het voor de vorst nog erg mee, maar ja, 2x 1000L water erover heeft mijn planten verzopen. Positief blijvend (zucht) gezien is de kans dat de planten het overleven groter dan de ellende van twee door uitzettend ijs gescheurde watervaten. Hoop ik! Volgens guru Monty staat zijn tuin ieder voorjaar onder 20cm water 

en maakt dat de tuin niets uit. Fingers crossed!

De eerste! En vroeg!

Kijk nou toch naar mijn Narcissen, zijn ze niet super cool? Die greppel walkant is een topplek voor bollen. Ik had ze nog niet in bloei verwacht, dus mijn hart sprong op toen ik ze zag. Volgende week zijn het er genoeg voor een bosje voor thuis.

En de kanjer in de kas op de foto hieronder links bloeit ook. Kortom: we gaan de goede kant op! Mijn volgende klus is het snoeien van de vlinderstruiken.

Cyclaam

  Vanochtend hoorde ik op drie plekken spechten roffelen. Veel plezier 

  dit weekend!