134 - My shady nook / mijn schaduwplek

 Na drie keer uitstel omdat ik griep had, hebben Monique en ik afgelopen week gewapend met grondboor, twee waterpassen, een rolmaat en snelbeton twee lange palen (2.40m) en twee gegalvaniseerd ijzeren matten (180x180m) neergezet.

Gaura Butterfly dark pink

  Nu heb ik uren en uren Garden Rescue (BBC) gekeken, dus het principe was mij bekend. Charlie Dimmock en haar team van frisse kerels, onder de tattoos en met piercings, paardestaartjes en piggelmee baarden (leuk, leuk!) laten het er altijd uitzien alsof een kleuter het ook kan. Ik had de dag ervoor al mijn gras gekortwiekt en alles zes keer opgemeten. Altijd drie keer nameten Renée, heb ik van mijn maintenance collega's geleerd, maar voor alle zekerheid heb ik het dus dubbel gedaan. Het lette namelijk nogal nauw, want ik wilde wel dat mijn slimme goot van mijn watervat naar mijn kikkerpoel nog zou functioneren.

Het pastte precies! 

Heb je weleens een grondboor gebruikt? Van te voren had ik me afgevraagd of ik daar de kracht wel voor in mijn armen zou hebben (die rechterschouder is na mijn botbreuk en frozen shoulder nooit meer helemaal de oude geworden), maar ik had geen probleem hem mijn klei in te krijgen, die door al die regen van de laatste tijd weer getransformeerd was van beton naar iets wat op aarde leek. Ik heb het eerste gat geboord, Monique het tweede. En ik had de dag erna spierpijn, zij niet. Paal erin, met zijn tweeën aan de paal gehangen totdat hij echt op de bodem stond, weer meten, waterpassen ertegenaan, en toen het leuke deel: snelbeton. Wat een topuitvinding is dat. Want de boel moet wel bestand zijn tegen die vreselijke Zuidwester stormen die wij hier hebben natuurlijk! Matten er tegen aan en toen heeft Monique ze vastgeschroefd tegen de palen, ik wist namelijk van ons wilgetenen bakken avontuur dat zij een goede hand van schroeven heeft.

Hedera helix voor een bijenfeest

In twee uur waren we klaar, inclusief mijn race terug naar huis omdat ik het zakje met de schroeven in mijn andere tas had laten zitten. Never a dull moment with me! We hadden achteraf een zéér voldaan gevoel, zelfs nog nadat ik eerst mijn autosleutels kwijt was (bleken half onder/achter de auto te liggen) en ook nadat Monique terug naar Hunky Dory moest fietsen omdat ze de grondboor in mijn vlinderstruik had laten staan tijdens het zoeken naar mijn autosleutels. Buurman en Buurman zijn er niks bij.

Het dakje van oud schapengaas heb ik er in mijn uppie op gelegd, dat viel nog niet mee. Het was niet zwaar qua gewicht, maar super onhandig omdat het zo gekreukt was door eerder gebruik; de dorre capucijnerranken zaten er nog in.

Vanaf de kikkerpoel gezien

  En toen het allerleukste deel: de klimplanten. Ik heb 3 grote klimop (Hedera hibernica), een klimhortensia (Hydrangea anomala) en een kiwibes (Actinidia a. 'Issai') er tegen gezet (allemaal afgeprijsd, ik zeg je: koop je planten aan het eind van het seizoen!). Bij de laatste klimop groef ik een mierennest op, die waren niet blij met me. En ik heb een plekje gereserveerd voor de hop die ik ook wil, maar tot nu toe niet kon vinden. Mijn Hedera helix die ik 2 jaar geleden al voor de bijen tegen het watervat had gezet, kon ik nu ook mooi tegen het gaas opbinden. Het ziet er nu nog wat iel uit, maar wacht maar! Ik verheug me nu al op volgend jaar.

 border met Gaura Butterfly white

En daar gaat het uiteindelijk om, nietwaar? Tuinieren is geloven in je eigen toekomst. Op Instagram@songsmith2962 staan meer foto's van en verhalen over mijn tuin. Ik wens je een fijn, groen weekend.

133 - Four plants that rock in Autumn!

Vroeger vond ik Asters best saai. Maar toen kende ik maar één variant. Inmiddels weet ik beter en heb ik zelf al 4 soorten in Hunky Dory staan en ik wil er meer.

Horizontalis (li.) en divaricatus 

De soort die ik kende uit de tuin van mijn moeder was Aster ageratoides. Ik kwam deze aster ook op mijn wandelvakanties in de Ardennen, de Eifel en England vaak tegen.

Asters komen oorspronkelijk uit Noord-Amerika en houden volgens de tuinsites van vruchtbare, licht vochtige, maar goed water doorlatende grond op een zonnige plek. Whaaa-hahahaha! Nou, ze houden ook van mijn betonklei hoor. De aster van buurman Hans (die 'gewone') heeft zich overal aan mijn kant van de erfscheiding uitgezaaid en is een meter hoog, vol met bloemen waar de insecten dol op zijn.

Mooi toch?!

Ze heeft wel de neiging schots en scheef te groeien, dus probeer ik haar soms recht te zetten m.b.v. een bamboe stok; trekt ze zich niks van aan, ze is zo'n sterke groeier dat ze dat stokje scheef trekt. 

Een andere herfstplant waar ik dol op ben is de Caryopteris x clandonensis.

Deze struik (want dat is het) ziet er de hele lente en zomer uit alsof het nooit wat kan worden. De bladeren komen er laat aan, geen enkel zicht op bloemen, en net wanneer je denkt wat een suf ding, begint hij in september prachtig te bloeien.

Bij mij staat er eentje op het balkon, klaar om naar Hunky Dory te verhuizen. Het is een geliefde plant bij bestuivers, heeft prachtige lavendel-kleurige bijzondere bloemen, ruikt lekker kruidig-citrusachtig en bloeit t/m oktober. Maar oordeel vooral zelf op de foto hier linksonder!

Compleet met hommel

  Ik hoop wel dat hij ook van mijn betonklei houdt, we gaan het zien.

  De derde rocker waar ik je op wil wijzen, is Physostegia. Ik heb twee soorten: een witte (Summer Snow) en een roze (Vivid), waarbij gezegd moet worden, dat de roze het beter doen dan de witte.

  Ze kunnen tot 80 cm hoog worden, maar bij mij halen ze dat (nog?) niet, 50 cm is wel het matje. Ook zij komen uit Noord-Amerika en zijn geliefd bij bestuivers.

  Wat ik zo aantrekkelijk vind aan deze plant is de smalle donkergroene bladeren en dat de bloemaren ook wanneer de bloemen nog niet echt uit zijn al heel mooi zijn.

Psysostegia Vivid

Ze tolereert matig vruchtbare grond en lichte schaduw, dus is uitermate geschikt om achter mijn rode vlier te staan. Ik moet waarschuwen dat ze op rijke, vochtige grond invasief kan worden (zal ik geen last van hebben). Maar wat dan nog? Beter deze beauty dan raaigras.

Nummer vier, maar zéker niet op de laatste plaats, is de Gaura. Ze is me als simpel White verkocht.

Gaura White

 En allemachtig wat een dijk van een plant is dit!

 Afgelopen jaar, toen ik haar had geplant, deed ze het in die gortdroge zomer al geweldig. In het voorjaar heb ik haar flink teruggesnoeid, net als de roze Gauras die ik ook heb. Die hadden het daar duidelijk moeilijk mee (note to self: rustig aan met die snoeischaar bij de gauras!), maar de witte totáál niet. Ze begon meteen weer uit te lopen en bloeit nu al 4 maanden. Net een wolk kleine witte vlinders.

 Ik hoop dat ik je misschien op iets anders gebracht heb dan de obligate dahlias (hoe mooi ook) voor in je herfstborders. Deze vier vaste planten hoef je ook niet op te graven, te checken op knolrot en vorstvrij op te slaan. What's not to like?

Meer tuinverhaaltjes op Instagram@songsmith2962 . Ik wens je een fijn groen weekend!

132 - Of mice and men and best laid plans

Van tijd tot tijd heb ik grootse plannen voor mijn tuin, maar even vaak gooi ik ze ook weer terug in de denkbeeldige la in mijn hoofd en kwak ik die la gauw weer dicht. 

Ondanks de hitte groeit het gras

Ik ben namelijk eerlijk en realist genoeg om toe te geven dat ik wel héél goed ben in het bedenken van dingen, maar niet zo goed in het uitvoeren. En ik wil niet iedere keer om hulp vragen. Tot nu toe zijn mijn grootste bouwprojecten de composthopen van pallets en de verhoogde tinnen plantenbakken. Allebei goed gelukt, dat wel. De twee bakken van wilgentenen zijn ook gelukt in die zin dat ze in elkaar zitten en geen aarde lekken, maar ik had wel de verkeerde maat besteld. En die tenen beginnen nu al uit elkaar te vallen- zwaar zonde van mijn geld!

De kikkerpoel: werkt en ziet er prima uit, maar is bij nader inzien eigenlijk toch te klein.

Wel heel vredig...

Het verbouwen van mijn schuur zodat ik een deur heb aan de voorkant en er niet iedere keer omheen moet lopen: ik heb gewoon de moed niet om daaraan te beginnen.

En nu wil ik een plek náást de kikkerpoel waar ik in de schaduw kan zitten. Ik wèrk namelijk alleen maar in mijn tuin en ben gedwongen naar huis te gaan wanneer ik behoefte heb aan schaduw en dat heb ik nogal eens op mijn stukkie grond pal in de zon van vroeg tot laat. Het plan is als volgt: twee 'matten' (voor klimmers) als muren, met een schapengaas dak (dat gaas ligt verkreukeld in de schuur, hergebruik) en een snelle klimmer ertegenaan/overheen die er één geheel van maakt, het er organisch uit laat zien als het ware. Ik denk o.a. aan hop, prachtig met die bellen. Het hoeft niet groot, maar groot genoeg om er mijn stoel in te zetten. Optimistisch denk ik dat dit toch wel te doen moet zijn?

Dus ik ben me eens gaan orienteren. Ik heb naar houten schotten gekeken, mooi, kant en klaar, maar dacht ja, en dan kan ik over een paar jaar wéér. Wilgentenen schotten vallen onmiddellijk af (zie boven). Dus heb ik twee ijzeren matten besteld. De vrouw van het tuincentrum verzekerde me dat die minimaal 20 jaar meegaan (nou, dan ben ik 85, wie dan nog leeft dan zorgt hoor) en palen. Het neerzetten wordt nog wel een dingetje, want het moet natuurlijk wel Zuid-Westen windkracht 10 bestendig zijn (al 3x meegemaakt sinds ik Hunky Dory heb). Maar goed, ik ga mijn best doen. Gelukkig krijg ik hulp van vriendin Monique, die twee rechterhanden heeft.

Ondertussen puffen mijn planten en ik terwijl ik dit schrijf weer van de hitte.

Deliriously happy Canna

 De Cannas komen wel eindelijk aan hun trekken, die vonden het weer in juli en vooral augustus helemaal niks. Ze maken opeens veel bloemen. Daar wordt dit mens ook blij van.

Het is een beetje dubbel: aan de ene kant is het heerlijk dat het toch weer zomer is, aan de andere dat ik erg slecht tegen die hitte kan en tussen 12.00 en 21.00 werkelijk tot niets kom. Kan je je die cartoons herinneren uit de jaren 70 van Snoopy, die filosofische witte hond van Charlie Brown?

Ligt als een plasje op het dak van zijn hondenhok? Well, that's me, folks!

Als je meer verhalen wil lezen, klik dan op Instagram@songsmith2962 . En dan wens ik je een heerlijk groen weekend!

131 - Gratis planten ; altijd leuk toch?

 Tuinieren zonder iedere keer de portemonnaie te moeten trekken, dat is mijn streven. Het is een streven, en lukt dus niet altijd. Wanneer je volledige zaaivoorraad door de muis die je kas gekraakt heeft wordt opgepeuzeld bijvoorbeeld, wat me dit voorjaar tot twee keer toe gebeurde.

De eerste week van September

 Toch blijf ik het proberen, het met gras inzaaien van mijn paden is een voorbeeld. Ja, dat kostte me een doos graszaad, maar dat is veel goedkoper (en eenmalig) dan ieder jaar dure zakken houtschors kopen. Ik kan met vreugde melden dat het gras inmiddels opkomt.

Een ander voorbeeld is het scheuren/delen (komt op hetzelfde neer) van mijn geranium nodosum, oftewel de Ooievaarsbekken. Ik heb vijf pollen en verwacht daar dus minimaal 15 nieuwe planten uit te halen. Ze worden niet hoger dan 20 cm, maar zien er als een van de eerste groeiers in het voorjaar superfrisgroen uit en krijgen lieve rose bloemetjes. Daar word ik erg blij van na een lange grijze winter. Bovendien gaan ze wanneer je ze na de bloei kortknipt (echt kort!) gewoon nog een keer groeien en bloeien. Kanjers zijn het!

Ook mijn lievevrouwenbedstro ga ik delen. Hetzelfde lakenenpak als de geraniums. Opgraven, spa erin - tják! - en beide delen opnieuw planten. Ook dit zijn zulke dankbare planten, zéker wanneer je ook hen na de bloei goed kort knipt.

 Digitalissen hebben zich uitgezaaid

De vele digitalissen uit winter 2022 (toen was familie Kraakmuis er nog niet) hebben geweldig gebloeid en zichzelf uitgezaaid rondom de vijver, maar hopelijk ook elders in de tuin. Ik heb ze namelijk een handje geholpen door het zaad uit te strooien. Uiteraard hebben ze een jaar nodig om hun bladrozet te groeien en bloeien ze pas in 2025. Maar dat mag.

En de massa's nigellas komen nu alweer op, die zaaien zich net als de Californische slaapmuts  gigantisch uit. 

Bij het planten van wat Salvia Amistad (gekocht, okay, schuldig) kwam ik tot mijn vreugde een aantal baby kaardebollen tegen. Daarvan had ik het zaad (uit de berm waar ik met Puck loop) in het voorjaar rondgestrooid. Kaardebollen zijn superplanten wanneer je vogels wil lokken (en dat wil ik) die zijn gek op de zaden, maar ook bijen, want die zijn gek op de nectar van de bloemen. 

Gras!

Eindelijk heb ik ook Erigeron gevonden. Mexican Fleabane, of Fijnstraal in het Nederlands, is een Mexicaanse madelief die zich, als ze jouw tuin leuk vindt ieder jaar meer uitbreidt. Ze houdt van arme grond, met liefst ook flink wat grit, kiezels of andere steentjes, want in Mexico groeit ze in de woestijn. Ik had al 3x geprobeerd haar te zaaien, maar er kwam nauwelijks wat op ( ik wijt het aan te rijke grond en wil toch weer even zeuren over dat wij hier geen 'Engels grit' kunnen krijgen!) Ik heb één miezerig exemplaar weten over te houden en in de kiezels naast de kikkerpoel staan. De twee aangeschafte plantjes staan zolang in mijn balkontuin, zodat ik ze in de gaten kan houden. Ik geef het nog niet op, want ze past perfect in mijn tuinconcept, liefst rondom de kikkerpoel waar ze haar gang kan gaan.

Voorlopig op het balkon!

Goed, ik wijs je weer even op Instagram@SongSmith2962 voor als je meer tuinverhaaltjes wil. Heb een goed groen weekend!

130 - Oh help, het is alweer (meteo) herfst!

 Over de bladeren van de bomen langs de singel waaraan mijn volkstuin ligt, begint al een bruine gloed te liggen. En veel van mijn vaste planten zien er wat verfomfaaid en vermoeid uit, alsof ze een beetje brak zijn na een nachtje dansen.

Een beetje moe...

  Zelf ben ik vandaag ook stram, want gisteren heb ik al mijn houtsnippers van mijn paden geschept en onder de bloembedden verdeeld. Waarom, vraag je je misschien af. Nou, niet omdat ik die houtsnipperpaden niet meer mooi vond, maar omdat ik me realiseerde dat ik echt ieder jaar kostbare zakken vol zou moeten aanschaffen om die paden goed te houden èn omdat ik met al die regen van juli/augustus gèk werd van het onkruid dat er doorheen opkwam. Ja, ja, ja, worteldoek, ik weet het. Maar laat ik dat nou juist niet willen! 

Vóór het wegscheppen

Dus nu ga ik gras zaaien, geholpen (hoop ik) met de week regen die ons weer voorspeld is. Sinds ik mijn trimmer heb, ben ik niet meer bang van gras. Uiteraard komt dat onkruid ook in het gras op, maar dat mag, ik maai het gewoon af voordat het echt vervelend wordt, althans dat is het plan. Het zal Hunky Dory een andere uitstraling geven, lijkt me ook wel weer spannend. Maar verwacht geen gemillimeterd gazongras van me! Langs mijn composthopen heb ik al een (wild) stukje proefgras, en dat werkt.

Waar bruin is, komt groen

 Ook heb ik de lavendel gesnoeid, ik doe dat altijd direct na de bloei. Er staan twee soorten door elkaar, Engelse en Franse en die worden niet even hoog en breed, dus het is geen keurige loodrechte cirkel. Terwijl ik bezig was, fladderden de witte vlinders om mijn hoofd, er was een explosie van koolwitjes. Toen ik snel mijn mobiel haalde om ze te filmen, waren ze allemaal verdwenen, typisch. Wel zat er een dikke bruine pad vanonder de scabiosa gemelijk naar me te staren. Hij was waarschijnlijk verongelijkt dat ik hem net bekogeld had met Franse boomschors.

Physocarpus opufolius Little Angel

Het prachtige struikje rechts, de Physocarpus, is heel blij met de regen, ik zag haar gedurende die droge mei/juni maanden worstelen om zich te settelen en moest haar regelmatig water geven (sssstttt, niet tegen de rest van dat bed zeggen). Ze is nu nog maar een kleuter van 60 cm hoog en zou in 5 jaar 1.50m moeten worden. Je ziet dat ik tuinier met mijn tuintoekomst in gedachten. Net zoals mijn tuinbuurman van midden 80 die me gelukkig verzekerde nog wel even door te gaan.

En de zoveelste bui

Nog even wachten en dan kan ik de vaste planten die op de verkeerde plaats zijn gezet (door mijzelf, duh) verzetten. De grond is nu ondanks de regen nog kei- en keihard, toen ik mijn aster novi belgii Marie Ballard verplaatste (stond zielig overschaduwd door de artisjokken) had ik zóveel moeite mijn spade in de grond te krijgen voor het plantgat, dat mijn natte schoen eraf gleed en ik mijn scheenbeen sneed aan, ja, aan wat eigenlijk? Zal wel een scherp takje geweest zijn. Bloéd! Afijn, dat was de sensatie van die dag, never a dull moment when in the garden.

Klik op Instagram@songsmith2962 voor meer foto's en tuinverhaaltjes. En als je in de buurt bent volgend weekend: op zaterdag 9 september (Open Monumentendag) treedt mijn band Multifocals op in Het Arsenaal, Rozemarijnstraat 46a, Brielle. We spelen om 13.00, 14.00 en 15.00. Ik wens je een fijn groen weekend.