93 - Regen, regen, regen - ach ja, we wonen hier in een delta

 Zo eind November is er steeds minder te vertellen over Hunky Dory. In tegenstelling tot vorig jaar, toen ik een blank canvas had en werkelijk alles moest gebeuren om er een bloementuin van te maken, staat de struktuur nu en is het slechts een kwestie van bijhouden en af en toe iets aanpassen.

Tussen de buien door

 Vanochtend heb ik alle snotterige nasturtiums eruit gerukt, want ik hou van ze, maar niet van snot. Mijn grote afvalhoop was in 1x tjokvol. Ik gooi deze plant met haar honderden zaden niet op de composthoop, omdat ze anders volgend jaar mijn hele tuin overwoekert, er zijn grenzen.

Ik moest overigens erg voorzichtig lopen, want de stoeptegelpaden waren spekglad. Kijk, daar hebben mijn houtsnipperpaden nou nooit last van.

Ook heb ik een lading gekregen  kerstboomstammetjes rondom de kikkerpoel gelegd. Dat helwitte grind blééf helwit en dus lelijk.  Nu is het voor het grootste deel bedekt met hout, en hebben de insekten nog meer overwinterplekjes, win-win naar mijn mening. De poel is lekker vol door alle regen van de afgelopen week.

Nieuwe randen van stammetjes

Het is al bijna niet meer voor te stellen dat ik maanden lang om de dag met water liep te sjouwen om hem bij te vullen! Ik hoop dat ik aankomend voorjaar kan genieten van gezellig kikkergekwaak.

Dat mensen daar een hekel aan kunnen hebben...snap ik niks van. Ik kan me de kikkerloze polders van mijn jeugd maar al te goed herinneren. Voor mij is zo'n kikkerconcert een prachtig achtergrondgeluid, waarbij ik prima kan inslapen. Geef mij maar kikkers in plaats van lallende gasten op straat, om maar wat te noemen, kijk dáár kan ik moeilijk van slapen.

Eventjes droog

Het onkruid tiert nog welig zag ik. Vooral achter de artisjokken heeft het mijn oude aardappelveldje volledig overgenomen. De knoflook staat er gezellig tussen. Voorlopig laat ik het even begaan, ik kijk in maart wel wat ik er uit trek en wat mag blijven staan. En vergis je niet, het is maart voordat je het weet. Nog maar 4 weken tot de kerstvakantie en vanaf januari zitten wij docenten altijd in een voortrazende nog net niet ontsporende trein van toetsen en examens met bijbehorende stressende studenten en curling ouders. Dan ga ik weer voorzaaien, opruimen, en heb ik mijn tuin hard nodig om zelf niet te ontsporen.

Ik verheug me nu al op de bollen die gaan opkomen.

Wil je meer lezen over Hunky Dory, zoek me dan op Instagram@songsmith2962 of Pixelfed@DutchDeltaWoman  . Een fijn weekend!

Maar nu, in November, neem ik even rust. 

92 - Krachtige prachtige klimmers.

Mijn klimmers in de kas

Al van kinds af aan ben ik dol op klimplanten. Vermoedelijk komt dat door mijn eerste vakantie, op mijn 5e, in het buitenland; drie dagen met wildvreemden in een stikbenauwde Simca op weg naar Callella in Spanje.

 De reis door België, Frankrijk en Spanje maakte diepe indruk op me, en dan vooral de bloemen, het zat er al vroeg in.

Eindeloze velden zonnebloemen, muurtjes waar bougainville over hing, oleanders, kurkeiken, olijfbomen, overal geraniums op de vensterbanken, ik keek mijn ogen uit. Dat was nog eens wat anders dan de stijve individuele begoniatjes in de voor mij streng verboden  tuin van onze hospita's. Op de camping, onder de parasoldennen, groeide niets in het zand. Maar over het dak van het toiletgebouw kronkelde bougainville en het restaurant was overdekt met druivenranken. Voor zo'n kleuter uit Holland was het een sprookje, hier woonden de kabouters die ik thuis niet kon vinden, ik wist het zéker!

De Nasturtium koloniseert

Op Hunky Dory heb ik meerdere klimmers. In de kas staan klokwinde en Suzanna met de mooie ogen gezusterlijk door elkaar, tegen de obelisken ook klokwinde, naast de kikkerpoel boerenjasmijn en berberis, tegen het linker watervat en het gammele hek klimop, ik heb één clematis die nog half leeft naast een jonge druif en door de hele tuin slingert zich de oost-indische kers. Op de foto rechts kruipt ze over de grond, maar op de meeste plekken klimt ze in alles wat ze maar tegenkomt.

Ze doet dit uiteraard om zoveel mogelijk zaad te kunnen laten vallen en van mij mag ze. Ik vind alles aan haar mooi: het mooigevormde blad, de peperachtige geur, de vrolijke bloemen en het feit dat blad, knoppen en bloemen nog eetbaar zijn ook. Ik neem het gegeven dat ze bij de eerste nachtvorst vervalt tot snot graag voor lief, want je trekt deze plant er super makkelijk uit.

Mandevilla

 Op mijn balkon heb ik drie mandevillas, en ik denk dat ik volgende zomer ga proberen of ik ze ook op Hunky Dory kan laten klimmen en bloeien. Het nadeel is dat ze laat aan de gang gaan, deze links begon pas in augustus zijn uitloper te produceren. Maar ja, de klokwinde is ook een langzame starter en ziet er nu, in November, schitterend uit.

Op mijn wensenlijstje staat ook bougainville... die keihard begint te lachen zodra ze haar voeten in mijn zware klei voelt en vervolgens wegkwijnt. Maar als ik haar nou eens in haar eigen plantgat met heel veel zand en grit zou zetten?

Trouwens, over grit gesproken. Waarom kan ik hier in Holland nergens behoorlijk tuingrit kopen? Ik moet schipperen met aquarium grind, belachelijk dure en te grove Maaskiezels, decoratiegrit van de Action, of kippengrit, terwijl ik mijn Britse tuingoeroes overal beeldschoon fijn grit over zie strooien. Gat in de markt, lijkt mij. 

Wil je meer foto's en tuinverhalen, bezoek me dan op Instagram@songsmith2962 of Pixelfed@DutchDeltaWoman  . Fijn weekend!

91 - Alles aanharken? Nee toch zeker!

 Af en toe zie ik op de BBC fragmenten uit hun 100 jaar tuinprogramma's. Zéér vermakelijk om te zien hoe inzichten over tuinieren in die jaren veranderd zijn.

Ook op mijn London City & Guilds horticultuur opleiding in de vroege jaren 80 werd mij geleerd dat een goede tuinman de tuin opruimt voor de winter invalt. Gevallen bladeren dienden te worden opgeharkt en verbrand, want daar zaten toch alleen maar schadelijke insecten tussen, van bladcompost hadden ze nog nooit gehoord. Alle uitgebloeide bloemen moesten worden afgeknipt. Mijn geliefde Rudbeckia bijvoorbeeld: "In any case, cut down the dead stems in November", zegt de Reader's Digest uit 1971.

Rudbeckia

 Nou, ik dacht het niet. En ook al die andere stengels niet. Ik laat alles staan en snoei pas in het voorjaar terug, zodat er zoveel mogelijk verstopplekjes zijn voor de insekten die mijn tuin inmiddels gevonden hebben. Want waar ik een jaar geleden alleen zwarte bladluizen op de bonen en afschrikwekkende legers naaktslakken zag, waren er dit jaar lieveheersbeestjes, wantsen, krekels, sprinkhanen, bruine en groene zandloopkevers, duizendpoten, pissebedden, wormen, en meerdere soorten spinnen.

Lieveheersbeestje

Op een bepaald moment in mei zaten er zóveel lieveheersbeestjes in mijn tuin, vooral op de rabarber, dat ik regelmatig verstekelingen in mijn kleding vond wanneer ik die 's avonds uittrok, die ik dan tussen de planten op mijn balkon zette.

Perken leegtrekken en omspitten, daar doe ik ook niet aan. Ik strooi wèl organisch materiaal tussen mijn vaste planten, en laat de afgestorven rabarberbladeren over de groeiknoppen liggen.

Onkruid trekken doe ik wel, dat wil zeggen, selectief. De boterbloem bijvoorbeeld, waar veel mede-tuiniers een bloedhekel aan hebben, mag van mij blijven staan wanneer hij tenminste niet midden in mijn tuinpad opkomt. Maar de vele melkdistels trek ik uit en paardenstaarten ook.

De kikkerpoel, nov.'22

 Zoals je ziet heb ik pampasgras naast de kikkerpoel geplant, om te proberen een windbarrière en een overwinterplek te maken. Nu is het een miezerig polletje gras, maar wacht maar. En al helemaal wanneer het me gelukt is wat stammetjes te vinden om op dat lelijke witte grind langs de randen te leggen. Dus heb je onlangs een boompje omgehakt en weet je niet waar je met dat (snoei-)hout naartoe moet? Kom maar op.

Wil je meer laten over mijn tuin en, zoek me dan op Instagram@songsmith2962 of Pixelfed@DutchDeltaWoman, je niks van dat suffe algoritme aantrekken, ik besta echt. Fijn weekend!

90 - Klimaatverandering, slik!

 Je hoeft er natuurlijk niet meer op gewezen te worden dat ons klimaat verandert; heard that, dearie!

Ik ook niet, duh! Maar toch blijf ik me erover verbazen op momenten dat ik met mijn neus op de feiten gedrukt word. 

Desdemona

 Neem mijn mooie geurende roos: verleden jaar bloeiden mijn 3 rozen twee keer, in juni en nog een keer (wat minder uitbundig) eind augustus. Dit jaar bloeiden ze voorzichtig in juni, en zéér uitbundig NU, begin november. Ik bedoel maar.

En ook mijn potten met versgeplantte bollen op het balkon zijn volkomen in de war; de bollen dan hè, niet de potten.

Blauwe druifjes, mini-narcissen, ze staan al 20 cm boven de grond, bizar.

Ik hoorde iemand op TV uitleggen dat dit foute boel is; zo'n bol verbruikt nu al de voorraad die hem door de winter moet slepen en is dan tegen het voorjaar uitgeput. Of inmiddels stijfbevroren, als we tenminste nog serieuze vorst krijgen deze winter.

Begrijp me goed, ik heb echt genoten in de herfstvakantie, in mijn shirtje op een terras. (Okay, meerdere terrassen, bijna niets leuker dan mensen kijken met een biertje in mijn hand)

De dwaze bollen

Maar normaal is het natuurlijk allerminst. En hoewel iedereen die ik spreek dankbaar is voor de absurde temperaturen (kachel nog steeds uit!),  hoop ik toch echt dat we straks een gewone winter krijgen, zodat ook de vogels en egels en noem maar op niet helemaal van slag zijn en het daardoor niet overleven.

Geranium

Deze week zag ik de film Wild Port of Europe en hoewel hij prachtig is, kwam ik een beetje verslagen weer buiten. De gevolgen van de opwarming van onze aarde zijn al goed zichtbaar op de wilde plekken in de haven en daar word ik niet blij van.

Ondertussen bloeien de planten op mijn balkon en in Hunky Dory vrolijk verder. De cannas hoeven de kas nog niet in en de geraniums doen alsof ze in Italië leven. Ik geniet er van, maar wel met een enigszins ongerust hart.

Canna

Vanochtend was het eindelijk wat minder warm toen ik vroeg met Puck liep... bijna koud genoeg om serieus te gaan nadenken of ik mijn handschoenen eens op moet gaan zoeken.

Wil je meer foto's zien en over mijn tuinen lezen, bezoek me dan op Instagram@songsmith2962 of Pixelfed@DutchDeltaWoman. 

Fijn weekend!