99 - Vorst na regen, bepaald geen zegen

 De titel is weer een van die nutteloze gezegden die rondzwerven in de spelonken van mijn brein. Geen idee waar het vandaan komt, maar ik ben het er wel mee eens.

Januari 2023

 Want wat was het nat, de afgelopen tijd! Er is hier zóveel regen gevallen dat het op de parkeervakken in mijn straat niet meer wegzonk, dus de auto's stonden tot hun wieldoppen in het water. Puck vond dat superinteressant en wilde er iedere ochtend even naar gaan kijken. Wat zou er dan in zo'n hondekop omgaan he? Oh, kijk, veel water, zou er vis in zitten? Zoiets. Ze is dol op vis eten.

Opeens was dat water in ijs veranderd en ook dat vond ze de moeite van het onderzoeken waard. Ijs blijft vreemd spul voor mijn Antilliaanse dushi. Maar ik wilde snel naar Hunky Dory voordat de zon de rijp had doen smelten.

Ik was op tijd en kon wat mooie foto's maken. Maar tegelijkertijd dacht ik wel oh jeetje, alles weken lang kleddernat geweest en nu al twee nachten vorst er overheen, ik hoop dat mijn planten nu niet kapot vriezen. 

De narcissen strak in de knop

En hoewel mijn narcissen al heel ver boven de grond stonden, was ik een beetje teleurgesteld dat ik verder geen enkele bol kon ontdekken, terwijl ik er zóveel geplant heb in oktober/november.

De rabarber daarentegen liet al knoppen en zelfs een ontluikend blad zien. 

Het blijft een verrassing, die tuin van me. Bijna niets gaat zoals ik het me voorstel...

Rabarber

 In de kas had nu ook bijna alle peterselie het opgegeven, maar de snijbieten trokken zich nergens wat van aan en stonden frisgroen te pronken. Wat een die-hard is die plant! Ik oogst er al maanden van. Vanavond eet ik dus snijbiet. Ik snij het fijn, haal sommige nerven eruit wanneer ze te stug zijn en wok het met om het even welke andere groente ik die dag eet. Mijn kookkunsten voor mij alleen komen meestal neer op 'flikkermaarinskie', wat altijd een kleurrijk en vaak zeer smakelijk resultaat oplevert (en ik hoef nooit kliekjes weg te gooien, dus het is nog duurzaam ook). 

Snijbiet (chard)

Mocht je ooit bij mij eten: wanneer ik gasten heb, doe ik beter mijn best hoor, hoewel ook dan groenten de hoofdrol spelen. Vanavond bijvoorbeeld, maak ik empenadas, met alles erop en eraan, witlofsalade en rijst.

Het is nu 17.37 en nog niet helemaal donker, heerlijk! De lengende dagen zijn wat mij betreft het aantrekkelijkste van heel januari. Af en toe horen Puck en ik zelfs al een vroege vogel bij de eerste uitlaatronde om 06.00 (en nee, ik bedoel daarmee niet de arbeidsimmigranten die hier om die tijd in twee- of drietallen rondhangen op de parkeerplaatsen totdat ze opgehaald worden om naar hun werk te gaan. Ik zeg ze goedemorgen en ze zeggen allemaal na aanvankelijke aarzeling/verbazing op de eerste dag braaf goedemorgen terug. Eens een juf, altijd een juf!)

Wil je meer lezen, zoek me dan op Instagram@songsmith2962 en ik wens je een heel gezellig weekend!

98 - De eerste krokus; hoop!

 Blue Monday 2023:

'Hope is a dangerous thing for a woman like me to have' zingt Lana del Rey en daar sluit ik me volledig bij aan.

De bol als symbool van wedergeboorte

Ergens op het internet, ongetwijfeld op een van de vele tuinsites die ik volg, las ik dat je de winter niet moet zien als het eind van de seizoenen, maar als het begin van de nieuwe. Ook daar kan ik me in vinden. In mijn balkontuintje zie ik de eerste gele krokus, bijna platliggend door die niet-aflatende doodvermoeiende stormwind die ons nu al meer dan een week teistert, en dan haal ik toch opgelucht adem. Gelukkig. De planten worden wakker. Mijn rose helleborus bloeit al, mijn verbena bonariensis stuurt verse groene stengels de lucht in, mijn calendula laat opeens frisgroene blaadjes zien tussen de zompige bruine van afgelopen zomer, mijn naamloze groene varen ziet er fris en  fruitig uit en mijn gele muurbloemen hebben bloemen.

Jaren naar op zoek geweest!

Door ervaring wijzer geworden wacht ik nog even met het voorzaaien; verleden winter was ik zo enthousiast dat ik een kas had dat ik al in januari begon en driekwart op de composthoop belandde, maar nu wacht ik netjes tot maart. Ik woon te klein (en hèb niet eens een vensterbank) om het binnen te doen. Ik verheug me mateloos op dit plantje rechts. Tijdens mijn Engelse jaren zag ik dit overal tussen de stenen van vele tuinen in de buurten van Londen waar ik woonde en werkte. Wij noemen het volgens mij Mexicaanse madelief, maar op het zakje staat fijnstraal, whatever. Het is eenjarig, maar heb je het eenmaal in je tuin, dan heb je het tot in eeuwigheid, want het zaait zichzelf eindeloos uit (de naam! Erigeron Profusion), het liefst tussen stenen. En weer aan het tuinieren in Nederland kon ik het zaad dus nergens vinden, totdat ik het eindelijk tegenkwam in de Hortus van Leiden. Het maakte een toch al leuke dag perfect. Ik ga het tussen de boomstammen rond mijn vijver zetten.

Komt uit mijn onderbewustzijn 

Ja? Je had het over hoop, hoor ik je nu denken. Wat heeft die madelief daarmee te maken?

Alles. Hoop doet leven, maar hoop die vermorzeld wordt is iets verschrikkelijks. Om er nog maar een song quote tegenaan te gooien: 'Is a dream a lie when it doesn't come true, or is it something worse?' (Bruce Springsteen dit keer) Dus hoop maakt je ook kwetsbaar.

Eentje om het af te leren: ' Hope is being able to see that there is light despite all of the darkness' (Desmond Tutu). En nu niet denken dat ik dit soort quotes Google, want mijn hoofd is een vat vol van dit soort nutteloze dingen; maar vraag me om in te loggen op een site en ik moet de inlogcode opzoeken.

Om me heen zie ik mensen worstelen met het slechte nieuws dat van alle kanten op ons afkomt. Ik worstel er ook mee. Inflatie, stikstof, oorlog, het rare weer, polarisatie, onzekerheid over de toekomst, en voor mid-60ers als ik komen daar afnemende vitaliteit en gezondheidsproblemen nog eens bij. Dus wat doe je dan, als je je niet aan een godsdienst kan vastklampen en ook geen miljoen op de bank hebt, of niet denkt dat geld en bezit het antwoord is op alles? Je kijkt naar je tuin, ziet hoe de planten gewoon hun gang gaan en hoopt op betere tijden. Ik zaai, dus ik investeer in de toekomst. In elk geval in een prachtige tuin waardoor ikzelf, maar ook langsfietsende anderen, eventjes heel blij worden en hun zorgen vergeten. Maar ik investeer ook in de gemoedsrust die mijn tuin me schenkt.

Voorlopig hoop ik dat die butwind nou eens gaat liggen!

Zoek me op Instagram@songsmith2962 voor meer foto's en verhalen. Alle schilderijen die ik showcase op dit blog  (zie ook de art pagina) zijn origineel en te koop.

Fijn weekend!

97 - Sneeuwloze Alpen dáár en kleddernatte tuinen hier

 Als je nu nóg niet toe wil geven dat onze wereld klimatologisch in rap tempo aan het veranderen is, dan ben je ....Ja, wat ben je dan? 

Hunky Dory tussen de buien door

Stekeblind? Dom? Eigenwijs? Bang? Een wappie?

Ik mag (en wil) uiteraard niet oordelen, ieder zijn meug, maar af en toe moet ik echt op mijn tong bijten om niet in te gaan tegen dingen die anderen mij vol overtuiging vertellen. Maar zwijgen is goud (lees: ik begin er niet aan, I choose my battles very carefully!). Met één uitzondering: wanneer hun overtuiging omslaat in de drang om MIJ te overtuigen, dan maak ik subiet een eind aan het gesprek. Ik geloof namelijk in wat ik met mijn eigen zintuigen waarneem, en niet in wat ergens in een konijnenhol op het internet beweerd is. Mijn ogen, oren en neus vertellen mij dat de natuur in de tweede week van januari 2023 doet alsof het lente is in plaats van winter. Ik heb geen beelden nodig van volledig groene Alpenweiden vol balende wintersporters, want mijn Helleborus (bloeit volgens haar label van half februari tot eind maart) bloeit nu.

Helleborus

Ondertussen sop ik door de zuigende klei van mijn tuin, tegen een Zuid-Wester in die me uit alle macht beentje probeert te lichten en durf ik bijna niet te kijken naar de ongelofelijke hoeveelheid onkruid die me vrolijk toewuift. Allemachtig, ik hoef me voorlopig niet te vervelen! Gelukkig heb ik een erg pragmatische relatie met onkruid, het zijn simpelweg planten, dus heeft het een leuk bloemetje of een mooi blad, dan is het welkom, mits het mijn tuin niet overneemt. ( Dat probeerden de melkdistels afgelopen zomer, en het is ze niet gelukt) Alleen gras, ordinair koeienweigras, dat moet er ook uit. En mijn houtsnipperpaden moeten herkenbaar blijven als paden, er zijn grenzen natuurlijk.

Ik heb me voorgenomen vlak voor mijn twee composthopen nog twee verhoogde groentenbedden aan te leggen. Het 'Groenten tussen de bloeiende planten' principe van verleden jaar werkte niet door de enorme droogte; alleen de courgettes leverden wat op, hoewel veel minder dan dat ik gewend was. Ik ga dus wat meer zekerheid op groente die ik ook werkelijk in de pan krijg scheppen door toch weer te investeren in goede grond in de plaats van mijn kleibeton. Als je je schriele wortels niet uit de grond krijgt omdat je de riek er niet eens onderkrijgt, dan is de lol er snel van af.

11 courgettes van 2 planten.

Goed. De regen weer in...

Ik wens je een fijne week. Als je meer wilt lezen, zoek me dan op bij Instagram@songsmith2962 

96 - Storm, regen, storm met regen - happy 2023!

 Happy 2023, mijn tuinvrienden!

Reiger

 Het waait zo hard dat de reigers die Puck en ik vanochtend tegenkwamen moeite hadden op de been te blijven.

Er zit een reigerkolonie op het ravelijn bij de Thoelaverweg, vermoedelijk komen onze reigers die rondlopen bij de watering daar vandaan, hoewel we er iedere ochtend vroeg eentje tegenkomen op precies dezelfde plaats, namelijk pal naast de steiger van het voetveer, dus die woont toch dichterbij denk ik. Elke morgen kijkt Puck uit naar de confrontatie (die niets om het lijf heeft): Reiger staart peinzend in het pikdonkere water, Puck 'ontdekt' Reiger en maakt een vreugdesprongetje, Reiger kijkt verstoord op en vliegt dan op zijn gemakje weg naar rechts, ondertussen luid scheldend op Puck, Puck kijkt triomfantelijk om naar mij: wéér gelukt dat beest weg te jagen! Het is een ritueel.

Ondertussen loeit de wind al dagen om mijn appartement en klettert de regen van tijd tot tijd tegen de ruiten. Mijn balkonplanten kan je ruwweg verdelen in twee groepen: de bruine zielige groep en de groene 'ik trek me er lekker niks van aan' groep. Die heb ik vlak voor mijn ruit gezet, zodat ik de bollen en helleborus kan zien bloeien en de pinus me er aan herinnert dat er ook in de winter leven is. Die pinus heeft me €1,95 gekost en levert me voor het duizendvoudige plezier op. 

Binnen natuurlijk ook bollen

Mijn appelbomen op Hunky Dory moeten worden gesnoeid, maar ik kan met dit weer de moed niet opbrengen. Wind daar maal ik niet om, regen ook niet, maar combineer ze en dan durf ik niet op ladders, stom he?

Overigens heb ik onlangs mijn hoogtevrees wel overwonnen en in mijn kamer twee plankjes tegen mijn hoge muur gehangen. Hoge trap op, waterpas en boor èn plankje in één hand en het angstzweet op mijn rug. Heb het toch mooi voor elkaar. Het stelt mijn innerlijke Mowgli tevreden.

Het is nog te vroeg om voor te zaaien, dus mijn kas is op peterselie en snijbiet na leeg. Geeft niet, komt wel weer. 

Mijn binnenjungle

 Hopelijk hebben jullie het gezellig, binnen en buiten. De dagen lengen alweer, we gaan de goede kant op!

Volg me op Instagram@songsmith2962 voor meer tuinverhalen en ik wens je een fijne dag!

PS die Reiger is te koop hoor.