157 - Knippen, knippen en nog eens knippen (Cutting)

Vóór de zoveelste bui uit voor de 3e keer mijn dode stengels geknipt. Nu moet ik nog één keer en dan is de tuin klaar voor haar  groeispurt.

Verzopen maagdenpalm

  Nu alle dorre stelen weg zijn (behalve die van de Echinacea, die dorre bloemhoofden vind ik nog te mooi om weg te knippen) valt pas goed op hoezeer mijn Maagdenpalm (Vinca major) te lijden heeft gehad van die enorm natte maanden. Zoals je op de foto links ziet is 90% bruin. Er zit nog wel leven in hoor. Het oogt alleen blergh. Een dame in Cambridgeshire (Gardener's World) wiens enorme tuin iedere winter onder water staat, stak me een hart onder de riem over de Vinca. Bij haar overleeft de Vinca dat ook, sterker nog, ze noemde haar 'a thug'.

De Geraniums daarentegen vinden die natte voeten geen probleem en zijn al lekker aan het groeien zoals je ziet. En ook de trommelstok Alliums staan al fier rechtop. De grassen moeten nog gekortwiekt, maar daar wacht ik nog heel even mee.

De creepy crawlies worden wakker

Ik zag hier en daar al een verdwaalde hommel, en de slakken zijn ook wakker geworden. Waar ik ook heel blij mee was, waren de vele wormen die ik tegenkwam toen ik wat uitgebloeide balkonbollen overzette naar de tuin.

Bollen tussen de takkenhoop

  In januari had ik natuurlijk enthousiast mijn appelbomen gesnoeid en de takkenhoop flink uitgebreid, daarbij totáál vergetend dat ik ook bollen had geplant bij de kikkerpoel. Dus nu piepen die tussen de takken door.

Ehhh...naam kwijt

  Er groeit al van alles! 

  Ook planten waarvan ik nu denk wat wàs dat ook alweer? Maar wanneer ze wat groter worden, ga ik ze wel weer herkennen.

De Rabarber groeit lekker

  En het is spannend of sommige van mijn favorieten ook dit jaar weer gaan opkomen. Zo ben ik dol op Gauras, maar die zien er nog uit alsof ze zo dood zijn als een pier. Terwijl de Centaurea cyanus (vaste korenbloem, lavendelblauw) zich vrolijk heeft uitgezaaid in mijn graspad. Heb ik gauw verplaatst, al die stekken. Hommels, bijen en vlinders zijn er gek op, dus wat mij betreft kan ik er nog veel meer kwijt. Ik begon drie jaar geleden met één plant en nu heb ik al zeven pollen. Bovendien bloeit deze schoonheid van april tot en met november, wat wil je nog meer?

Het bijenhotel

Mijn bijenhotel is open, maar er waren nog geen gasten.

Omdat ik even wat grond wilde halen, ben ik langs de Heindijk gereden en man, daar was het druk! Hele karren vol violen zag ik ik achterbakken verdwijnen, ik ben niet de enige die snakt naar wat kleur. Overigens heb ik me ingehouden, er staan nog genoeg bloeiende bollen voor mijn balkondeuren. Ik sla de violen dit jaar over en ga straks half mei naadloos over naar de zomerbloeiers. Mijn overgehouden witte Pelargoniums staan (binnen!) volop in bloei, die kunnen dan naar buiten, net zoals de banaan en vetplanten. Die vinden dat geweldig, die maanden buiten.

Nog even en alles heeft kleur!

   Goed, hopelijk kan je tussen de buien door toch nog even naar buiten. Let vooral op de bloesembomen, daar wordt een mens vrolijk van. Fijn weekend!

156 - Sex on the rooftop

 Voordat je nu meteen afhaakt: nee, schrik maar niet, ik ben geen pornoblog begonnen. Afwijkend van mijn normale plantenobsessie ga ik beginnen met iets heel anders, namelijk met de twee Zilvermeeuwen die al zo lang als ik in mijn flatje woon iedere lente tot mijn plezier op het platte dak van de flat tegenover mij een nest op de schoorsteen maken.

Dit is een reiger, hoor!

  Omdat ik fotografeer met een simpel mobieltje, heb ik geen foto van het stel, helaas, dus je zult het moeten doen met mijn reiger. Ook een carnivoor met een rauwe schreeuw. 

   Vanochtend vroeg, 07.00, arriveerde eerst het mannetje, herkenbaar aan zijn forsere gestalte, maar al snel voegde het vrouwtje zich bij hem. Meeuwensoorten lijken op elkaar, maar een Zilvermeeuw heeft een rode stip op de helgele ondersnavel. Helaas hebben ze een slechte reputatie (ze 'krijsen', 'halen vuilniszakken leeg', maar wie hééft er tegenwoordig nog vuilniszakken voor zijn deur staan? En ze willen ook nog wel eens een duikvlucht doen naar je patatje, dat is de waarheid.) Bij mij in de omgeving nestelt een flinke kolonie op de Maasvlakte.

De bewuste schoorsteen '23

Maar dus dit stel tegenover me, vanochtend.

Ze schudden hun veren, draaiden een rondje om elkaar heen, wierpen de de kop allebei in de nek en zongen een liefdeslied. Krijsen? Welnee, dit was het equivalent van 'adore you'. Ik weet dat ze nu hun nest gaan bouwen (stelt niets voor) en de kerel gaat dat nest fel verdedigen tegen alle passanten. Ik heb hem duikvluchten zien doen om een buizerd weg te jagen en alle andere meeuwen die de schoorsteen ook wel zien zitten, worden op grote afstand gehouden. En iedere dag laten ze door middel van een lied weten dat dit hùn plek is. Overigens nestelden er verleden jaar ook Visdiefjes en Scholeksters op dat dak. Als iedereen maar afstand houdt van elkaar, is het een multiculti broedplaats. Zowel pa als ma broeden op 2 of 3 eieren en het zijn zeer goede ouders. Toen er bij een storm in mei '19 een jong van de schoorsteen de bosjes in werd geblazen (en Puck het om 06.00 vond), bleef pa net zo lang in de buurt om het te verdedigen totdat het op kon vliegen. Reken maar dat Puck ontzag had voor pa! Ze wilde wel iedere dag even checken of het jong er nog zat.

Mijn Pinus Silver Crest bloeit 

  Okay, terug naar mijn planten. Mijn balkonvloer is nog steeds een vergaarbak van plantenbakken. Ik ben ze nu leeg gaan halen, zodat ik ze in april opnieuw kan beplanten en eindelijk weer op hun plaats kan hangen. Maar de bollen bloeien en de pinus bloeit ook. Als je een naaldboom wil die snel groeit, koop dan deze! Hij verdriedubbelt zijn lengte in een jaar. Bovendien kan je thee zetten van de naalden, die een goede bron zijn van vitamine C.

Nu nog een chaos...

Maar er zit schot in het opruimen van het balkon. Het betere weer helpt ook enorm.

Opeens wakkere lieveheersbeestjes 

Ik moet mezelf echt streng toe-

spreken om niet naar de kweker te rennen voor bakplanten- véél te vroeg in het seizoen!

Geniet van je weekend!

153 - Thank Chloris, enough energy to garden!

 Nee joh, heeft niets te maken met Glorix toiletverfrisser, Chloris is de Griekse godin van de lente en lentebloemen. De Romeinen noemden haar Flora (kijk, dat zit vast al wat meer in je comfort zone). Aangezien ik deze week eindelijk weer de puf had om te snoeien in Hunky Dory, vond ik een klein dankgebedje wel op zijn plaats.

Mooi he?!

   De Grieken waren er nou eenmaal eerder dan de Romeinen en ik heb net Stephen Fry's 'Heroes' gelezen, vandaar (niet aan beginnen als je allergisch bent voor Griekse mythologie!).

Het was droog, maar grijs, typisch lenteweer dus en ik moest nodig beginnen aan dat snoeiwerk dat ik noodgedwongen al weken had laten sloffen. Wanneer je er een tijd niet geweest bent, zie je pas goed hoe hard alles weer uitloopt! Om mijn Narcissen hun ereplaats te gunnen, ben ik begonnen bij de voorkant van de kas en heb ik alle dorre stengels van de Verbena bonariensis daar weggeknipt. Die stengels zijn hol en vierkant, eigenlijk heel handig om een insectenhotel mee te maken, dus dat heb ik gedaan. De rest van de stelen  heb ik kleingeknipt en in mijn bed gestrooid, instant mulch. Behalve een paar flinke blaren (niks meer gewend en mijn leren handschoenen zijn versleten, die plastic dingen zijn duidelijk niet dik genoeg) heb ik er een heerlijk tevreden gevoel aan overgehouden.

Sneeuwklokjes langs de Veste

Zo'n ochtendje op de tuin geeft onmiddellijk energie en zin om weer van alles te proberen. Die energie had ik overigens hard nodig, want mijn kikkerpoel lag vol met blad van de bomen langs de Langesingel en het 'snot' is door het gebrek aan vorst deze winter vrolijk doorgegroeid. Mocht er een kikker in overwinterd hebben, dan kan het arme beest nauwelijks boven water komen, zóveel troep ligt er in. Daar moest dus wat aan gebeuren! Maar mijn Helleborus staat ernaast te pronken, prachtig. Ik kreeg drie stekken van de Prikneus (Silene coronaria) van buurman Hans, die ik daar ook geplant heb. Ik hoop dat het witte zijn, maar okay, die felroze zijn wel erg vrolijk.

Look at me!

   De Silene zaait zichzelf behoorlijk uit, maar dat mag van mij. Ik ben dol op planten met grijsbehaarde stengels/bladeren, geen idee waarom.

   Andere buurman Leo troonde me mee naar zijn al uitlopende aardappelen, waardoor ik meteen zin kreeg om zelf ook weer aan de aardappels te beginnen. Dit jaar ga ik ze in groeizakken zetten, kijken of dat beter werkt dan in de kasgrond, die niet zo best is. Bovendien werd ik verleden zomer gek van het onkruid in de kas, daar was gewoon niet tegen aan te wieden...Het is een zaadjes wegschietend klaverachtig onkruidje (deze verdient zijn naam!), lief om te zien, maar allemachtig wat een zooi. Ik had het gevoel dat hoe meer ik wiedde, hoe meer van dat spul er op kwam. Leo had ontzettend lief mijn hoge uitlopers van de appelbomen gesnoeid; ik had ze op mijn snoeidag laten zitten, omdat ik niet meer op de hoge ladder durf. Eén keer goed vallen en een half jaar ellende heeft me valangst bezorgd waar ik nog niet vanaf ben. 

 Aan de positieve kas-kant: deze week heb ik al twee keer mijn eerste verse veldsla uit de kas geplukt. Dat is zooooooo bevredigend! En lekker.

Rozemarijn in bloei

Ik had in oktober mijn uit zijn krachten gegroeide Rozemarijn overgezet van de kruidenbak op het balkon naar de tuin en zag tot mijn grote vreugde dat ze deze verhuizing overleefd heeft en nu bloeit. Daar kunnen de vroegste hommels dan fijn van profiteren. Aankomende week schijnen we goed lenteweer te krijgen, joepie, dan ga ik de overige balkonplanten overzetten. Na een paar jaar balkon knappen ze enorm op van een verhuizing naar volle grond.

Goed. Ik wens je een heerlijk lenteweekend!

152 - Two viruses at once - that's not fair!!

 De laatste week was er niet eentje om met warme herinnering op terug te kijken...

Gelukkig kleur voor mijn deur!

  Eerst werd ik verkouden, te lang zonder jas in de wind en regen gestaan vermoed ik. Toen ontwikkelde die verkoudheid zich tot een vervelend kreng met holteproblemen. En als klap op de vuurpijl, van de regen in de drup, from the frying pan into the fire, liep ik ook nog eens een maag/darmvirus op, compleet met koorts, waarvan ik nu na 4 dagen nóg als een slappe vaatdoek in mijn stoel dweil.

  Ik weet dat Puckie met me meevoelde toen ik voor de zoveelste keer naar de wc rende, omdat ze spontaan meekotste. Op mijn gekoesterde kelim uiteraard, op het laminaat is te gemakkelijk.

Niet mijn week!

Muurbloem en Kornus mas

Uiteraard moeten we er wel gewoon uit samen, dus zwalken we onze rondjes, en ik moet echt driekwart dood zijn wil ik niet kunnen genieten van het ontluikende groen in de wijk, dus heb ik een takje kornoelje geplukt. Eentje maar hoor.

De krentenboom aan het begin van de straat bloeit ook, die is altijd de eerste. Daarna volgen de andere bloesembomen ernaast, kersen zijn dat.

Mijn muurbloemen bloeien

    Mijn muurbloemen komen voort uit één gekregen plantje, dat zich in twee jaar tijd enorm heeft uitgezaaid. Niet alleen in deze bak, maar ook in de andere bakken. Ik kreeg het bloemloos, dus wist de kleur niet, en hoewel ik zelf voor de rose variant zou zijn gegaan, is deze ton-sûr-ton gele wel erg vrolijk bij al die regen. Wallflowers, bakken heb ik ervan verkocht destijds in Londen, want daar zijn muurtjes te over en als deze plant eenmaal gesetteld is, heb je er geen omkijken meer naar.

Opeens bloeit er van alles, hoera!

Tja en verder heb ik niet getuinierd dus, al mijn plannen zijn uitgesteld totdat ik weer de energie heb om een snoeischaar vast te houden

Het is nu even droog en zelfs een soort van licht, dan jeuken mijn handen wel hoor, maar ik hou het toch nog maar even bij rondjehondje.

Vanochtend floten de vogels uit volle borst en waren de eenden ook al druk met elkaar. Ondanks dat het nog pikdonker is wanneer wij langs de Watersingel lopen, hangt de lentespanning daar al voelbaar in de lucht. Nog even en er schieten weer hazen voor ons uit. Nu is het nog een verdwaalde kat af en toe. Maakt Puck niets uit, als het maar rent is het prooi. Wanneer je haar zo ziet tukken overdag (en 's nachts, ze is een Meestertukker) is het bijna onmogelijk je voor te stellen dat zij nog heel veel wilde hond in zich heeft. Maar ik heb haar al meerdere keren in het lange gras zien duiken om in één hap een muis op te slokken. Ze kauwt niet eens. Disclaimer: no animals are harmed if I can help it, m.a.w. ze zit altijd aan de lijn. Maar ja, soms is ze me bij die muizen net te snel af.

Goed. Als je je verveelt: Kasteel Doorwerth is een aanradertje. Ik wens je een goed groen weekend. 

151 - One hundred and fifty-one green stories!

 Het was even droog, dus ik ben naar mijn kletsnatte tuin gefietst om de vlinderstruiken te snoeien. Man, man, man, wat was die tuin nat.

Februari 2024

  De vlinderstruiken liepen overigens al enthousiast uit, die hadden geen last van de nattigheid. Maar de gauras in hetzelfde perk lagen als zielige bruine verzopen hoopjes snot op de grond. En de artisjokken...hemeltjelief. Ook deze liepen al uit, d.w.z. maakten nieuwe bladeren, maar de oude hingen ook als slijm aan de oude stelen. Dus ook die afgesnoeid, want dat bruine slijm, daar werd ik niet bepaald vrolijk van. Eén steel was trouwens te dik om te snoeien, daar moet een zaag aan te pas komen, dus dat klusje is voor een andere keer.

De weer groene Viburnum 

Nu kan je goed zien hoe groot de omvang van die artisjokken in de zomer wordt, al die kale grond (foto rechts) is dan bedekt door artisjokblad. Maar ik was blij te zien dat mijn in de zomer tegen de droogte worstelende viburnum er nu weer beter uitzag. Als hij de komende zomer weer zo moeizaam doorkomt, dan ga ik hem verplaatsen.

Verder heb ik de border naast de kas ontdaan van de ook rottende plantenresten, zodat je de opkomende bollen goed kan zien. En mijn zaadstrooi strategie daar van afgelopen herfst heeft een aantal jonge vingerhoedskruid planten opgeleverd. Dat is leuk, je kunt nooit teveel vingerhoedskruid hebben, vind ik. Uiteraard zullen ze pas in mei 2025 bloeien, maar tuinieren is vooruitzien. Er is bijna niets vrolijkers dan een dikke hommelkont die uit een vingerhoedskruidbloem steekt!

Kleddernat!

  In de vuurborder heb ik ook veel zaad uitgestrooid, maar daar zag ik uiteraard nog niets van. Ik ben zo benieuwd of dat gaat werken. Tja, die brutale familie muis vrat steeds mijn zaadjes uit de potjes in de kas, dus nu heb ik het maar anders gedaan. Tuinieren betekent ook to go with the flow.

  Ik zag ook de rabarbers* uitlopen. Over een paar maanden staat er weer crumble op tafel. Maar verder was er weinig om over te juichen. Behalve de bollen dan, die stonden overal en nergens boven de grond, precies zoals ik het graag zie, voor mij geen nette rijtjes. Gelukkig maar, want die moeten mij door deze maanden loodsen.

* Een van de dingen die ik deze zomer wil proberen is zelf stof verven met natuurlijke verfstoffen. En laat je nou met rabarberbladen een aantal tinten geel/bruin/groen kunnen maken. Het boek zegt dat de verf beter pakt bij wol, maar eigenwijs als ik ben ga ik toch experimenteren met katoen. Voordat je zelf denkt, oh, maar ik heb ook rabarber in mijn tuin,

Nou okay, ik heb één rijtje

  pas op! Ook rabarberblad is giftig. Het bevat een zeer hoog gehalte oxaalzuur en dat is een geducht gif. Overigens worden de bladeren door sommige tuiniers wel als mulch gebruikt. Er is in de groentewereld onenigheid over het eten van de stelen na juni. De ene site zegt niet doen, want de concentratie oxaalzuur is dan te hoog, de andere site zegt lekker smullen. Ik behoor tot de better safe than sorry groep. Wat de gezondheidsvoordelen betreft: er zitten goede bacteriën in de vezels van de stelen, volgens womenshealthmagazine.com , zodat het bevorderlijk is voor de stoelgang.

Over gezondheid gesproken: ik ben verkouden, dus slaap ik gezellig met gehalveerde uien naast mijn hoofdkussen. Het werkt echt! Zolang ze nog geuren, heb ik weinig last van een verstopte neus. Puck was in eerste instantie erg enthousiast over die snack voor 's nachts, totdat ze probeerde er eentje op te eten. Rauwe ui bleek niet haar ding.

Fijn weekend!

150 - My cherished Hellebores

Een plant waar ik niet omheen kan, omdat ze zo lekker vroeg in het seizoen bloeit, is de Helleborus.

Helleborus 'Peach'

  Niet dat ik eromheen wil, want ik ben er dol op! De plant op de foto links staat nu naast de kikkerpoel en bloeit zoals je ziet. Ze heeft drie jaar op mijn balkon gestaan en is langzaam van prachtig perzikkleurig getransformeerd naar gewoon rose. Ook mooi. Dat overkomt me wel vaker, dat een dure (want bijzondere) kleur teruggaat naar de oorsprong. Hoewel ik het niet heel erg vind, voel ik me wel altijd een beetje genept.

  De Helleborus is van het geslacht nieskruid, en familie van de ranonkel. Bijna iedereen kent wel de witte variant die je zelfs in de supermarkt kunt kopen, Helleborus niger. 

Mijn Helleborus niger bloeit ook

 Daarvan zijn verschillende soorten, hoewel ze allemaal erg op elkaar lijken. Het verschil zit vaak in de lengte van de steel en of de bloemen erg naar beneden hangen (zodat je het hart niet kunt zien en dat is nu juist het meest aantrekkelijke deel). Deze plant komt van nature niet in ons land voor, alle soorten zijn in eerste instantie ingevoerd vanuit de Balkan of van nog verder weg.

Mijn Helleborus niger 'Mont Blanc'

In Meeuwenoord weet ik een grote pol te staan van een oervariant, Helleborus argutifolius (foto rechts onder). De plant heeft, wanneer je er erg dichtbij komt, een onaangename lucht, zeer aantrekkelijk voor honden trouwens, ze piesen er allemaal overheen. Puck is er dol op.

Er is nog een stinky soort, Helleborus foetidus (fetid betekent smerige lucht in het Engels), zelfde verhaal; ruikt echt niet lekker en wordt hier Stinkend Nieskruid genoemd.  Maar ik vind haar wel stoer, en bovendien is ze een plant die door vroeg in het seizoen uitvliegende bijen wordt bezocht, dus nuttig. De plant bevat helleborin, wat huid-en slijmvliezen irriteert, handschoenen aan dus!

Helleborus argutifolius

Even terzijde, ik tuinier altijd met handschoenen aan. Er zijn zóveel planten wiens sap kan irriteren, of die zelfs giftig zijn, dat het m.i. verstandig is. Bovendien werd ik vroeger op mijn horticultuurschool gewaarschuwd voor altijd in de grond aanwezige sporen van tetanus en dat is een ziekte waarmee je niet moet spotten! Het was honderden jaren lang één van de twee meest gevreesde ziektes in West-Europa, de andere was lepra. Ik bedoel maar. Een tetanusinjectie was verplicht als je op die school wilde. Gemene rotprikken, je moest er twee, au.

Dus: het staat ontegenzeggelijk sexier met je blote handen in de aarde, maar luister nou maar naar tante Renée en doe je handschoentjes aan. En daarmee eindigt deze les. 

Honderdvijftigste blog...vraagt om een feestje. Ik wens je een heerlijk weekend.

149 - Hurray! Spring has sprung yet again😅

 By the time you read this, it is February, a leap year no less. One more extra winter day to contend with until Spring.

Absoluut!

  Oh! Sorry! Kijk, zo werkt mijn hoofd dus... Zojuist heb ik een Amerikaanse docu zitten terugkijken over een voedselbos in Missouri en dan denk (en schrijf) ik naadloos verder in het Engels. Kan ik niks aan doen, ik heb hier al last van sinds 1976. En ja, ja, ja, ik weet donders goed dat 'men' dit aanstellerige bullshit vindt of erger, maar 'men' kan wat mij betreft een prachtige boom opzoeken en erin gaan zitten hoor. Zoals het lied gaat: I am what I am.

Overigens een prachtig concept, zo'n voedselbos. Dat stel had 5 ha grond en plantte 1000 bomen, allerlei soorten, maar voornamelijk met eetbare vruchten, waaronder pecans (Oh! Pecans! Yum!). Ook kweekten ze hun eigen paddestoelen, kruiden, hadden ze veel soorten bessenstruiken, een grote moestuin, een joekel van een vijver en deden ze aan foraging. Maar wel met een lange termijnvisie, hun bos was nu nog een verzameling stokken die ze tegen de reeën moesten beschermen. Als ik 40 jaar jonger was, dan wist ik het wel!

Mijn kamerjungle

Op de foto rechts een klein deel van mijn eigen bos.

Over de grote Cycas heb ik al een keer geschreven, maar inmiddels is hij zo groot dat ik er om heen moet lopen wanneer ik naar de badkamer wil. Een plant met een middellijn van 1.30m in een kamer van 4x4m is iets om rekening mee te houden. Volgens Alys Fowler doet hij er 100 jaar over om een stam van 6m rond te krijgen, dus voorlopig hoef ik niet te verhuizen, maar toch groeit hij me letterlijk boven het hoofd. Ik denk al na over zijn volgende plaats, want die kast wordt te krap.

De klimplant ernaast, een Philodendronsoort vermoed ik (geen label), kreeg ik als stek met drie bladeren. Inmiddels heeft hij uitlopers van 1m die zich door de Cycas en langs Merlijn slingeren. (Merlin is een druïde die een tijd in een boom woonde, of - andere versie- in een boom gevangengezet werd d.m.v. een kwade toverspreuk. My kinda guy, dus).

Composthopen in bedrijf

  Wéér afgedwaald! DE TUIN

  Vanochtend vroeg composthoop nr 1 gekeerd. Hier heb ik 2 jaar lang alle dorre stengels op gegooid (zie composthoop nr 2). Niet te geloven hoe weinig compost er uiteindelijk overblijft.  Maar wát er over is, is prachtig. Zodra Hunky Dory iets minder zompig is, ga ik het uitstrooien op een bed. Scheelt me weer 1 zak koop-compost, lol. 

  Het was wel even slikken door hoe nat alles is. Bij mij viel het voor de vorst nog erg mee, maar ja, 2x 1000L water erover heeft mijn planten verzopen. Positief blijvend (zucht) gezien is de kans dat de planten het overleven groter dan de ellende van twee door uitzettend ijs gescheurde watervaten. Hoop ik! Volgens guru Monty staat zijn tuin ieder voorjaar onder 20cm water 

en maakt dat de tuin niets uit. Fingers crossed!

De eerste! En vroeg!

Kijk nou toch naar mijn Narcissen, zijn ze niet super cool? Die greppel walkant is een topplek voor bollen. Ik had ze nog niet in bloei verwacht, dus mijn hart sprong op toen ik ze zag. Volgende week zijn het er genoeg voor een bosje voor thuis.

En de kanjer in de kas op de foto hieronder links bloeit ook. Kortom: we gaan de goede kant op! Mijn volgende klus is het snoeien van de vlinderstruiken.

Cyclaam

  Vanochtend hoorde ik op drie plekken spechten roffelen. Veel plezier 

  dit weekend!