174 - Juli: het zou toch warm moeten zijn?

 Die paar mooie, warme dagen ben ik alweer bijna vergeten, want sindsdien hebben we weer bakken water over ons heen gekregen, was het ronduit kil en stormde het hier zo hard dat mijn balkonboompje over de grond rolde. Niet beschadigd, gelukkig. Mag ik héél even tegen je aanzeuren en zeggen dat ik het inmiddels spuugzat ben?

Deze foto nam ik op woensdag om 08.00, toen de lucht veranderde van blauw naar bewolkt.

Windveren boven de venkel

Mijn tuinbuurman werd er moedeloos van, zei hij. Hij had zijn korte broek wel aangehouden, maar er toch weer een trui op aangetrokken.

Ik voelde met hem mee. Toen Puck en ik ons rondje Brielse Meerpad om 06.00 deden, scheen de zon, maar er lagen overal afgerukte takken en bladeren, die Puck wilde  besnuffelen. Dan keek ze ernstig over haar schouder naar mij en omdat ik al sinds mijn 9e hond spreek, wist ik dat ze zich verbaasde over al dat verdorrende groen dat er normaliter niet lag. 

Mijn kasborder op haar best

   Ondanks mijn gemopper, mag ik beslist niet klagen over mijn tuin. Alles staat nog overeind en bloeit. Zoals je weet mogen zelf-zaaiers hun gang gaan, en naast de zijkant van de kas heeft dat dit jaar zeer goed uitgepakt. Ik had wel de vele brutale Solidago verwijderd, want die wilde landjepik spelen; links zie je het resultaat. Blij mee😊

   Dus een paar uurtjes de uitgebloeide Valeriaan eruitgetrokken, want dat was inmiddels niets meer, de kikkerpoel van groen snot ontdaan, de losgezwiepte klimjasmijn weer opgebonden en toen betrok het. Alweer.

Achillea millefolium 'Terra Cotta'

 

Ook dat heeft haar charme, want dan komen sommige kleuren eigenlijk beter uit! In de felle zon zijn mijn Achilleas allemaal 'geel', maar kijk eens rechts, opeens zie je dat deze beeldschoon terracotta kleurt.

Een hommel en boktor gebroederlijk samen

   Thuis in mijn balkontuin heb ik een halve (grote!) vuilniszak wegrottende geraniumhoofden uit de railingbakken geknipt. Te veel vocht, daar houden ze niet van! Vooral de witte zagen er supertriest uit, helemaal  bruin geworden. En ook de tomatenplanten waren verfomfaaid, dus ook daarvan veel aangetaste bladeren eruit geknipt. Gelukkig zijn alle tomaten blijven hangen, maar of ze rood worden, ik weet het niet. Maar: ik heb mijn pot aardappelen leeggekieperd en hallelujah!

Dit is 5x aardappels eten voor mij.

   De oogst van één aardappel, joepie! Ik eet ze niet zo vaak (mijn afvalproject), maar vind ze wel erg lekker, vooral op zijn Spaans, patatas bravas, heerlijk.

  Wat minder succesvol is tot nu toe, is mijn boomspinazie. Ik had zaadjes van een vriendin gekregen en ze vertroeteld in mijn kweekkasje in de keuken. Geen direct zonlicht, maar wel veel licht, precies genoeg water, ervoor gezongen, alles gedaan. Maar groeien, ho maar. Miezerige stekjes werden het. Toen de aardappelpot weer vrij kwam, heb ik ze toch maar buiten gezet, fingers crossed.

Boomspinaziestekken

Ze reageerden op hun verhuizing door binnen 5 minuten te gaan hangen, dus ik dacht nou, slappe hap hoor, wat een aanstellers.

Totdat ik de volgende ochtend naar ze keek en tot mijn stomme verbazing zag dat ze in één nacht niet alleen weer rechtop waren gaan staan, maar ook 3 cm waren gegroeid. Wow! Opeens kijk ik toch uit naar het proeven van deze bijzondere groente. De naam is Chenopodium giganteum, mocht je er ook aan willen beginnen. Het is familie van de Amaranth, maar wordt ook wel Melde genoemd. Als ik mijn internetbronnen kan geloven, kan je de jonge rose blaadjes in sla eten en de wat oudere bladeren als spinazie koken of roerbakken (ga ik doen, ik ben een roerbakfan). De plant kan anderhalve meter hoog worden, nou...ik hou je op de hoogte!

Even wat anders: ik kreeg bericht dat mijn e-mailadres voor het intekenen op mijn boek moeilijk zichtbaar is. Dus hier is het: dutchdeltagardener@gmail.com  T.z.t. maak ik een 'echte' blogpagina voor het boek, maar zo ver ben ik nog niet. Wibe Koopman heeft al wel de foto's voor de omslag gemaakt en bewerkt en ze zien er supercool uit! 

Fijn weekend!

Renée 

173 - Prequel - Herfst 2021, Brielle

 

Filosofen, psychologen, sociologen en allerhande hulpverleners discussiëren er al jaren over: wat is dominant in de psyche van een mens, nature of nurture?

Is wreedheid aangeboren, doorgegeven via de genen van vader op zoon, of wordt die zoon door leefomstandigheden wreed gemaakt? 

Het zou de twee mannen, die op het braakliggende maisveld van de zomer ervoor op een paar meter naast elkaar de bodem met hun dure metaaldetectoren afzochten, een worst wezen. Ze hadden alleen belangstelling voor de piepjes die in hun even dure koptelefoons klonken. Van tijd tot tijd haalde een van de twee een roestvrij stalen schepje uit de vondstentas om zijn middel, om gespannen te gaan graven op de plek die de detector had aangewezen. Dan stopte de ander even, om toe te kijken wat zijn maat opgroef. Negen van de tien keer bleek het blijdschap om een dode mus (nee, niet letterlijk, duh!) en was het een roestige spijker, of een stuiver uit 1965. 

De ene man was groot en fors, zéker twintig kilo te zwaar, met achterover gekamd dik, donker haar met grijzende slapen. Hij was trots op zijn leeuwenmanen en liet ze tweewekelijks vertroetelen door een trendy kapper. Hij had de borstelige wenkbrauwen die bij het haar hoorden en een zware baardgroei op zijn massieve kaken, die hij echter bij de barbier glad liet scheren. Zijn handen waren zacht, met gemanicuurde nagels. Dit was beslist geen landbouwer. Zijn ogen waren rond en hij had het pruimemondje van zijn moeder geërfd, zodat hij eigenlijk meer op een verbaasde eekhoorn-met-leeuwenmanenpruik leek dan op de trotse leeuw die hij zelf zag als hij in een spiegel keek.

Zijn vriend was slank, met keurig geknipt blond haar dat ook aan de slapen begon te grijzen. Hij ging er prat op zijn dieet in de gaten te houden, tot sjaggerijn van zijn te zware maat, die hem altijd probeerde over te halen tot de vette happen op menukaarten. Zonder succes overigens, vegetariërs eten liever een droge boterham dan spareribs of buikspek. Alles aan hem straalde welvaart uit, van zijn Rolex tot aan zijn Durbarry's van bijna 430 euro. Ook hij had geen werkhanden, maar wel een gouden zegelring met passer en driehoek aan de ringvinger van zijn rechterhand.

Die nevelige zondagochtend in oktober was het de slanke man die de jackpot opgroef. Terwijl zijn vriend afgunstig toekeek, haalde hij na koortsachtig graven op bijna 70 cm diepte een potscherf naar boven. Voorzichtig groef hij verder, totdat hij een kapotte aardenwerken kruik blootgelegd had. Hij haalde nog meer klei rondom de kruik weg, zodat hij kon zien wat zijn detector zo had doen afgaan. Hij negeerde de zure opmerking naast hem dat 70 cm diep graven veel meer was dan wettelijk toegestaan, 40 cm te diep zelfs. Of misschien hoorde hij het niet eens, want hij pakte met ingehouden adem een handje munten uit de kruik. Dat hij daarvoor op zijn buik in de modder moest liggen en zijn Burberry zou moeten laten stomen, maakte hem niet meer uit. Het bloed gonsde in zijn oren, hij voelde zich als een uitgedroogde Jack Sparrow die een lading rum had gevonden. Met wat water uit zijn bidon spoelde hij de klei van een munt, draaide hem om en begon van oor tot oor te stralen.

De munt was op sommige plekken wat afgesleten, maar hij kon toch duidelijk in het midden een wapen onderscheiden, met erboven een kroon en langs de rand de woorden Dominus Mihi Adivtor. Aan de andere kant van de munt keek het met een puntbaardje versierde profiel van Filips II, koning van Spanje, ernstig naar rechts. Onder zijn torso met hoge kraag stond het jaartal: 1572.

Hij groef snel de rest van zijn schat op en voelde toen pas de intense blik van de man naast hem, die zowat een gat in zijn hand brandde. Met een instinctief, beschermend gebaar bedekte de slanke man het hoopje munten met de zachte fleece lap die hij speciaal voor eventuele vondsten in zijn vondstenzak bij zich droeg.

De grote man snoof beledigd. 

"Ik pak ze heus niet af, zeg."

Zijn maat reageerde met een ongemakkelijk, zenuwachtig giecheltje.

"Nee, uiteraard. Natuurlijk niet. Wil jij nog verder zoeken, of...?"

De ander schoof met een gebaar dat boekdelen sprak zijn koptelefoon weer over zijn oren en zijn detector aanzettend, liep hij verder over het veld.

" Aquila muscas non captat," mompelde hij verbeten.

(C) Renée Grashoff  2024

Zo. Het verhaal is begonnen. Ik hoop dat jij het leuk vindt, leuk genoeg om te willen lezen hoe het afloopt.

Mocht je alvast willen intekenen voor een gesigneerd exemplaar van het boek, dan kan dat door mij een bericht te sturen op het in dit blog genoemde e-mailadres.

Groetjes,

Renée Grashoff 

172 - Wie schrijft, die blijft!

 Voordat ik over mijn inmiddels zinderende tuinen vertel, heb ik eerst iets anders te delen.

Misschien kan je je herinneren dat ik afgelopen augustus mijn docentschap in de wilgen heb gehangen. Eindelijk tijd voor die historische roman/detective die al jaren door mijn achterhoofd spookte, dat ding liet me maar niet los.

Zon!

Mijn recept voor een historische detective 

Men neme een jonge vrouw, een gepensioneerde vrouw, een sexy inspecteur, een lieverd met Alzheimer, twee enorme schoften en een moord. Goed roeren en dan in een kom genaamd Brielle gieten. Laten opstijven en vervolgens met kleine hapjes opeten.

Het verhaal is klaar en bevindt zich momenteel in de opstijffase.

Eerst dacht ik een reguliere uitgever gevonden te hebben; helemaal happy-de-peppy, totdat het contract in de bus lag. Tussen de slordig gekopieerde bepalingen door zagen ik en mijn zoon (die de foto's voor de buitenkant maakt) de ene na de andere rode vlag opdoemen. Dit was niet de bedoeling! Killing voor onze creativiteit! Na beraad en heel veel koppen koffie hebben we besloten het lekker allemaal zèlf te gaan doen. Een gigantisch avontuur, zeker voor zo'n digibeet als ik. Gelukkig helpt zoonlief.

Anyway, je gaat hier meer over horen. Als ik iets verder ben in het proces maak ik een eigen bloggerpagina voor het boek, maar voorlopig deel ik het hier. Overigens kan je volgende week een prequel verwachten.

Wil je hier niets van missen, wees dan zo slim om dit blog te gaan volgen.

Mooi toch?

De tuin!

En toen was het opeens zó bloedheet dat ik, om 07.00 aanwezig, al om 09.15 de tuinhandschoenen uitgetrokken heb. Mijn hoofd bonsde van de hitte, niks meer gewend natuurlijk. 

Altijd halen of brengen in dit land...

Maar ik vind het zalig en de meeste van mijn planten ook. Het enige nadeel is dat mijn aarde weer getransformeerd is naar zomerbeton. Geen spa in te krijgen. Onkruid uittrekken lukt ook niet, het breekt aan de grond af. Niet te geloven dat ik hier 1 1/2 week geleden nog liep te soppen in mijn schoenen.

Kurk- en kurkdroog

   Maar er valt nog genoeg te genieten hoor! Zelfs zóveel dat ik weer een pagina met extra foto's bijvoeg.

   De Monarda (bergamotplant) ziet er fris uit. Ik ben van plan wat bladeren te drogen, kijken of ik mijn eigen Earl Greymix kan maken.

   

Bergamot, bijna in bloei

   Ik kwam wat bok       torren tegen,           tenminste,

Het is een mannetje

  ik denk dat het boktorren zijn. Maar oordeel zelf: bij de gewone smalboktor (Corymbia rubra) zijn de mannetjes tweekleurig, zwart met geelbruin. De vrouwtjes zijn roodachtig bruin. De larven voeden zich met naaldbomen, maar de boktorren zelf vinden stuifmeel lekker.

   

Hm...gendertwijfelgeval

   

    Ze hebben van die superlange         voelsprieten, hartstikke mooi.

Op het balkon haal ik iedere dag een dikke augurk van mijn plant, die ik behandel als een komkommer. De schil is wat ruwer en dikker, maar dat maakt mij niks uit, want de smaak is heerlijk. De tomaten groeien ook goed, ondanks het mierennest dat eronder zit. Gisteren vertrok een deel van de mieren. Ze klommen onhandig met hun nieuwe vleugels tegen de bamboestok op tot in de plantenbak met petunias erboven, wandelden naar de buitenrand en sprongen als lemmingen in het diepe. Tot groot genoegen van de zwaluwen mag ik wel stellen. Nu is de rust weergekeerd.

Okay, tijd om iets te eten. Puck zit me al een tijdje verwijtend aan te kijken. Geniet van het mooie weer en een fijn weekend!

Renée 

172 - EXTRA PHOTOS

 I promised you some extra photos. Well, here they are.

The garden is predominantly pinks and purples at the moment, but the first of the oranges and reds have arrived.

Enjoy your weekend!

Renée 

172E - And then Summer finally arrived

 Suddenly it turned so blooming hot that I, having arrived at 07.00, had to leave at 09.15 because my head started to pound. As I was wrestling with weeds actually taller than myself, I gave up and took off my gardening gloves.

Sun!

   Not used to sun anymore...it always rains but it pours in my country.

   But I loved it, and so did most of my plants. The only disadvantage is that my soil has morphed from soggy to summer-concrete yet again. Digging? No chance! Pulling weeds is equally impossible, they break off at soil level. It is hard to believe that one-and-a-half weeks ago I was squelching through the mud in soaked socks and shoes. 

Lovely, right?

   But there is enough to enjoy! So much so that I will add a page with extra photos again.

Dry, so dry.

   The Monarda (bergamot) is looking fresh. I plan to dry some leaves, to see if I can make my own Earl Grey mix.

Bergamot, almost in bloom

I also found some longhorn beetles, Corymbia rubra. The males are two-tone, black with yellowish brown. The females are reddish brown. The larvae feed on pines, but the beetles themselves enjoy pollen. They have very long, elegant feelers.

A male

  

    On the balcony I harvest a Gherkin a day, sometimes three, and I treat them as cucumbers (they don't mind). The skin is thicker and somewhat like Velcro, but washing removes the worst needles. And the taste is great. My tomatoes are doing well so far, despite there being potato blight in the neighbourhood. There was an ants nest in one of my tomato planters, and they all left on Wednesday, by climbing very clumsily up the bamboo pole, up to the Petunias. There they balanced on the rim and then leaped into space, like a herd of lemmings.

The swifts loved it, it was very busy in front of my balcony for a while.

A female? Not sure...

Okay, it's time to eat something. Puck has been watching me  reproachfully for some time.

Enjoy the summer, now that it is here, and have a great weekend.

Renée 

PS The more observant amongst you may have noticed the original Dutch version of this post is much longer this week. That is because I explained my historical detective, which I have been working on for the past year, is finished. I have decided to self-publish. Wish me luck?

171/171E - My gardens in June

 The past week started extremely chilly and wet. And now it is Sunday, and all of a sudden my thermometer shows 25°C at 8 p.m.

It was such a relief to be able to go outside without a coat! To have my first ice cream of this Summer. To have breakfast al fresco, and not feel cold.

I swear my plants are happy too. And in an hour or so, when the sun goes down, I will water them. Until today there was no need...

The warm weather will stay for the coming week at least, I'm told. So I wish you a blissful week of outdoors fun. 

Make the most of it!

Renée 

170E - Planetary Health Diet and my own health

This blogpost is not sponsored! 

I have been trying to lose weight for a long while. I had tried before, failing utterly. But: since I started using some app I could download for free at the Dutch centre for Diabetes (I'm certain the British Diabetes Society offers the same tool), and am securely monitoring my calorie intake, and take care to stay below the 1700kcal the app advised me, I am actually losing weight. Diabetes Type 2 is not something I want in my life!

My organic gherkins, June 2024

   It is very slow going, 100gr. at a time and some days none at all. For example when I am invited to eat at friend's, because then what I eat is out if my hands. Because I couldn't understand the reason, I honestly don't eat much, ever, I would fill in my app at home, and then everything became clear. It's the fats, the amount of meat and the shortage of veg. Bam! 500-750gr. Gain on the scales the next morning.

  In the meantime my weight has gone down from >84kg to 75.5kg, yaaaaaaay, Renée! Only 5.5kg to go and the app will tell me I'm a good girl. Not only am I feeling lighter, but hopefully Diabetes will pass by my door, and that is my incentive.

My day's harvest, July 2023

So it is logical that I'm very interested in how and what to eat. Besides, I am fully aware that I will probably be tied to that app for the rest of my life after reaching that 70kg. How many people have lost huge amounts of weight, only to gain even more after they started eating 'normally' again?

Last week Dutch TV had an item about how Planetary Health Diet (PHD) has been scientifically proven to work. It was introduced by the Lancet in 2015. Do understand this is NOT a diet designed to lose weight! It is a manner of eating which benefits our ever growing, in size as well as clothes size, world population without depleting our resources.

My apples, 2023

   It is a flexitarian way of eating, so I took notice, as I have been a flexi for years, and I researched. At GoodFood I found information and recipes.  They also state PHD is not a weightloss diet. But...to my surprise I am largely eating according to it (golly, that app!) And I am losing weight.

   There is plenty of English language info to find about PHD, check it out.

My broccoli, 2023

It all sounds like a gigantic open door; eat less saturated fat, less sugar, less meat, skip refined foods, cook fresh and organic, doesn't it? But open doors are entrances to a healthier life, at least for me they are.

So there you are, with your 300gr. steak for that bbq...Add a sausage and you've already chomped 1200kcal, over half of an average person's daily intake. Suddenly it's not so bad it isn't bbq weather. One cheese 'broodje' ( the Dutch equivalent of a sausage roll, but with a hot cheese filling): 1000kcal! Now I finally get how I gained 10 kg in the last 10 years, duh double DUH!

Soaking wet yet again

   Seriously though. A diet that benefits the planet and myself, that is a win-win, right?

   Disadvantages, of course there are disadvantages. A line-up:

1. Organic food is much more expensive than factory convenience food - that's a shame

2. Preparing a meal takes more time, really! (I cook large meals and freeze portions, to use at busy days)

3. If you are attached to your meat, you are going to suffer ( but you will spend less)

4. Self-discipline is demanded, and you will have to keep an eye on a good balance, otherwise you could end up with shortages of vitamins, minerals, etc

5. You will need smaller clothes sizes 😂

6. You will need to visit the supermarket with blinkers on and a clothespeg on your nose,  I certainly do, especially when I rush past the bread/biscuits/cakes counter!

Disclaimer: obviously I am not a dietician, this is purely a personal blog, but it has been written out of a. enthusiasm for an attempt to save a livable planet and b. utter happiness that even I am able to lose weight without having to munch on rice crackers for weeks on end. Use it, or discard it.

Have a great (dry) weekend!