125 - Energieke Echinacea

 Je hebt het misschien al in een eerdere blogpost van me gelezen: ik werd verliefd op deze plant in Ontario, Canada.

Echinacea purpurea in H.Dory

 Natuurlijk kende ik de naam al van de pilletjes die ik weleens slikte om griepverschijnselen te onderdrukken, maar de plant zelf zag ik pas daar en niet één maar een heuvelveld vol.

Het jaar daarop probeerde ik zonder succes Echinacea purpurea in mijn toenmalige tuin uit; ze vond het niks en was het volgende jaar verdwenen.

Ik geloof heilig in het principe 'de juiste plant voor de juiste plek', dus wanneer een plant het opgeeft, dan luister ik daarnaar (voorbeeld: in die tuin deed de Japanese Anemoon het geweldig! Van één gekregen plant had ik na een paar jaar meters en meters. In Hunky Dory hebben 3 verschillende J. Anemonen verleden zomer de geest gegeven. Okay. Ik luister!). Maar nu zag ik dat buurman Hans een Echinacea had die het best goed deed, dus ik dacht yes! En ik kocht verleden jaar 3 verschillende soorten.

E. purpurea 'White Swan'

De witte vond ik de meest interessante.

Ze waren bescheiden (en best prijzig), maar ze bleven leven.

Ze zijn familie van de Aster, dat kan je goed zien en komen behalve in Oost Canada ook voor in Noord-Oost Amerika. Wij noemen hem zonnehoed, Amerikanen Coneflower. Ze houdt van goed doorlatende grond (pardon? Bij mij houdt ze zelfs van mijn zomerbeton) en zon, de naam zegt het al hè? En ze heeft drie grote voordelen: ze staat zelfs bij onze deltawind stevig op haar stelen, alle soorten bijen, vlinders en motten zijn wild van haar en slakken lusten haar niet. Ze is niet giftig en je schijnt haar bloemblaadjes te kunnen eten, maar dat vind ik eerlijk gezegd zonde, laat haar maar fijn gewoon staan pronken. En niet afknippen, want de uitgebloeide cones zijn ook mooi!

Gecombineerd met Knautia

Ik heb twee roze soorten aangeplant, maar ben de labels kwijt en eerlijk gezegd zie ik ook nauwelijks verschil, de een is ietsjes lichter van kleur dan de andere, en ze laat haar blaadjes meer hangen, zodat het meer een rokje is dan een kransje.

Nu had ik verleden jaar ook Rudbeckias en daar zag ik ook nauwelijks verschil mee! Misschien omdat ook die plant familie is van de Aster?

Het slechte nieuws is dat mijn Rudbeckias bijna  verdwenen zijn, het goede nieuws is dat alle drie mijn Echinaceas weer opgekomen zijn dit jaar en nu veel grotere planten zijn geworden. 

Dit smaakt naar meer! Ze combineren ook prachtig met mijn Knautias, vooral de roodbruine (de donkere vlekken links, goed kijken), en met de Salvias (die nog niet bloeien op de foto links) en Verbena, Buddleia  en Alliums. Dus dat 'oh, wow' gevoel dat ik in Canada had, begint te komen in Brielle.

Kijk, hier zie je de Knautia beter

Verder heb ik de cadeaubonnen die ik van school kreeg besteed aan een trimmer. Eindelijk een goede manier om mijn gras in toom te houden! Het riet kan hij niet aan, maar ik ben al heel blij. Op mijn knieën pol voor pol er uit trekken was mij toch net een beetje teveel van het 13e-eeuwse gevoel! Overigens zal ik dat toch in de boomgaard nog een keer moeten doen, want daar kwam mijn trimmer helaas niet doorheen. Ik dacht al aan een zeis, maar met mijn gebruikelijke portie geluk (lees: geen) hak ik dan waarschijnlijk mezelf bij beide enkels af. Doe maar niet.

Wil je meer lezen en foto's zien, zoek me dan op Instagram@songsmith2962 

Fijn groen weekend!

124 - Crocosmia van De Kaap

 Wij tuinenthousiastelingen hebben veel te danken aan Zuid-Afrika. Want veel van onze lievelingen komen oorspronkelijk daar vandaan.

Crocosmia 'George Davidson'

Voor mij is mijn tuin niet compleet wanneer er niet tenminste één Crocosmia in staat, en ik heb tot nu toe twee soorten geplant. Degene links op de foto, die oranje begint maar geel is wanneer de bloem opent en de meer bekendere rode Crocosmia 'Lucifer'. 

Verleden jaar in de Hortus Botanicus Leiden hadden ze het brede grindpad naar de tropische kas helemaal versierd met grote houten bakken vol Crocosmia, of Kaapse Lelie zoals hij ook wel wordt genoemd. Ik ben de volgende dag meteen naar mijn kweker gereden voor zaad. Crocosmia masonorum is de beste winterharde soort. De hybride soorten kunnen ook wel tegen een stootje, maar hebben een hekel aan natte voeten in de winter (en laat mijn Hunky Dory nou lekker zompig worden...).

Zelf gezaaide Lucifer

Gek genoeg willen ze in de zomer toch liefst regelmatig een bui op hun kop! Dat vond ik vreemd (Zuid-Afrika, droog!), totdat ik besefte dat die Kaap daar regelmatig in de mist van laaghangende wolken verdwijnt.

Verleden jaar heb ik ze zelf gezaaid, Lucifer, en ze als ienie-mienie blaadjes aan het eind van de zomer uitgeplant in de vuurborder. Dit jaar heb ik daar veel blad en een paar, wel prachtige, bloemaren. Ik hoop dat ze zich nog wel enorm gaan uitbreiden.

Het begint te komen

 Soms zou ik stiekem wel even een kijkje in de toekomst willen nemen, over tien jaar of zo. Gewoon, om te zien hoeveel er van mijn tuinplannen terecht gaat komen. In ieder geval is mijn vuurborder dit jaar al een stuk vuriger dan verleden jaar, toen hij gedomineerd werd door geel. Geel is okay, geel is prima, maar ik wilde ook zomerrood en dat was er nog niet. Nu al wel, mijn rode/roestbruine struikjes (Crotinus coggyria 'Royal Purple, Photinia 'Red Robin ,Leucothoe 'Zeblid', Physocarpus opulifolius 'Little Angel' en een prachtige maar naamloze rode vlier) groeien goed en nu heb ik dus ook mijn Kaapse schonen hier en daar ertussen staan. Een van mijn wensen voor deze border is een paar bloedrode rozen.

George in zomer '22

  En de Canna 'Kreta' staat er ook mooi tussen, maar eigenlijk moet de border nog wat voller zijn, want ik vind die lelijke zwarte plastic potten zo...lelijk! Die moeten gecamoufleerd worden. Terwijl ik dit schrijf, denk ik: verven? Hmmmm, ik zal eens uitzoeken of er geschikte verf is voor plastic.

Of met plastic pot en al in een andere, wel mooie, pot. 

Je ziet het, ik verveel me geen minuut.

Overigens ben ik op zoek naar ouderwets steenafval, je weet wel, kapotte rode of gele baksteen. Je vindt dat vaak bij ingestortte oude gebouwen, maar ik zou zo gauw niet zo'n plek weten in Brielle, hier ruimen ze alles cosmetisch op, er mocht eens een met een Alpaca wandelende toerist over struikelen. Ik wist een plekje (oude toegangspoortje van de voetbalvelden) maar dat had de gemeente laten buldozeren voordat ik langs kon komen met mijn emmertje en schepje, jammer!

Goed, tijd om je een fijn groen weekend te wensen. Meer verhalen op Instagram@songsmith2962,  waar ik nu ook af en toe een historisch Den Briel verhaaltje post.

123 - Wie wat bewaart, heeft wat!

 Nu ik officieel met RVU ben, word me erg vaak gevraagd wat ik nu met mijn tijd ga doen, of ik niet bang ben dat ik in een gat val, of ik me niet ga vervelen, en of ik wel uit kom met mijn geld.

Me vervelen? Echt niet!

 Ik zal de vragen even één voor één beantwoorden.

1. Wat ga ik met mijn tijd doen?

Het boek waar ik al een jaar aan werk, gaat nu afgemaakt worden. Ook blog ik (zoals je heel goed weet, hahaha), heb ik een coverband, Multifocals, die deze zomer drie keer zal optreden en dus moet oefenen, schrijf ik teksten, schilder en guts ik en bereid ik een workshop creatief schrijven voor voor de Bibliotheek ZHE (december). Oh, en ik heb een grote tuin en een kleine balkontuin, die dagelijkse aandacht vergen. Het is gewoon een wonder dat ik nog tijd over houd om mijn huis te reinigen, maar eerlijk gezegd lukt dat maar af en toe.

Mijn 'gat'

2. Ben ik niet bang in een gat te vallen?

Het enige gat waar ik in kan vallen is mijn kikkerpoel en ik weiger aan andere gaten te denken! Ik heb gedurende mijn leven al wat bodems mogen aanschouwen en weet daardoor dat putten niet mijn ding zijn. Ik probeer daar dus ver vandaan te blijven.

3. Ben ik niet bang me te gaan vervelen?

Me vervelen? Moi? 

Nu zou ik kunnen beweren dat ik het woord niet ken, maar dat is natuurlijk rubbish. De enige momenten dat ik me verveel is wanneer ik omringd ben met mensen die mij niets te zeggen hebben dat mij interesseert.

Een spontane aanwaaier

 4. Ga ik wel uitkomen met mijn geld? 

Well, fuck knows.

We gaan het zien. En niet schrikken van de krachtterm, ik ben wat de Engelsen een 'foulmouth' noemen. Maar ik kan me gedragen als het moet hoor. Dit is mijn blog, and I'll swear if I want to.

In mijn voordeel is dat ik totáál niet materialistisch ben; dure spullen/dingen boeien me niet, ik volg geen trends, volg geen mode, rijd mijn 2e-handsje helemaal op, ben al 5 jaar niet op vakantie geweest, drink geen dure drankjes, weiger voor streamingdiensten te betalen, doe al 6 jaar met dezelfde mobiel en lees 99% gratis boeken of uit de bieb. Bovendien heb ik 6 jaar geleden een huisregel ingesteld: er komt pas iets nieuws als het oude kapot is en niet meer te repareren valt. Kringloopwinkels zijn top. Koopjes jagen is een sport. Een flatje van 45m2 hebben helpt ook, want er past gewoonweg niet veel in. En ja, ik ga lekker wèl af en toe uit eten en naar een regionaal concert. Maar €300 uitgeven aan een band (en dan nog €8 voor één drankje)? Doe effe normaal! Uiteraard mag iedereen voor zichzelf weten waaraan hij zijn geld uitgeeft, ik ben zéker geen moraalridder en gun mijn medemens (bijna) alles. Dit is simpelweg het antwoord op een vraag.

Overigens (eerlijkheid is een deugd😋) geef ik wèl geld uit aan mijn tuin, maar zo min mogelijk! En mijn zelfzaaiers, aanwaaiers en vaste planten helpen daar enorm bij, de lieverds.

Mijn eigen groente

Okay, dit was even wèg van de tuin, maar dat moet kunnen. Zojuist heb ik een salade gegeten van mijn eigen komkommers, tomaten, paprika, en sjalotjes, met Lidl hazelnoten en feta, afgemaakt met zelfgemaakte dressing van olijfolie, citroensap, honing, peper en zout. Was erg lekker, al zeg ik het zelf.

Op Instagram@songsmith2962  staan meer tuinverhaaltjes en veel foto's. Fijn groen weekend!

122 - Hoogzomer in Hunky Dory

 We zitten al in juli. 'Tomorrow belongs to those who can hear it coming' zei David Bowie. Het gaat nu opeens veel te snel, nog even en het is alweer november, de langste dag ligt ruim achter me, ik krijg opeens haast om nog van alles te realiseren voordat de eerste sneeuw valt!

Coreopsis, Crocosmia, Daglelie

Overdreven? Misschien, maar de emotie is echt. Deze zomer word ik 65 en never fucking mind dat ik in mijn hoofd nog 30 ben, my time is running out, how did it come to this? (een quote van Muse, ik ben een vat vol quotes, echt handig wanneer je huis in brand staat).

Serieus, er zijn nog zoveel dingen die ik wil doen met mijn tuin (en leven)! Om te beginnen met mijn Cannas. Mijn Zomerfestival dancers waren niet echt happy in de kas. Ja, eerst wel, maar toen de zon onbarmhartig gewoon door de witkalk op het glas heen scheen, riepen ze luid haal me hier uit, ik stik! Dus ben ik maar weer naar de kweker gereden voor zakken aarde, ze beginnen al te grijnzen wanneer ze me daar zien. Gelukkig had ik in mijn schuur nog wat grote potten, dus de Cannas uit de kas, in de pot en naar de tuin.

Canna 'Kreta'

Zeg nou zelf, is het geen plaatje? En hij bloeide nog niet eens. Ik moet er uiteraard wel weer langs met mijn gieter...Maar niets zo bevredigend als een Canna een plens water geven.

Ze staan nu alle zes tussen de andere planten.

Ik ben er ook eindelijk uit hoe ik mijn pergola ga maken, maar ik hou het nog even voor me. Ik kan al wel verklappen dat het me heel weinig geld gaat kosten, want ik ga de dingen gebruiken die in mijn schuur stonden toen ik de tuin overnam. Ook voor mijn geplande windkering trouwens. Maar de plannen gaan voorlopig nog de ijskast in, want ik krijg nu toch geen spa in de grond. En ondanks de loeiharde wind (kracht 8!) deze week had ik het weer zo heet dat ik er naar van werd. Later dan 08.00 of vroeger dan 19.00 moet ik gewoon niet gaan, ik kan er niet tegen.

Deze (ook 'Kreta') bloeit al wel

 Ik weet niet of je het kunt zien, maar de tomaten en bonen van buurman John in de achtergrond staan er pront bij. Hij begiet ze, logisch, anders zou het nu stro zijn. Toen ik gisteravond bezweet van de fiets stapte, was Leo net klaar met sproeien en bood mij de slang aan. Dat liet ik me natuurlijk geen twee keer zeggen! Dus de hele tuin een plensdouche bezorgd waar ze heel blij van werd. En ik ook. De storm van woensdag had mijn kasraam (krijg ik opeens niet meer dicht) gelukkig gespaard en ook de obelisken en Artisjokken stonden nog overeind, maar veel Verbena bonariensis en alle Ooievaarsbek lagen wel plat. De laatsten moeten tòch gesnoeid, dus no worries en de Verbena heb ik opgebonden.

Zonsondergang gisteren

Even wat anders: ik ben nu ik met pensioen ben voor mezelf begonnen. Mijn eerste wapenfeit is een KvK nummer (voor de workshops en bijlessen die ik ga geven) en mijn tweede is dat ik op mijn Instagram@songsmith2962 naast tuinverhalen ook historische verhalen over Brielle ga schrijven. Check it out, zou ik zeggen!

Fijn groen weekend!